พ่อม่ายวัยพริ้ง

คนดังประจำหมู่บ้าน

บ้านทรงไทยเรือนใหญ่ตั้งอยู่บนพื้นที่กว่า 10 ไร่ ล้อมรอบไปด้วย สวนผักผลไม้นานาชนิด มองไกลออกไปเป็นท้องนาและบ่อปลา รวมทั้งพื้นที่เลี้ยงสัตว์ เจ้าของคือ เดวิด หนุ่มลูกครึ่งวัย 28 ปี สถานะโสด พ่อม่ายสุดแซบของหมู่บ้าน ชายหนุ่มเคยแต่งงานกับคนรักก่อนที่จะเลิกรากันไปได้ 2 ปีกว่า หลังจากนั้นเขาก็กลับมายังบ้านเกิดของมารดาเพื่อตั้งหลักปักฐานและรักษาแผลใจตัวเองและสร้างอาณาจักรของตัวเองจนใหญ่โตจนถึงทุกวันนี้และเป็นที่เคารพและน่าเกรงขามของชาวบ้าน

“จัดการให้เรียบร้อยล่ะ ฉันต้องการให้ถึงมือลูกค้าโดยเร็วที่สุด” เสียงทุ้มสั่งขึ้นเมื่อลูกน้องเก็บผักปลอดสารพิษมาตั้งวางไว้เพื่อเตรียมส่งต่อให้กับลูกค้าและตามร้านอาหารต่างๆ

“ครับนาย” คนงานรับคำสั่งแล้วรีบไปจัดการทันทีก่อนที่เจ้านายของพวกเขาจะองค์ลงถ้าหากทำไม่เสร็จ

“คุณเดวิดค่ะ ป้าเตรียมมื้อเที่ยงไว้รอแล้วค่ะ” แม่บ้านเดินเข้ามาบอกเมื่อจัดการตั้งโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อย

“ขอบคุณครับป้า” ชายหนุ่มเดินเข้าไปภายในบ้านแล้วชำระล้างตัวให้เรียบร้อยเพื่อทานมื้อเที่ยง

“หุ่นนายดีจริงๆ เลยนะ เห็นแล้วอยากจะลูบคลำเหลือเกิน พูดแล้วน้ำลายก็ไหลอยากจะกัดสักทีให้หายมันเขี้ยว” สาวใช้นางนึงพูดขึ้นเมื่อยืนมองเจ้านายหนุ่มสุดหล่อที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ยั่วยวนใจเหลือเกิน ทำเอาต่อมความแรดของพวกหล่อนทำงานทันที

“ยิ่งตอนที่ถอดเสื้อแล้วละก็... บอกได้เลยว่าน้ำเดินสุดๆ ฉันอยากเป็นผู้โชคดีโดนนายกินบ้างจัง” สาวใช้อีกคนบอกขึ้นแล้วปาดน้ำลายของตัวเองทันที สายตาจ้องมองเจ้านายหนุ่มราวกับจะเขมือบกินไปทั้งตัว

“พวกเอ็งไม่มีการงานทำหรือไงถึงได้มายืนนินทาเจ้านายแบบนี้ ส่วนไอ้ที่ฝันเอาไว้น่ะก็ฝันต่อไปนะ นายเขาไม่มีทางมาสนใจคนใช้แบบพวกเราหรอกนะ และมันเสียการปกครองด้วย” ป้าอิ่มแม่บ้านใหญ่ของที่นี่เอ็ดสาวใช้สองคนขึ้นเมื่อเดินผ่านมาได้ยินเสียงซุบซิบนินทาเจ้านายของหล่อนที่กำลังนั่งทานข้าวเที่ยงโดยไม่กลัวเลยว่าอีกฝ่ายจะได้ยินหรือเปล่า

“ป้าอิ่มอ่ะ ทำฝันพวกหนูสลายหมดเลย”สาวใช้ทำหน้าอย่างไม่พอใจเมื่อโดนขัดจังหวะ ทำเอาฝันของพวกหล่อนสลายหมดเลย แล้วยังพูดดักทางอีก 

“ก็ข้าพูดจริงนิ คนงานในไร่ก็มีเยอะแยะเอ็งอยากได้คนไหนก็ไปจีบเอาเถอะ อย่ามายุ่งกับนายถ้าไม่อยากตกงาน”

“จ้า.... ป้าอิ่ม พวกหนูไปทำงานต่อดีกว่า ไม่อยากฟังป้าอิ่มบ่นแหละ”สาวใช้ทั้งสองสะบัดหน้าเดินหนีแม่บ้านใหญ่ไปทำงานอย่างอื่นแทน ขืนยืนอยู่นานๆ เดี๋ยวจะโดนบ่นยาวอีก

