พ่อม่ายวัยพริ้ง

ลูกสาวผู้ใหญ่บ้านแจ๋มจริงๆ

วันต่อมา

ณ ที่ทำการผู้ใหญ่บ้าน

ทุกคนต่างช่วยกันลงแรงเตรียมของสำหรับงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ ซึ่งผู้ใหญ่ได้จัดฉลองที่ลูกสาวคนเล็กเรียนจบ และได้มีการล้มวัวล้มหมูหลายตัวทุ่มไม่อั้นสำหรับงาน

“แก้มใสน้องสาวเอ็งมันตื่นแล้วหรือยัง” เสียงผู้ใหญ่บ้านทักเรียกลูกสาวคนโตเมื่อเดินผ่านหน้า

“ตื่นแล้วแหละพ่อ ปานนี้คงนั่งทำสวยอยู่” แก้มใสลูกสาวคนโตหยุดเดินแล้วหันมาตอบ

“ยังดีนะที่เอ็งไม่แรดมากเหมือนแก้วใส”

“ถ้าหนูไม่แรดปานนี้คงยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอกนะ หนูแค่วางแผนการดีเท่านั้น เป็นไงล่ะ! ได้หลานสมใจพ่อกับแม่เลย” แก้มใสแก้ตัวขึ้นเพราะว่าหล่อนเองก็แรดไม่ใช่น้อยเหมือนกันก่อนที่จะมีครอบครัว เพียงแค่แรดแบบเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้เท่านั้นพอเรียนจบก็หอบผัวกลับบ้านมาไหว้พ่อเลยจนมีลูกสองทุกวันนี้

“เอ่อ! ข้าลืมไปเลย” ผู้ใหญ่บ้านร้องออกมาทันทีเมื่อลูกสาวคนโตพูดเตือนความจำ สุดท้ายแล้วเขาก็มีลูกสาวแรดทั้งสองคนแต่ไม่รู้ว่าใครแรดมากกว่ากันเท่านั้นแหละต้องมาคอยดูกัน และอีกอย่างจะแรดหรือไม่แรดเขาก็ไม่สนใจหรอกนะ ขอแค่เป็นคนดีไม่ทำให้เขาผิดหวังก็พอแล้วแหละ และลูกสาวทั้งสองของเขาก็ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยสักครั้ง นำพาแต่เรื่องน่ายินดีมาให้เสมอ

ช่วงค่ำ

ผู้คนในหมู่บ้านต่างเดินทางมาร่วมแสดงความยินดีกับความสำเร็จของลูกสาวคนเล็กของผู้ใหญ่บ้าน แต่ละต่างมีของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้

“แล้วลูกสาวผู้ใหญ่อยู่ไหนล่ะ ทำไมฉันไม่เห็นเลย” ลูกบ้านคนนึงถามขึ้นแล้วชะเง้อมองหาลูกสาวคนเล็กของผู้ใหญ่บ้านอยากจะเห็นหน้าเห็นตาว่าสวยสมกับที่เขาร่ำลือกันหรือเปล่า

“กำลังแต่งตัวอยู่น่ะ เดี๋ยวสักพักคงลงมาแล้ว”

“ไอ้แก่! เดวิดมานู้นแล้ว” แม่นวลจันทร์สะกิดสามีขึ้นเมื่อว่าที่ลูกเขยของหล่อนกำลังเดินเข้ามา

“สวัสดีครับผู้ใหญ่ สวัสดีครับคุณป้านวลจันทร์” พ่อม่ายหนุ่มลูกครึ่งสุดแซบผู้ถูกหมายหัวไว้เป็นว่าที่ลูกเขยของผู้ใหญ่บ้านเดินเข้ามากล่าวทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความสนิทสนม

“ไหว้พระเถอะลูก วันนี้แต่งตัวหล่อจริงๆ เลยนะ จะมาอ่อยสาวหรือไง” แม่นวลจันทร์พูดแซวหนุ่มตรงหน้าอย่างขบขัน

