เมื่อผมต้องมาใช้หนี้ให้กับคน ๆ นั้นเลยทำให้ผมดูเปลี่ยนไป

เครียด้วยน้ำตา "แม่ค้าบ..วันนี้แม่อยากทานอะไรไมคับ"ผมถามแม่ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยุ่ที่โรงพยาบาล "ไม่ล่ะ..ต้นข้าวล่ะอยากกินอ่ะไรรึปล่าว"แม่ถามผมกับ"ข้าวว่าจะลงไปซื้อผลไม้สักหน่อย"พูดจบแม่ก็พยักหน้าและผมก็เดินออกจากห้องมา ต้นข้าว.. ผมเดินหาร้านผลไม้ที่อยู่ไม่ไกลนักก็เจอแต่อยู่อีกฝั่งของถนนผมเดอนกำลังข้ามไปแต่มีรถมอไซขับมาพอดี. แต่มีคนดึงแขนผมไว้ "ขอบคุณคับ..."ผมหันไปมองหน้าคนที่ช่วยผมแววตาที่หน้าเกรงขามกับหน้าตาที่น่ากลัวเขาผักผมออกอย่างแรง "โอ๊ย!."และเขาก็เดินผ่านผมไป ผมเดินไปซื้อผลไมที่อยู่ตรงข้ามและขึ้นไปหาแม่ --,15:30-- "แม่คะ..เป็นไงบ้างเมล์พึ่งเลิกงานมา"พี่เมล์พี่สาวของผมเธอเก่งฉลาดและเป็นคนที่ผมเคารพมาก"จ่ะๆ แม่ดีขึ้นแล้ว"แม่ตอบ "พี่เมล์กินข้าวมารึยัง"ผมถามพี่เขาเพราะว่าใกล้จะเย็นแล้ว. "ยังเลย"ว่าแล้วผมก็ชวนพี่เขาไปกินข้าวแล้วก็กับบ้านไปเอาเสื้อผ้าให้แม่เพราะพรุ่งนี้แม่จะกับบ้าน ........ พอถึงบ้านกับต้องตกใจที่ข้าวของในบ้านกระจุยกระจาย "เห้ย!...."จู่ๆก็มีคนมาดึงผมมาล็อกไว้ "ปล่อยนะพวกคุณเข้ามาในบ้านผมได้ไงออกไป!!!.."ผมไล่พวกมันออกไปจากบ้านแต่กับไม่สนใจคำพูดผมสักนิด. "ว่าไงคุณเมล์"มันหันไปคุยกับพี่เมล์.พี่เมล์ถึงกับซะดุ่ง.!"ผมว่ามันก็เลยมานานล่ะนะคับ" "ฉันขอเวลาอีกหน่อยได้ไมฉันขอร้อง"มันหยิบปืนขึ้นมาผมตกใจมาก"จะทำอะไรอย่านะ" "จะทำอะไรฉันก็เชิญเถอะ..แต่อย่ายุ่งกับน้องกับแม่ฉัน"มันเล็งปืนไปที่หัวพี่ผมแล้วก็"แป๊ก...!! นี่แค่เตือน"พี่และผมถอนหายใจออกมา"นายผมรู้ว่าคุณต้องพูดแบบนี้เลยให้ผมมาบอกคุณว่าให้อีกแค่1อาทิตย์เท่านั้นจากปืนที่ไม่มีลูกมันอาจจะมีลูกก็ได้"พวกมันครู่พี่ผมผมแทบทนไม่ไหว"ให้เวลาแค่นั้นกับเงิน3ล้านฉันจะไปหาจากไหนมา"ผมตกใจมากที่พี่เขาบอกจำนวนเงินมากกายขนาดนั้น"ผมไม่อยากรู้หรอกว่าคุณจะหามาจากไหนแต่ผมมีกำหนดแค่นั้น. .ไปล่ะคับบ๊าย.." ผมเดินเขาไปหาพี่และกอดพี่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี่ได้แต่ร้องไห้"พี่เมล์ไปยืมเงินเขามาหรอ" "คื..คือ พี่.ใช้พี่เอาเงินที่ยืมมาไปจ่ายค่ารักษาแม่"พี่เมล์พูดทั้งน้ำตาออกมา"แล้วไหนว่าพี่มีเงินเก็บไงแล้วทำไมพี่ไม่บอกผม"พี่เข้ามากอดผมและแน่นมาก"พี่ขอโทษ..อย่าบอกแม่น่ะต้นข้าว" "แต่..แม่ต้องรู้นะพี่"ผมกอดพี่เขาอีกครั้ง"พี่เมล์ถ้าผมจะไปคุยกับเขาจะได้ไมพี่" "แต่พวกมันน่ากลัวน่ะข้าว"ผมก็หวั่นๆอยุ่เหมือนกัน"ผมจะรองคุยกับเขาดูว่าให้เวลาเราเป็น1เดือนได้ไม"ผมพูด "แล้วข้าวจะไปเอาเงินมาจากไหนขนาดนั้น"พี่เมล์ถามด้วยความสงสัยหนักเพราะเป็นเงินจำนวนมาก"ผมจะไปยืมพี่เพชรมาคับถึงพี่เขาจะมีให้เราน้อยก็เถอะแต่ก็ยังชำระหนี่ไปเยอะน่ะพี่เมล์"ผมกับพี่เมล์เดินเก็บข้าวของจนเสร็จและขับรถไปบ้านพี่เพชร .......... "พี่เพชรคับพอจะมีเงินให้ผมสักหนึ่งล้านไมคับ" ผมถามคั่งๆครูๆ "ต้นข้าวจะเอาไปทำอะไรเยอะขนาดนั้น"เขาถามด้วยความสงสัย"ค..