ทางฝั่งห้องอาหาร คนที่กำลังถูกนินทานั่งกินข้าวเที่ยงอย่างอารมณ์ดี เขาได้ยินเสียงซุบซิบนินทาของสาวใช้ทั้งหมดแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้ ผู้หญิงสมัยนี้เล่นนินทาผู้ชายเรื่องใต้สะดือแล้วยังอยากจะจับเขากินอีกเหลือเชื่อเลย แต่เขาก็ไม่สนใจอะไรหรอกนะเพราะมีคู่ขาประจำอยู่แล้วที่สามารถตอบสนองทุกอย่างให้กับเขาได้และไม่มีข้อผูกมัดตามมาแน่นอนไม่เหมือนกับสาวคนอื่น ถ้าหากไปเล่นด้วยมีหวังได้ตามจิกแสดงความเป็นเจ้าของแน่นอน เขาเลยต้องมีคู่ขาประจำที่สามารถรับข้อเสนอของเขาได้และตอบสนองอารมณ์ของเขาได้ตลอดเวลา

“ป้าอิ่มครับ เดี๋ยวผมจะออกไปร้านน้ำชาสักหน่อย ฝากดูแลบ้านด้วยนะครับ ถ้าใครมาหาก็โทรตามผมทันทีเลยนะครับ” มือหนาหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากเมื่อกินเสร็จแล้วหันไปบอกป้าอิ่มให้รู้

“ได้ค่ะคุณเดวิด เมื่อกี้ได้ยินพวกสาวใช้นินทาใช่ไหมคะ” ป้าอิ่มแกล้งลองถามขึ้นเพราะรู้อยู่แล้วว่าเจ้านายของเธอต้องได้ยินแน่นอน เพราะเจ้าสองตัวนั้นเล่นนินทาอยู่ใกล้ๆ ตัว จะไม่ได้ยินก็แปลกเกินไป

“ได้ยินครับป้า แต่ผมเฉยๆ ไม่สนใจหรอกครับ” เขาไม่ค่อยจะสนใจสักเท่าไรกับคำนินทาพวกนี้เพราะชินแล้วมากกว่าเลยถึงได้เฉยๆ ถ้าหากเป็นเมื่อกี้คงได้ตะเพิดไล่ออกจากบ้านไปแล้ว

“ดีแล้วค่ะ จะได้ไม่เสียการปกครอง”

“งั้นผมไปก่อนนะครับ”

“ไม่ใส่เสื้อเหรอคะ”

“ไม่ครับป้า ผมร้อน”

เขาเดินไปหยิบผ้าขาวม้าแล้วผูกคาดเอวไว้จากนั้นก็แว้นมอไซต์คู่โปรดไปยังร้านน้ำชาประจำหมู่บ้านทันทีในสภาพอากาศช่วงบ่ายที่ร้อนจัดแทบจะเผาผิวให้ไหม้ได้

“สวัสดีครับลุงเชิด เอาโอเลี้ยงแก้วนึง” เขาเดินเข้าไปในร้านเมื่อมาถึงแล้วตะโกนสั่งเครื่องดื่ม

“ทำไมเอ็งไม่ใส่เสื้อวะ เดี๋ยวฝูงชะนีมันจะมาถล่มร้านข้าหรอก” ลุงเชิดเจ้าของร้านน้ำชาถามขึ้นเมื่อเห็นพ่อม่ายหนุ่มมาในสภาพเปลือยท่อนบนแล้วก็หันไปมองรอบๆ ว่ามีผู้หญิงหรือเปล่า เพราะถ้าหากพวกนังชะนีมาเห็นเดี๋ยวร้านเขาได้แตกแน่นอน

“ไม่ดีเหรอลุง จะได้มีลูกค้าเข้าร้านไง” เขาหัวเราะออกมากับคำพูดของลุงเชิดที่ดูเหมือนว่าจะกลัวสาวๆ ในหมู่บ้านมาก แต่ก็จริงอย่างที่ลุงพูดนั่นแหละ เขาไปอยู่ที่ไหน ที่นั่นก็แตกทุกครั้ง

“ไม่เอาโว้ย! ข้าไม่อยากได้ยินเสียงกรี๊ดของพวกมัน ปวดประสาท! ” ลุงเชิดทำท่าทางขนลุกพองอย่างหวาดกลัวราวกับโดนผีหลอก พวกสาวๆ ในหมู่บ้านต่างคลั่งพ่อม่ายคนนี้มาก ไม่ว่าจะเห็นที่ไหนก็ต้องปรี่เข้าไปหาทันที

“กรี๊ดดดด คุณเดวิด! ” พูดไม่ทันจะขาดคำเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆ ก็ดังขึ้นมาทันทีพร้อมกับชะนีน้อยสามคนที่กำลังวิ่งตั้งหน้าตั้งตามาที่ร้านน้ำชาของลุงเชิดเหมือนกับฝูงควายเลยไม่มีผิด