“ไม่อ่อยครับ แค่นี้ก็วิ่งหนีไม่ไหวแล้ว ผมเอาไวน์ Royal DeMaria มาให้ครับ” มือหนายื่นขวดไวน์ชั้นดีที่เขาสั่งมาจากนอกเพื่อมาร่วมแสดงความยินดีกับผู้ใหญ่บ้านที่ลูกสาวคนเล็กเรียนจบเสียที

“ขอบใจมากพ่อเดวิด เข้าไปหาอะไรชื่นใจในงานกินก่อนดีกว่านะ คืนนี้ข้าเตรียมของอร่อยไว้ด้วย เพื่องานนี้โดยเฉพาะเลย” ผู้ใหญ่บ้านรับขวดไวน์มาแล้วเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าจากนั้นก็ชวนให้เขาไปหาเครื่องดื่มในงานกินที่เขาจัดไว้อย่างครบครันพร้อมกับของเด็ดที่ใครหลายคนกินแล้วก็ต้องติดใจแล้วยังกลับบ้านไม่ถูกอีก

“จริงเหรอครับ ลาภปากผมเลย งั้นผมขอตัวเข้าไปหาสาวในงานก่อนนะครับผู้ใหญ่” ชายหนุ่มตาโตเท่าไข่ห่านทีเดียวเมื่อผู้ใหญ่บ้านบอกว่ามีของเด็ดที่เขาชื่นชอบโปรดปรานมากต่อให้เอาไวน์ชั้นดีมาแลกเขาก็ไม่สนหรอกนะ

“พ่อจ้า แม่จ้า ถึงเวลาขึ้นบนเวทีแล้วจ้ะ” แก้มใสในชุดเดรสสีขาวดูสวยสะอาดตาเดินมาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยเพื่อมาตามพ่อกับแม่ขึ้นบนเวทีกล่าวเปิดงานในคืนนี้

“แล้วน้องเอ็งล่ะนังหนู ลงมาแล้วยัง” แม่นวลจันทร์ชะเง้อมองหาลูกสาวตัวแสบที่ปานนี้แล้วยังไม่โผล่หัวมาเลย

“ยัยแก้วยืนรออยู่ข้างหลังเวทีแล้วจ้ะแม่” แก้มใสบอกขึ้นแล้วพาท่านทั้งสองเข้าไปยังภายในงาน

“สวัสดีจ้ะลูกบ้านที่น่ารักของฉันทุกคน ขอบใจมากเลยนะที่มาร่วมแสดงความยินดีกับยัยแก้วใสลูกสาวของฉันที่เรียนจบปริญญาตรีและนำความรู้มาเพื่อพัฒนาหมู่บ้านต่อไป ถ้าหากใครมีอะไรสงสัยหรือจะให้ยัยแก้วช่วยก็บอกมาได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ แต่ถ้าเรื่องเงินๆ ทองๆ อันนี้ฉันขอบายเพราะฉันเองก็ไม่มีให้ยืมเหมือนกัน” ผู้ใหญ่บ้านรับไมค์มาจากลูกเขยแล้วพูดกล่าวเปิดงานเลี้ยงในคืนนี้แล้วหยอกมุกขำๆ ให้กับลูกบ้าน

“พ่อผู้ใหญ่บ้านพูดมากจริงๆ ทุกคนเขารอเจอหน้านังหนูอยู่นะ เรียกนังหนูขึ้นมาโชว์ตัวหน่อย หายหน้าตาหายตาไปนานหลายคนเขาบ่นคิดถึงกัน นังแก้วใสเอ้ยขึ้นมาบนเวทีเร็วลูก ชาวบ้านเขารอเจอหน้าเอ็งแล้ว”

“โอ้วววววว!!!! ” เสียงโห่ร้องขึ้นดังลั่นด้วยความตะลึง แก้วใสในชุดเดรสสีแดงแนบชิดหุ่นยวนเย้าชวนฝัน ทั้งหน้าอกหน้าใจสะบึมและสะโพกงอนกลมกลึงแน่นน่าตี ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกมัดเป็นหางม้า ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางชั้นดีทำให้ดูโฉบเฉี่ยวเซ็กซี่ยิ่งกว่านางแมวป่า

