ริจะรัก

EP.01

รินะกลับมาที่คอนโดมิเนียมที่เธอเริ่มเช่าตั้งแต่ช่วงเริ่มเรียนปริญญาโท เธอเปลี่ยนชุดนอนเป็นชุดสายเดี่ยวผ้าซาตินแสนสบาย สักพักเสียงกดรหัสที่ประตูห้องของเธอก็ดังขึ้น

อนาคินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แตกต่างจากเธอที่ยืนยิ้มกว้าง อาทิตย์ที่แล้วเธอกับเขาไม่ได้เจอกันเพราะต่างคนต่างยุ่ง รินะคิดถึงเขามากเลยไปหาเขาที่ทำงานแล้วโดนเขาดุว่าล้ำเส้นในชีวิตส่วนตัวของเขามากไป เธอจึงถอยกลับมานอนเสียใจอยู่คืนหนึ่ง ทว่าวันนี้เห็นเขาสวมชุดเหมือนเพิ่งออกจากออฟฟิศมา ป้ายชื่อห้อยคอของบริษัทด้านไอทียักษ์ใหญ่ยังโผล่มาจากกระเป๋ากางเกงเขา หญิงสาวถึงได้คิดว่าเขาคงกำลังยุ่งกับงานไม่ได้มีคนอื่นอย่างที่เธอกลัว

"เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน" เขาพึมพำบอกในตอนที่เธอจะเดินเข้าไปกอดเอว แล้วชายหนุ่มก็ผลุบเข้าไปในห้องน้ำอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินพันผ้าเช็ดตัวออกมาด้วยสีหน้าที่สดใสขึ้นมาหน่อย รินะนั่งแกว่งขาเล่นอยู่ที่ปลายเตียงเพราะเธอมีเรื่องจะถามเขา

"เมาหรือเปล่า" อนาคินเดินมานั่งข้างๆ แล้วถาม

"สร่างแล้วค่ะ"

หญิงสาวเกาะไหล่เขาไว้เมื่อชายหนุ่มคว้าเอวเธอแล้วรั้งให้ขึ้นมานั่งบนตักเขา ใบหน้าคมซุกไซร้แถวซอกคอนุ่ม...

"พี่บอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ เมาทีไรเพี้ยนทุกที"

"..." รินะพูดไม่ออก เขาห้ามเธอเมาเพราะจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ลับๆ ของพวกเธอมันเกิดตอนที่รินะเมาแล้วเจอเขาโดยบังเอิญที่เลานจ์ของเพื่อนเธอ

ตอนนั้นอนาคินมาสังสรรค์กับเพื่อนที่ทำงานและกำลังจะกลับส่วนเธอทำไวน์หกใส่เดรสสีหวานแล้วจะไปหยิบชุดในรถมาเปลี่ยน รินะเจอเขาอยู่ตรงโถงทางเดินมาที่ห้องรับรองวีไอพีโดยบังเอิญ เธอสะดุดพรมที่พื้นแล้วล้มเขามาช่วยเพราะคิดว่าเธอเมาหนัก เขาใจดีพามาส่งที่ห้องหญิงสาวฉวยโอกาสชวนเขามาคบกันแบบ friend with benefit โดยตั้งใจว่าถ้าตอนนั้นเขาไม่ตกลงเธอจะทำเป็นจำไม่ได้ แต่อนาคินดันเล่นด้วยความสัมพันธ์ของพวกเธอเลยเดินมาถึงจุดนี้...

อนาคินห่วงมากว่าเธอจะเมาแล้วรั่วแบบวันนั้นอีก ซึ่งรินะไม่เถียงเพราะหากเขาซักไซ้ขึ้นมาแล้วเธออาจจะเผลอหลุดปากไปก็ได้ว่าวันนั้นเธอเมาทิพย์ มันไม่มีผลอะไรก็จริงอยู่เพราะพวกเธอมาอยู่ในจุดนี้แล้ว แต่เธอก็ยังอายที่จะพูดไป

"พี่คิน" หญิงสาวเรียกเขาแผ่วเบาในยามที่ชายหนุ่มดึงชุดเดรสของเธอออก

"ครับ..." เสียงตอบรับแถวๆ พวงแก้มทำให้เธอรู้สึกว่าแพ้ทางเหลือเกิน

"พรุ่งนี้ รินะต้องกลับบ้าน ห้ามทำรอยนะ"

คนฟังไม่ได้พูดอะไร มีแต่มือที่ยกมากุมหน้าอกอวบหยุ่นสีขาวเหมือนน้ำนมที่ปรากฏตรงหน้าหลังจากถอดชุดออกนั่นเท่านั้นที่เป็นการเคลื่อนไหว

"เข้าใจไหมคะ"

"อื้ม" เขาขยับใบหน้ามาใกล้เธอแล้วก้มลงมาจูบริมฝีปากอิ่มที่จะชวนคุยไปเรื่องอื่นต่อ เพราะอนาคินยังไม่ว่างคุย

ผ้าเช็ดตัวเขาหลุดลุ่ยเหลือเพียงกายแกร่งที่ผิวเย็นเล็กน้อยแนบชิดเธออยู่ ในขณะที่เขาจุมพิตกลีบปากนุ่มดูดดุนแล้วขบฟันเบาๆ