“นั้นไง! พูดไม่ทันขาดคำฝูงชะนีมาแล้ว งั้นข้าฝากร้อนหน่อยนะ ข้าจะเอาของไปให้ผู้ใหญ่บ้านสักหน่อย”ลุงเชิดรีบหาทางหนีก่อนทันที เขาไม่ชอบหรอกนะเวลาพวกสาวๆ มารวมตัวกันแล้วพยายามอวดตัวเองให้ชายหนุ่มดู มันดูทุเรศตาไปหน่อย

“ได้ครับลุง รับรองได้เลยว่าผมจะดูแลร้านให้เป็นอย่างดีไม่มีเสียหายก็พอ”เดวิดรับปากอย่างดี 

“เอ่อๆ โชคดีล่ะ ข้าไปก่อน” ลุงเชิดรีบเอาโอเลี้ยงไปให้ชายหนุ่มทันทีพร้อมกับฝากร้านไว้เรียบร้อยแล้วรีบบึ่งรถไปยังบ้านผู้ใหญ่บ้านทันทีก่อนที่แก้วหูจะแตก

“คุณเดวิดหายหน้าหายตาไปเลยนะคะ พวกเราคิดถึงที่สุดเลย” หญิงสาวปากแดงคนหนึ่งถามขึ้นพร้อมกับเอนศีรษะซบไหล่หนาของชายหนุ่มอย่างออดอ้อน

“งานที่ไร่เยอะครับ ผมเลยไม่ค่อยว่างเท่าไร” เขาหันมาตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานกระชากใจให้

“ให้พวกเราไปช่วยไหมคะ คุณเดวิดจะได้ไม่เหนื่อยมาก” หญิงสาวปากชมพูดแปร๊ดถามกลับพร้อมกับส่งสายตาหวานฉ่ำให้

“ไม่เป็นไรครับผมเกรงใจ” เขายิ้มแหย่ๆ อย่างขนลุกกับภาพเมื่อกี้ ไม่ใช่ว่าการมีสาวมาล้อมหน้าล้อมหลังแล้วจะมีความสุขนะ สำหรับเขาแล้วมันคือหายนะสุดๆ เลยแหละ ต้องมาเปลืองตัวให้พวกสาวๆ มาลูบๆ คลำๆ เล่น บางคนก็หน้าไม่อายเลยนะเล่นมาจับน้องชายเขางี้เป็นใครบ้างจะไม่กลัวล่ะ แต่ละคนเหมือนปอบที่กำลังหิวเครื่องในเลย

“คุณเดวิดตอนเย็นว่างไหมคะ ไปกินข้าวที่บ้านน้ำหวานกัน” หญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบมานาน หลายคนจะคิดว่าเป็นเธอผู้หญิงเรียบร้อยแต่ความเป็นจริงแล้ว แรดไม่แพ้เพื่อนทั้งสองเลยแหละค่ะ 

“เย็นนี้เหรอครับ ผมไม่ค่อยจะว่างเท่าไร แต่คุณน้ำหวานชวนทั้งทีก็ไม่อยากจะปฏิเสธ เย็นนี้เจอกันนะครับ สาวๆ คนอื่นจะไปด้วยกันหรือเปล่าครับ ผมจะได้เอาเครื่องดื่มไปด้วย” มีหรือที่คนอย่างเดวิดจะปฏิเสธลงได้ ฝีมือทำกับข้าวของมารดาหญิงสาวอร่อยไม่เป็นสองรองใครโดยเฉพาะแกงอ่อมกบกับต้มไก่ใต้น้ำ ไม่อยากจะบอกเลยว่าใครได้กินเป็นต้องติดใจ เขาคนหนึ่งนี่แหละที่ไม่เคยปฏิเสธคำชวนของหญิงสาวได้เลยถ้าหากชวนไปกินข้าวที่บ้านเขาจะรีบตอบตกลงทันที และก็ยังไม่วายชวนสองสาวไปด้วยเพราะถ้าหากเขาเกิดโดยมอมเหล้าขึ้นมาจะได้มีคนคอยช่วย และเขามั่นใจเลยหญิงสาวแต่ละคนไม่มีทางให้ใครคนใดคนหนึ่งได้เขาไปแน่นอน เขาเลยต้องหาทางกันไว้ก่อนแก้ เพื่อพลาดขึ้นมาจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง

“ไปค่ะ ไม่ได้กินข้าวกับคุณเดวิดมานาน คิดถึงมากก”

“เย็นนี้ผมขอชุดสวยๆ นะครับ ผมชอบมองของสวยงาม”

“แค่ให้คุณเดวิดบอกมาพวกเราก็พร้อมจะจัดให้อยู่แล้วค่ะ” หญิงสาวทั้งสามคนพูดขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกันทันที ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ชายหนุ่มตรงหน้าร้องขอมา มีหรือที่พวกหล่อนจะไม่จัดหาให้ ขอแค่ได้ร่วมหลับนอนด้วยสักครั้งหนึ่งในชีวิตก็ถือว่าเป็นบุญสำหรับพวกเธอแล้วแหละ