เจรียงรีบแจ้งแก่นายน้อยคนรองด้วยรอยยิ้ม
วิภาตาโตเท่าไข่ห่าน เพราะนางไม่เห็นว่าจะมีใครมารับแม่กวางน้อยออกไปเลย ดีไม่ดีเจ้าหล่อนเดินออกไปนั่งรถที่หน้าปากซอยด้วยซ้ำ งานนี้พี่เจรียงคงอยากโดนตายักษ์ถอนหงอกกระมัง ไม่เชื่อคอยดูเถอะ
“ใคร? คงไม่ใช่เพื่อนผู้ชายนะ แล้วป้ารู้จักหรือเปล่า ปล่อยให้ไปได้ยังไง!”
กุมภัณฑ์กระแทกกายลงนั่งที่เดิม หัวเสียขึ้นมาได้ในเสี้ยววินาที เพียงเพราะได้ยินว่าสิมันตรามีคนมารับ
เจรียงทำตัวไม่ถูก ด้วยไม่คิดว่าจะได้รับโทสะของนายน้อยเป็นสิ่งตอบแทน นางแค่หวังว่าเขาจะประหลาดใจแล้วปล่อยผ่าน และไม่นานเขาคงเลิกสนใจสิมันตราไปเอง แต่ดูท่าว่าจะไม่ใช่เสียแล้ว
“อ่า...ป้าก็เดาๆ เอาละค่ะ เห็นคุยโทรศัพท์แล้วรีบออกไปเลย”
เจรียงขออภัยคุณพระคุณเจ้าอยู่ในใจ ที่วันนี้นางจำต้องผิดศีลเอ่ยคำลวง นางยังไม่อยากโดนพ่อยักษ์หน้าหล่อบีบคอเอาง่ายๆ
กุมภัณฑ์ลุกพรวดขึ้นอีกครั้ง เขาคว้าเสื้อสูทที่พ