“สวัสดีจ้ะทุกคน จำแก้วใสได้หรือเปล่าจ๊ะ ขอบคุณทุกคนมากเลยนะจ๊ะที่มาร่วมแสดงความยินดีกับแก้วใส และขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ตอนที่เรียนนะจ๊ะ ตอนนี้แก้วใสเรียนจบแล้วพร้อมกลับมาพัฒนาหมู่บ้านเราและก็พร้อมหาผัวด้วยจ้ะ” เสียงหวานใสกระชากใจรับไมค์มาจากมารดาพร้อมกล่าวทักทายลูกบ้านทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเธอและพูดทิ้งท้ายด้วยประโยคเด็ดโดนใจที่ใครได้ยินแล้วต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “แรง!!! ”

เมื่อจบพิธีการบนเวลาแก้วใสเดินไปทักทายชาวบ้านพร้อมกับพ่อกับแม่ก่อนจะแยกตัวออกมาหาเครื่องดื่ม และพบกับว่าที่ผัวในอนาคตของหล่อนที่กำลังยืนรับลมอยู่

“แก้วใสหรือเนี่ย เมื่อก่อนเป็นเด็กผอมแห้งไม่มีอะไรน่าดู แต่ตอนนี้สิ! เนื้อนมไข่ชัดๆ น่าขย้ำกินเหลือสุดๆ แต่เสียดายนมเล็กไปนิดนึง” ชายหนุ่มทักถามด้วยความตกใจสายตาเขามองสำรวจเรือนร่างตรงน่าหลงใหล ไม่คิดเลยว่ากาลเวลาจะเปลี่ยนให้สาวน้อยผอมแห้ง กลายเป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยเนื้อนมไข่จนทำเอาผู้ชายน้ำลายหก ขนาดเขาเองยังมองไม่ละสายตา

“สวัสดีค่ะพี่เดวิด จำแก้วใสได้ด้วยหรือคะ” หล่อนแอบลองเชิงถามดูเพื่อว่าเขาจะจำได้ แต่หล่อนมั่นใจเลยว่าจำไม่ได้แน่นอน

“จำไม่ได้เลยแหละ สวยขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย กลายเป็นคนละคนเลย” เขาอดทึ่งไม่น้อยกับความเปลี่ยนแปลงของหญิงสาวที่เห็นมาตั้งแต่อยู่ในท้องเลยก็ว่าได้

“เปลี่ยนยังไงคะ” หล่อนแกล้งลองเชิงถามดู อยากจะรู้คำตอบเหมือนกันว่าเป็นแบบไหน

“เมื่อก่อนเป็นยัยเด็กกะโปโลดูตอนนี้สิอึ๋มสะบึมมากเนื้อแน่นสุดๆ” เขาตอบกลับแล้วมองด้วยสายตาโลมเลียอย่างไม่ปิดบังเลย

“อย่ามองแก้วใสด้วยสายตาแบบนั้นสิคะ แก้วใสเขิน” หล่อนแสร้งก้มหน้าหลบแววตาคู่นั้นที่มองมาราวกับจะขย้ำหล่อนกินให้ได้ ทำเอาพวงแก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าวขึ้นมา

“จะเขินทำไมล่ะ ก็เราสวยจริงๆ นิ สวยจนพี่ตะลึงไปเลย” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยชมจากใจจริง

“แล้วชอบไหมล่ะค่ะ”

“ก็ชอบนิดนึงครับ แต่นมเล็กไปหน่อยไม่ใช่สเป๊คพี่”