คือผมจำเป็นจริงๆอะคับ"พูจบพี่เขาก็เดินไปหยิบเช็คมาและเซ็นต์เช็คให้ผม "มีเมื่อไหร่ก็เอามาคืนพี่น่ะพี่เมื่อไหร่ก็ได้"ผมไหว้ขอบคุณพี่เขา ......... รุ่งเช้า... ผมไปรับแม่มาบ้านและขอตัวไปข้างนอกอ้างว่าจะไปหาเพื่อน ผมมุ่งหน้าไปที่ผับที่ทำงานของเขาทีาพี่เมล์บอกไปถึงผมก็เจอการ์ดอยู่หน้าผับ"ผมขอเจอคุณภูมิคับผมเอาเงินที่พี่เมล์ติดไวมาให้ส่วนหนึ่ง"การ์ดโทรหานายของเขา .... ภูมิ.... ผมรับโทรศัพท์จะลูกน้องผม "ว่าไงนีอะไร"ผมถามมันด้วยความสงสัยปกติมันไม่ค่อยโทรมา"มีน้องชายคุณเมล์นำเงินมาจ่ายส่วนหนึ่งคับและขอพบนายด้วย" "ให้มันเข้ามากูจัดการเอง"พอมันเดินเข้ามา ผมหันหน้าไปก็พบกับไอ้เด็กผู้ชายที่วันนั้นกำลังที่จะข้ามถนนแล้วผมช่วยไว้มันเห็นผมก็ทำหน้าอึ่ง!"มาทำไม"ผมถาม" "นี้คับเช็ค.."มันยื่นเช็คมาให้ผม แต่ผมไม่ได้สนใจเช็คนั้นผมสนใจมันมากกว่าทำไมมันถึงหน้าหวานขนาดนี้นะพอผมมองหน้ามันจนพอแล้วกับมาสนใจเช็คอีกครั้ง. แต่.."นี่มันแค่1ล้านเองนิ"ผมถามด้วยความสงสัย"ครับ..ผมมาจ่ายส่วน1ใน3ก่อนที่เหลือผมจะนำมาใหแต่ผมขอเวลาอีก1-2เดือนได้ไม"มันถามผม "หึ.."ผมหัวเราะในลำคอ"คุณขำอะไรคุณภูม" "พี่มึงติดกู3ล้านตอนยืมกูใหเลย3ล้านนี้มัน1ล้านใม่ใช้3ล้านแล้วพี่มึงก็พัดมามากพอแล้ว" ผมโยนเช็คใส่หน้ามันพร้อมกับเดินไปหามันที่ละก้าวๆ มันก็ทอยหลังที่ละก้าวจนติดกับผนัง"กูมีข้อเสนออยู่ที่ว่ามึงจะสนองไมเท่านั้นล่ะ"ผมถามมันขึ้น"ข้อเสนออะไร..ถ้ามันทำให้พี่ผมไม่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ก็ได้" ต้นข้าว... เขาเข้ามาจับไหล่ผมแล้วก็เริ่มไซร์คอผม "ปล่อยจะทำอะไรของคุณเนี้ย"เขาจับมือผม2ข้างยกขึ้นเอามือหนึ่งเขาจับไว้อีกข้างก็ล้วงเข้าไปในเสื้อของผม"กู-ต้อง-การ-มึง!!"เขาพูดออกมาไม่อายปาก"คุณว่าไงนะ..คุณบ้ารึไงผมเป็นผู้ชายนะ"เขาแสยะยิ้มมุมปากแล้วก็ "อุ๊บ!!!:" เขาเข้ามาจูบผมเขาล่วงลำเข้าไปในโพรงปากผม"อ่อย.อ่อย อมอะ (ปล่อย.ปล่อยผมนะ) "ผมดิ้นสุดตัวแต่กับสู้แรงเขาไม่ไหวเขาดึกจูบออกแล้วก็จับผมขึ้นมาพาดบนบ่าเขาและเดินเข้าที่พักในพับเขา เขาโยนผมลงอยางแรง ผมลุกคลานกะจะลงจากเตียงแต่เขาจับขาผมแล้วลากผมมาหาเขา "โอ๊ย!! ปล่อยผมเถอะนะคุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้แต่ขอละอย่าทำแบบนี้นะ" ผมขอร้องเขาแต่เขากับไม่สนใจกับคำพูดของผมเลย เขาบกลุกเข้าไปในกางเกงผมผมดิ้นสุดตัว "อย่า.