มือรินะลูบแผงอกของเขา คนตรงหน้าคือผู้ชายที่เธอหลงรักมาตลอดการได้ตกอยู่ในอ้อมกอดเขาทำให้มีความสุขเสมอ

หญิงสาวครางเสียงแผ่วเบาเมื่อมือหนาของเขาไล้ทั่วผิวของเธอ กายสาวสั่นเทาเล็กน้อยเพราะความซ่านเสียวในยามที่มืออุ่นลากไล้ผ่านผิวจนขนลุกชูชันไปทั้งตัว

อนาคินถอนจูบก่อนจะใช้เข่าของเขาดันให้ขาเธออ้าออกแล้วแทรกตัวไปตรงกลาง ระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง เขาดึงหมอนมาวางช้อนใต้สะโพกเธอ ใจกลางร่างชื้นฉ่ำพร้อมสำหรับเขา ชายหนุ่มไล้ความเป็นชายที่แข็งขึงปาดขึ้นลงตรงกลีบเนื้อสีชมพูเข้มกลางร่างเธอ

หญิงสาวผวาเฮือกเพราะความซ่านเสียวพุ่งปราดขึ้นมา... จนไหวสะท้านไปทั่วตัว

แอลกอฮอล์ในร่างกายที่ยังหลงเหลือทำให้เธอรู้สึกมากเป็นพิเศษและถูกจุดให้ติดง่ายโดยที่เขาแทบไม่ได้เล้าโลมเธอก็อยากให้เขาเติมเต็มความปรารถนาของตัวเองให้จุกๆ

"พี่คินขา รินะอยาก..." พอเธออ้อนเหมือนเขาจะแกล้งไม่เข้าใจ ยังคงกดส่วนปลายท่อนเนื้อลากไล้ผ่านความจุดรวมความรู้สึกขึ้นลงไม่ถลำลึกเข้าไปแต่กลับหยอกเอินอยู่อย่างนั้นจนเธอหายใจแรงขึ้นเพราะความกระหายบางอย่างไม่ได้เติมเต็มเสียที

"ตะกละไม่เคยเปลี่ยนเลยนะเรา" เขาดุแกมเอ็นดู ไม่ได้อยากตามใจเธออยากตามใจตัวเองด้วยการเล้าโลมเธอให้อยาก จนทรมานสุดๆ เพราะตอนที่หญิงสาวถูกเขาปลุกอารมณ์ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็เป็นภาพที่เจริญตาเจริญใจไปหมด

แต่ตำแหน่งพี่ชายที่แสนดีที่รินะยกทั้งตัวและหัวใจให้ไม่ใช่ว่าได้มาง่ายๆ เพราะเขาตามใจเธอมาตั้งแต่เด็กหรอกถึงได้มา...

"อ๊า..."

รินะครางในลำคออย่างสุขสมหวังเมื่อเขาแทงแท่งเนื้อเข้าหาร่องรักที่คับแคบพรวดเดียวจนคับแน่นไปหมด แต่ก็ลึกล้ำเท่าที่ใจเธอปรารถนา...

อนาคินเห็นเธอกัดริมฝีปากอย่างซ่านเสียว ในตอนที่เขาค่อยๆ ถ่ายถอนออกมาเชื่องช้า ก่อนจะตรอกตรึงเข้าไปสุดแรง

"อยากให้ทำแบบนี้ใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ" เสียงเธอสะดุดเล็กน้อยเพราะความเสียวซ่านแล่นปราดอยู่เป็นช่วงๆ ยิ่งเขาโน้มมาโอบกอดเธอให้แนบแน่นในขณะที่เอวสอบยังเคลื่อนไหวดันแก่นกายเข้าออก รินะก็ยิ่งชอบ

เธอโอบกอดเขาแน่น เกี่ยวขาไว้กับเอวเขาไม่ยอมปล่อย

"ดีมากเลยค่ะ รินะชอบตอนที่เข้ามาลึกๆ จัง"

อนาคินขยับเอวให้หน้าท้องของเราแนบกันแน่นขึ้น เข้าหาเธอล้ำลึกขึ้น ชายหนุ่มไม่ได้ตามใจเธอพร่ำเพรื่อ แต่ที่ทำให้เพราะเขาเองก็ต้องการเหมือนกันต่างหากเล่า...

ถ้าไม่ใช่ความต้องการเขา ต่อให้รินะสั่งด้วยค่ำสั่งเด็ดขาดแค่ไหนเขาก็ไม่ทำหรอก

แต่นี่เขาอยากได้เธอเหมือนที่เธออยากได้เขา

นาทีนี้หญิงสาวบัญชาอะไรมาเขาก็ทำทั้งนั้น...

"อื๊อ... ดีมากเลยค่ะ รินะชอบจัง ขอแรงๆ อีกได้ไหมคะ"

ทำไมจะไม่ได้ล่ะ! ใบหน้านิ่งของอนาคินผุดรอยยิ้มพึงพอใจกับสิ่งที่เธอร้องขอ