ตอนที่ 11
“คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันสัญญาว่าจะไปให้พ้น” กิ่งเพชรพยายามอ้อนวอน แต่ก็เป็นเหมือนเดิมที่ได้รับเพียงรอยยิ้มหยันๆ จากลูกชายของคุณพฤกษ์
“ฉันไม่เชื่อคำพูดผู้หญิงหน้าเงินอย่างเธอ!”
“ฉันพูดจริงๆ”
“จะจริงหรือไม่จริง ฉันจะเป็นคนตัดสินชีวิตของเธอเอง” ดวงตาคมดุกระด้างจ้องไปทั่วใบดวงหน้าสวยจนพอใจแล้วก็ผลักออก ร่างของกิ่งเพชรเซล้มกระแทกขอบถนนจนเจ็บราวที่ข้อเท้าข้างหนึ่ง
“คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินชีวิตฉัน” หญิงสาวเงยหน้าต่อว่าทั้งน้ำตา พลางพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นเพื่อไปให้พ้นผู้ชายมีปัญหา ที่กล่าวหาได้แม้กระทั่งพ่อของตัวเอง
“จะไปไหน!” มือใหญ่เอื้อมไปกระชากจนร่างบอบบางปลิวเข้ามาปะทะอกกว้าง กิ่งเพชรมึนงงไปชั่วครู่
“หูแตกหรือไง ถึงไม่ตอบฉัน” ภานุภัทรตะคอกใส่หน้าหญิงสาวด้วยความฉุนจัด ใบหน้าหล่อเหลาก็บึ้งตึง
“ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน ส่วนคุณ ปล่อยฉันได้แล้ว” เสียงเล็กๆ ร้องสั่งอีกครั้ง ก่อนจะผลั
