รินะเงี่ยหูฟังเมตตาคุยกับสามีด้วยน้ำเสียงติดจะห้วนๆ และใบหน้าเชิดน้อยๆ เหมือนเป็นต่อ ทว่าปลายสายพูดอะไรก็ไม่รู้ ป้าเมตตาถึงใบหน้าเขียวคล้ำขึ้น แล้วท่านก็บอกไปเสียงแหลมกว่าเดิม "ฉันไม่ได้พูดเล่นนะว่าจะเลิกกับคุณถ้าจะคลุมถุงชนให้ลูก ไม่ต้องมาพูดเรื่องข้าวเย็น เก็บไก่แช่เหล้าของคุณไว้เลย ฉันจะไปกินต๊อกโบกี ฉันเบื่ออาหารจีน อยากไปก็เชิญงั้นเหรอ ได้เลย ฉันไปแน่"
แล้วเมตตาก็วางสาย
"พี่คินกลับไปเถอะ ในเมื่อป๊าไม่ยอมรับการตัดสินใจของม้า ม้าจะไม่กลับ" เมตตาบอกลูกชาย เพราะเมื่อกี้สามีนางบอกว่าพูดเรื่องนี้กับอนาคินแล้วว่าอยากให้เขาสานสัมพันธ์กับแม่นางแบบดังนั่น อนาคินไม่ได้ปฏิเสธ เช่นนั้นก็ไปมีเมียสกุลหวังไปเลยทั้งพ่อทั้งลูก นางจะไปหาผัวใหม่ นางหันมาหาหญิงสาวข้างตัว "นาบี เก็บกระเป๋าไปเกาหลีกัน อาหารลุงอาคมของหนูไม่น่ากินเท่าไก่ตุ๋นโสมเกาหลีหรอกลูก"
รินะที่กำลังกลืนน้ำลายเพราะนึกถึงอาหารเย็นฝีมือลุงอาคม รสชาติอาหารของท่านถือว่าเทพกว่าป้าเมตตาพอประมาณ ไก่แช่เหล้าที่เธอเคยทานแล้วชอบมากๆ เกือบทำเอาเจตนารมณ์อยากไปเกาหลีของเธอสั่นคลอน แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของการอยากเป็นสะใภ้บ้านนั้นไม่ใช่เพราะรั้วบ้านที่ยาวเป็นกิโลเมตรแต่เป็นเพราะพวกท่านทำกับข้าวอร่อยที่สุดในสามโลก
แต่ก็นั่นล่ะ รินะต้องกลับไปอยู่ที่จุดยืนของตัวเองเมื่อกี้นี้ก่อน
"ม้าครับ มีเหตุผลหน่อย ม้าอยากไปเที่ยวแต่น้านาลินกับรินะจะสะดวกไปด้วยไหม"
"เรื่องไปเที่ยวสะดวกค่ะ อยากไปมาก ถ้าไปด้วยกันคงสนุก แต่พี่เมตจะไปแบบที่ยังทะเลาะกับคุณอาคมแบบนี้จะดีหรือคะ" นาลินถามเพื่อน
เมตตาเปิดกระเป๋าเดินทางแล้วดึงเงินออกมาปึกใหญ่ นางแบ่งออกมาครึ่งหนึ่งแล้ววางตรงหน้ารินะกับนาลิน
"ดีสิ ทริปนี้ฉันเปย์เอง เมื่อกี้บอกคุณอาคมแล้วว่าจะไปเขาไม่มีปัญหา เอาเงินนี้ไว้จองตั๋วกับโรงแรมได้เลย"
"คุณป้าใจเย็นนะคะ เดี๋ยวของหนูกับแม่ หนูจัดการค่าใช้จ่ายเอง ขอไปเก็บกระเป๋าแป๊บเดียวค่ะ ตั๋วเครื่องบินหนูเช็กแล้วตะกี้ มีไฟล์ดึก บินถึงเช้าแล้วเที่ยวต่อได้เลย ห้องพักกับประกันเดินทางจัดการตอนไปถึงสนามบินได้ค่ะ" หญิงสาวยื่นเงินคืนให้เมตตาแล้วบอกอนาคิน "สุดสัปดาห์นี้รินะกับแม่ว่าจะไปเที่ยวกันอยู่แล้วค่ะ พี่คินไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้าคุณป้าอยากไปเที่ยวเดี๋ยวรินะดูแลให้เองจนกว่าท่านสบายใจที่จะกลับบ้าน"