คุณภูมิ คุณ..." เขาลูดของผมขึ้นลงจากช้าๆก็เร็วขึ้นมาเลยๆ "อ่ะ..." ผมครางออกมาจนได้ไม่นะไม่ และแล้วผมก็ปลดปล่อยออกมา "ตากูบ้างละ" เขาจับผมนอนควั่มแล้วก็เอาไอ้นั้นของเขาออกมามันดูน่ากลัวผมดิ้นจะลุกไปให้ได้ "อยู่นิ่งๆเฉยๆถ้ามึงไม่อยากตาย" เขาพูมาจนน้ำตาผมแทบไหล่ออกมา "ปล่อยผนเถอะนะขอร้องละคุณภูมิ" ..ผมพูดจบเขาก็ค่อยๆเอาไอ้นั้นสอดเข้ามาในร่างกายผม"อึก..เจ็บ!ผมเจ็บอ้า"เขาค่อยๆเอามันเข้ามาจนสุดแล้วก็ค่อยๆขยับสะโพรกจากที่ช้ามันเร็วและหนักหน่วงขึ้นแรงขึ้นจนผมทนไม่ไหว "เอามันออกไปน่ะ...ผมเจ็บ" ผมบอกเขาแต่เขากับทำตรงกันข้ามเข้าทำแรงและเร็วไม่มีลด "ตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆ" และแล้วผมก็ปลด ปลอยออกมาอีกครั้ง "ซื้ด!!...อ้า" เขาครางออกมาแล้วเขาก็ปลดปล่อยออกมาตามผมแต่เขาก็ไม่เอามันออกไปเขากับทำต่ออีกครั้ง "พอแล้วหยุดนะ" ผมพูดออกไปด้วยความโกธร "มึงไม่มีสิทธิออกคำสั่งกับกู" เขาตะโกนเสียงใส่ผมมันทำให้ผมเงียบไปเพราะกลัวเขากระหนั่งเขามาใม่ยั้ง "อ่ะ..อ้า..อ้ากกก..." ผมกับเขาเสร็จพร้อมกัน จากนั้นเขาก็ยังไม่เอามันออกไปเขายังทำต่ออีกเรื่อยๆจนเสร็ไปอีก2น้ำ ..... เขาเอามันออกผมโลงมาก.และเขาก็พูดขึ้นว่า "นี่คือข้อเสนอของกู มึงต้องอยู่กับกู " นี้หรอคือข้อเสนอของเขา "ไม่...แบบนี้ผมไม่เอา" ผมตอบเสียงแผ่วเบาเพราะไม่มีแรง "ได้งั้นกูคงต้องเอาพี่มึงมาแทนมึงแล้วล่ะ"ว่าแล้วเขาก็เดินไปหยิบโทรศัพท์โทรหาคนชื่อพล "เออ..มึงช่วยไปเอาตัวเมล์มาหน่อยดิกูต้องการแลกอะไรสักอย่าง"เขาค่อยๆเดินมาหาผมแล้วยื่นหน้ามาหาผม "ไปเอาพี่มันมาแล้วเอาน้องมันกลับไป"เขาจ้องตาผมแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้พูดเล่น "อย่ายุ่งกับพี่ผม..อย่า!.!"เขาแสยะยิ้มออกมา"กูจะถามมึงอีกแค่ครั้งเดียว มึงจะมาอยู่หรือจะให้ พี่มึงมาอยู่"ผมไม่มีทางเลือกอีกต่อไป "ได้งั้นผมจะอยู่เองผมจะไม่ให้พี่ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้และกับคนอย่างคุณ" "หึ..หึหึ"เขาหัวเราะชอบใจเพราะเขากำลังมัดมือชกผมอยู่เขาหยิบเสื้อผ้าแล้วโยนมันให้ผมเพราะตอนนี้ผมไม่ได้ใส่อะไรเลย ----- "ห้องน้ำอยู่นั้นไปอาบซะ"ผมมองหน้าเขา เขาก็มองหน้าผม" ทำไม..ลุกไม่ไหวใช้ใมให้กูอุ่มให้ใม"เขาจับผมยกขึ้นในท่าเจ้าสาว "ไม่..อย่ามายุ่งกับผมปล่อย"ผมดิ้นเท่าที่แรงจะมีสู้ได้เขาอุ่มผมมาไว้ที่ฝักบัวอันใหญ่ที่อยู่ข้างบน "มึงจะอาบเองหรือให้กูอาบให้" เขาพูดพร้อมที่จะเปิด "ผมอาบเองได้ออกไป"ผมผลักหน้าอกเขาให้ออกไป "เร็วๆกูรอข้างล่าง"เขาเดินออกไปจากห้องผมกลั้นนน้ำตาไว้ไม่อยุ่แล้วปล่อยโฮ!เต็มที่แล้วคิดว่าทำไมเขาต้องเจออะไรแบบนี้ด้วยผมกลั้นใจใช้นิ้วสอดเข้าไปในช่องรักเพราะต้องเอาน้ำของเขาออกให้หมดพออาบเสร็จผมก็ลงมาหาเขา