“ทำผิดแล้วค่อยมาขอโทษ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการแก้ตัว ที่ป้าพร่ำพูดอยู่ทุกวันเพราะป้าไม่อยากให้แกเสียใจนะกวาง ป้าเลี้ยงแกมาไม่มีทางที่ป้าจะไม่อยากเห็นลูกหลานได้ดี ถ้าวันนี้สิ่งที่แกตัดสินใจไปแล้วมันจะช่วยให้แกมีความสุข ป้าก็ขอให้แกโชคดีก็แล้วกัน แต่จำไว้อย่างนะลูก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ป้าจะอยู่ข้างแกเสมอ เรามีกันแค่สองคนนะลูกนะ”
“หนูรักป้านะ...รักป้ามากที่สุดเลย หนูจะแต่งงานกับคุณยักษ์...หนูจะมีความสุขให้ป้าเห็น...หนูจะมีรอยยิ้มเพื่อป้านะคะ หนูสัญญา...”
สิมันตราสะอึกสะอื้นไม่แพ้คนเป็นป้า ทั้งสองถูกความรักและความห่วงใยบีบอัดในอกจนต้องหลั่งน้ำตา มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจหรือน้อยใจ แต่เป็นน้ำตาแห่งความหวัง ความหวังที่ว่าเมื่อตื่นเช้ามาความสุขที่หวังจะยังคงอยู่ ไม่ได้หลุดลอยหายไป กลายเป็นเพียงลมปากของพ่อยักษ์ใหญ่ที่ชื่อ กุมภัณฑ์
เรือนไม้หอม เวลาเดียวกัน
ก๊อกๆ ๆ
หญิงสาวที่กำลังหลับอยู่บนเ