“เหรอคะ พอดีว่าปกติมันใหญ่ค่ะ แต่วันนี้ทำให้มันเล็กลงกลัวคนในงานจะหัวใจวายก่อนค่ะ” หล่อนอยากจะถอดส้นสูงแล้วกระโดดถีบปากเขาเหลือเกินที่กล้ามาบังอาจบอกว่าหล่อนนมเล็ก ทั้งที่ความจริงแล้วมันอวบอึ๋มมากขนาดไหน หล่อนเพียงแค่ปกปิดไว้เท่านั้นแหละ ถ้าขืนเปิดมากเดี๋ยวหลายคนหัวใจวายน้ำลายหกกันหมดพอดี

“เหรอครับ พี่อยากจะสัมผัสของจริงจังเลย” เขายิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์หา

“รอต่อไปค่ะ แก้วใสไม่ค่อยโชว์สักเท่าไรแต่ชอบอ่อยมากกว่า ขอตัวไปหาพ่อกับแม่ก่อนนะคะ พรุ่งนี้เจอกันที่ไร่นะคะ” หล่อนเดินสะบัดหน้าหนีด้วยความไม่พอใจกับคำพูดของเขาที่กล้ามาหาว่าหล่อนนมเล็ก! ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนหัวเราะคนเดียวอย่างขบขันกับอาการงอนของหญิงสาว

“นังหนู! เมื่อกี้พ่อเห็นเอ็งไปอ่อยเดวิดเป็นยังไงบ้างล่ะ” ผู้ใหญ่บ้านทักถามขึ้นเมื่อลูกสาวตัวแสบเดินกลับมาพร้อมกับทำหน้าไม่รับแขก

“พี่เดวิดบอกว่านมหนูเล็ก นมหนูเล็กจริงหรือเปล่าจ๊ะพ่อ” หล่อนรีบฟ้องบิดาทันทีแล้วถามท่านด้วยความไม่มั่นใจตัวเอง แล้วก้มหน้าลงมองน้องนมตัวเล็ก

“เล็กบ้านเอ็งสิ มันแทบจะล้นทะลักออกมาอยู่แล้ว สายตาไอ้เดวิดมันคงไม่ดีแหละเลยมองว่านมของเอ็งเล็ก” เขาก้มลงมองนมดูลูกสาวตัวแสบแล้วเกาหัวขึ้นกับคำพูดของเดวิดที่กล้ามาบอกว่านมลูกสาวของเขา ทั้งที่ความจริงแล้วมันขนาดใหญ่ไหนเพราะได้แม่มาล้วนๆ ไม่ต้องไปเสริมเติมแต่งให้เปลืองตังค์

“ถ้านมเอ็งเล็กน่ะยัยแก้ว นมของสาวคนอื่นก็แบนเรียบแล้วแหละ” แก้มใสอยากจะขำออกมาเลยจริงๆ กับท่าทางของน้องสาวหล่อนที่ดูเหมือนว่าจะไม่มั่นใจในตัวเองมากตอนนี้

“จริงเหรอ แล้วทำไมพี่เดวิดพูดแบบนั้นล่ะ แก้วใสรับไม่ได้” ใบหน้านวลสวยทำแก้มป่องด้วยความงอนเมื่อโดนกล่าวหาแบบนั้น

“นังหนูเอ็งฟังแม่นะ! เอ็งไม่ต้องน้อยใจไป พรุ่งนี้จัดชุดใหญ่ไปตาเดวิดดูเลยว่า ลูกสาวของแม่เนื้อนมไข่ขนาดไหน” แม่นวลจันทร์พูดเตือนสติลูกสาวตัวแสบเพราะนึกขึ้นมาได้ว่า พรุ่งนี้นังหนูของหล่อนต้องไปเรียนรู้งานกับว่าที่ลูกเขย คอยไปแก้ตัวใหม่ให้อีกฝ่ายคลั่งตายไปเลย

“ความคิดดีมากเลยจ้ะแม่ พรุ่งนี้คอยดูนะ แก้วใสจะอ่อยจะโชว์ให้สวนของพี่เดวิดร้อนฉ่าไปเลยคอยดู” แววตาและสีหน้าที่มุ่งมั่นฉายขึ้นบนใบหน้านวลสวยกับแผนการเอาคืนในวันพรุ่งนี้