“กวาง...เอ่อ...กวาง กวาง...จะกลับห้องแล้ว” สิมันตราได้สติ เธอหลงลืมความเป็นจริงชั่วขณะ กุมภัณฑ์คงไม่มีทางรู้ความนัยที่เธอสื่อออกไปหรอก ในเมื่อเขาไม่ได้ใจตรงกับเธอ เธอบ้าไปเองฝ่ายเดียว น่าสมเพชจริงๆ
หญิงสาวดิ้นรนจะลงจากตักกว้าง แต่ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของกลับไม่ยอม เขารั้งใบหน้านวลให้หันมาหา ก่อนจะมอบจุมพิตหวานๆ ปลอบใจกวางน้อยให้คลายเศร้าหมอง ปลายลิ้นนุ่มอ่อนหยอกล้อกันในโพรงปากของคนทั้งสอง ถ่ายทอดสัมผัสอ่อนโยนนุ่มนวลให้กันและกัน ก่อนที่จะผละจากเมื่ออากาศในปอดไม่มีพอให้ทั้งคู่ใช้ต่อลมหายใจ
“กวาง...เธอทำให้ฉันอยากกลืนกินเธอทั้งตัว” กุมภัณฑ์กระซิบเสียงกระเส่า สอดมือข้างหนึ่งเข้าไปตามแนวสาบเสื้อนอนของกวางสาว สะกิดเบาๆ กระดุมเสื้อด้านในก็หลุดออกจากกัน เปิดทางให้ฝ่ามือร้อนๆ เข้าไปสัมผัสผิวเนื้อนุ่มหยุ่นของสรีระฝาแฝดที่เขาปรารถนามานาน
“กวาง...ฉันขอโทษ...ฉัน...”
ปากบอกว่าขอโทษแต่มือกลับไม่ยอมหยุด