เท่าที่รู้จักกันมา เธอแน่ใจว่าคุณป้ายอมกลับบ้านก็ต่อเมื่อคุณลุงอาคมยอมยกเลิกการดูตัวนั่นแหละ ระหว่างนั้นเธอจะอาสาดูแลท่านเป็นอย่างดี
"ถ้าอย่างนั้น ผมจะโทรบอกป๊าให้นะครับ"
คนที่เป็นตัวกลางและยังไม่รู้ว่าพ่อแม่ทะเลาะกันเรื่องอะไร เขากลับมาถึงบ้านแล้วเจอป๊าอยู่ในครัวแล้วโผล่ออกมาบอกเขาว่าให้มาตามม้ากับคนบ้านนี้ไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แต่มารดาเขาไม่ยอมท่าเดียวเลย อนาคินเลยโทรหาบิดาที่ยอมเข้าครัวในรอบหลายเดือนเพื่อแจ้งข่าวว่ามารดาเขาไม่ยอม
ส่วนนาลินกับรินะที่กึ่มๆ ก็รีบขึ้นไปเก็บกระเป๋าไปเที่ยว เรื่องออกทริปสองแม่ลูกถนัดที่สุด บางครั้งตั๋วโพรโมชันออกแล้วมีวันหยุดก็แบกเป้บินไปเที่ยวสองแม่ลูกเพื่อเป็นการพักผ่อน ช่วงนี้พวกนางกำลังคุยกันว่าอยากไปเที่ยวเกาหลีพอดี แต่รินะยุ่งๆ มาเดือนกว่าแล้วเลยยังไม่ได้ไป วันนี้เมตตาหาเรื่องออกจากบ้านได้พอดีทริปไฟไหม้ที่เป็นทริปด่วนไม่ได้กำหนดไว้ก่อนจึงเกิดขึ้น
ความฉุกละหุกที่ว่าจึงเป็นความสนุก
แต่สองแม่ลูกต้องอึ้งเล็กน้อยเมื่อเก็บกระเป๋าลงมาแล้วเมตตาบอกด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเหมือนอารมณ์ดีขึ้นมาก...
"เรื่องเที่ยวของเราคงต้องมีการเปลี่ยนแปลงแล้วล่ะ"
รินะชะงัก หรือว่าลุงอาคมยอม งานนี้เธอไม่โกรธก็ได้ ขอไปกินไก่แช่เหล้าก่อนแล้วส่งคุณป้ากลับบ้าน กระเป๋าที่จัดไว้อีกสองสามวันค่อยเอาไว้ไปทริปอื่นกับมารดาได้...
"เปลี่ยนแบบไหนคะพี่เมต บอกได้เลยค่ะไม่ต้องเกรงใจ" นาลินบอกเพราะเห็นสีหน้าเพื่อนรุ่นพี่ของนางเหมือนจะไม่กล้าพูด ทั้งที่นางกับลูกไม่ค่อยเรื่องมากชิลๆ แต่ไหนแต่ไร...
"คุณอาคมเขาสั่งให้ตาคินไปด้วยน่ะ ฉันคิดว่ามีคนไปช่วยยกกระเป๋าให้เราก็ดีนะนาลิน" เมตตาเดินมาจับมือนาลินแล้วขยิบตาให้เพื่อนรัก ตอนแรกนางก็จะงอนลูกชายอีกคนแล้วไม่ยอมให้เขาตามไป ทว่านางได้ไอเดียอะไรบางอย่างในหัวเลยยอม
นาลินไม่เข้าใจว่าทำไมรุ่นพี่ถึงขยิบตา แต่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการให้ตกลง
"ได้สิคะ คุณคินสะดวกหรือเปล่าคะ"
"พอดีผมมีกระเป๋ากับเสื้อผ้าในรถแล้วก็มีวันลาพอดี"
รินะมองชายหนุ่มเล็กน้อย เขามีกระเป๋าเสื้อผ้าติดรถเพราะบางครั้งก็ไปค้างที่ห้องเธอ หญิงสาวไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจที่อนาคินร่วมทริปไปด้วย
ทริปหาผัวใหม่ของเธอไม่น่าจะง่ายแล้ว ดังนั้นเปลี่ยนเป็นทริปเต๊าะผัวเก่าก็ได้ เผื่อเขาจะเปลี่ยนใจมาชอบเธอบ้าง