บทที่ 11
“คุณพลอย...คุณพลอยคะ”
เสียงของออรูร่าที่ดังไล่หลังมาทำให้พลอยพิชญาต้องหยุดชะงักงานในมือขณะพระอาทิตย์ยอแสงในยามเย็น หญิงสาววางปลาค้อดแห้งลงก่อนหันไปยังภรรยาของชาวประมงที่วิ่งมาหยุดข้างหลัง
“มีอะไรหรือคะ ออรูร่า?”
“เบนให้ฉันมารับคุณไปที่บ้านค่ะ”
พลอยพิชญาย่นคิ้ว “รับพลอยไปที่บ้านเขาอย่างนั้นหรือคะ? แต่พลอยยังทำงานไม่เสร็จนะคะ หรือถ้าเสร็จแล้วพลอยก็ต้องรีบกลับไปที่กระท่อม”
“นี่เป็นคำสั่งของเบนค่ะ เขาบอกว่าให้คุณไปช่วยฉันจัดเตรียมอาหารมื้อค่ำของวันนี้เพื่อเลี้ยงต้อนรับแขก คุณแจเร็ตกับคุณดารินยังไงล่ะคะ รีบไปกันเถอะนะคะ ถ้าช้ากว่านี้ฉันคงเตรียมอาหารให้เขาไม่ทันแน่”
ออรูร่ารบเร้าและหญิงสาวก็จำต้องวางงานในมือลงอย่างช่วยไม่ได้ พลอยพิชญาเดินตามแม่บ้านของเบนไปขึ้นรถด้วยความรู้สึกที่ไม่ใคร่สบายใจนัก
เธอต้องไปพบ เขา ที่มาสำแดงอาการไม่พอใจใส่ตั้งแต่ตอนเช้า แล้วไหนยังจะเพื่อนของเธอที
