อันดายิ้มบางเมื่อเห็นใบหน้าของแกรตตี้ พอเห็นแบบนี้แล้วก็คลายเหงาได้บ้าง
“เพิ่งตื่นน่ะ”
[แล้วฟูลมูนเป็นไงบ้างแก ตกผู้มาได้กี่คนจ๊ะ]
อันดายิ้มเจื่อนเมื่อคิดถึงค่ำคืนอันแสนวุ่นวายและเร่าร้อนนั้น แต่ถ้าบอกความจริงไป เธอคงโดนแกรตตี้บ่นยาวข้ามวันแน่นอน
“จะได้อะไรล่ะ มาพักผ่อน ไม่ได้มาหาผัวสักหน่อย”
[น่าเสียดายจัง ถ้าฉันไปด้วยแกคงไม่แห้งแบบนี้]
เสียงหวานหัวเราะออกมาเบา ๆ พลางคิดถึงคืนแรกที่เธอทำกับพวกเขา รวมทั้งเรื่องราวในฝัน
ก็ไม่ได้แห้งจริง ๆ นั่นแหละ
“ช่างมันเถอะน่า แล้วแกทำอะไรอยู่ จะไปปาร์ตี้เหรอ” อันดาถามเพราะเห็นเพื่อนแต่งตัวสวยกว่าทุกวัน
[ช่ายยย วันนี้วันเกิดยัยบาร์บี้]
“ถ้างั้นก็อย่าเมาจนหัวทิ่มล่ะ ฉันไปรับไม่ได้นะ”
[จ้าคุณแม่ แม่ฉันยังไม่ห่วงฉันเท่าแกเลยนะเนี่ย แล้วแกล่ะ ทำอะไรอยู่] อยู่ ๆ แกรตตี้ก็เปลี่ยนเสียงเป็นจริงจังขึ้นหลังจากเห็นสีหน้าของเพื่อนที่ยังไม่สู้ดีนัก พ
