ยามาทจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยท่าทีนิ่งสงบทว่าในความนิ่งงันของเขานั้นมีพายุลูกใหญ่ก่อตัวอยู่ภายใน กระแสความเคร่งเครียดแผ่นขยายมาถึงหญิงสาวชาวญี่ปุ่นที่นั่งเอนกายสบายๆ บนโซฟาตัวยาวใหญ่ในห้องพักของเขา
“เอกสารทุกอย่างถูกต้องใช่ไหมคะ” เรอิโกะเอ่ยถามอย่างไม่ต้องการคำตอบเพียงแค่ไม่ชอบความเงียบที่แผ่กระจายรอบห้องนี้มากกว่า
“ครับ...ถูกต้องทุกอย่าง” เขาถอนหายใจยาวอย่างไม่ปิดบังความขุ่นใจ “แต่คุณเคยตรวจสอบที่มาที่ไปของสิ่งที่คุณได้มาหรือเปล่า”
ใบหน้าหวานเปลี่ยนมาเข้มขึ้นทันที ดวงตาเรียวจิกมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ เรอิโกะยกลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเผยทรวดทรงที่แสนเย้ายวนในชุดเดรสสีดำเข้ารูปที่เปิดเปลือยไหล่กลมมนน่าสัมผัส
“ฉันเป็นนักธุรกิจไม่ใช่ประชาสงเคราะห์จะได้คอยตรวจสอบประวัติใคร” เรอิโกะพยายามข่มความหงุดหงิดในใจ ตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครกล้าออกคำสั่งหรือขึ้นเสียงกับเธอเลยสักครั้ง “ฉันรู้แค่ว่าฉันจ่า
