BELOVED 04
1307 Words
BELOVED 04
SNOW TALK
วันนี้ผมไม่มีนัดกับสาวที่ไหนเลยมากินข้าวเดินเล่นกับเธอแทน ก็น่ารักดีนะไม่ได้เอาใจอะไรผมจนเกินงามเหมือนผู้หญิงคนอื่น มันดูมีเสน่ห์ในความไม่ง่ายของเธอนั่นแหละผมว่ามันดูน่าค้นหาดี เธอดูเป็นฝรั่งที่ค่อนข้างจะชิลแบบรสนิยมตะวันตกดีนะ
ระหว่างที่ผมขับรถมาที่สนามแข่งรถเธอก็หลับ ก่อนหน้านี้บ่นว่าเมื่อยขาและเหนื่อยเพราะเดินมาทั้งวันแล้วก็หลับไปเลย
“กี้ ตื่นเร็วถึงแล้ว”
เธอลืมตามาก่อนจะเพ่งไปรอบๆ
“แล้วอยู่ส่วนไหนของโลกเนี่ย ฉันจะกลับถูกเหรอ”
“ไปตามจีพีเอสแล้วกัน ฉันไปล่ะ”
จุ๊บ
ก่อนไปก็ขอรางวัลปลอบใจจากแก้มขาวเนียนของเธอสักหน่อย
อย่างน้อยก็ค่าเสื้อผ้าวันนี้ เธอย่นคอหนีผมแต่ก็ไม่รอดอยู่ดี สายตาผมมองผ่านลาดไหล่เธอทะลุกระจกเห็นเพื่อนผมโดนใครไม่รู้ผลักไอ้วินจนล้มลง
กับพื้น ดูก็รู้ว่ากำลังจะมีเรื่อง สัญชาตญาณบอกผมว่าให้ไปช่วย
“เธอกลับได้แล้ว ขับรถดีๆล่ะ”
จุ๊บ
ผมโน้มหน้าไปจูบปากเธอทีหนึ่งก่อนจะเปิดประตูแล้วก้าวเท้าวิ่งลงจากรถเพื่อไปช่วยเพื่อนทันที มันเป็นปกติอยู่แล้วสำหรับการมีเรื่องกันที่นี่เพราะเรื่องแพ้ชนะมันขัดผลประโยชน์กัน
“มีเรื่องเหี้ยไรกัน ไอ้ท็อป”
“พวกแม่งหาว่าไอ้วินโกง ไอ้บอสเลยไม่พอใจ”
พลั่ก ผลั้วะ
ไม่ทันได้ตั้งตัวผมก็เลยโดนฝ่าตีนใครไม่รู้ถีบมาจากด้านหลังจนล้มเสียหลัก จากนั้นก็โดนกระทืบเลย ผมลุกสู้แบบสุดกำลังแล้วเหมือนกันแต่ต้านแรงพวกมันไม่ไหวจนในที่สุดพวกมันก็ถอยหนีไปเองปล่อยให้พวกผมสี่คนนอนกองอนาถอยู่กับที่ ผมตั้งหลักได้ก่อนเลยหันไปมองสภาพเพื่อนแต่ละคน
“เป็นไงกันวะพวกมึง ม้ามแตกเปล่า?”
เสียงหัวเราะแหะๆของเพื่อนผมกับท่าทางพยายามลุกขึ้นยืนทำให้ผมรู้ว่าเพื่อนผมไม่เป็นอะไรมาก นี่ผมก็ยังงงๆว่าจะมาดูเพื่อนแข่งรถดันโดนกระทืบตั้งแต่ยังไม่เข้าสนามด้วยซ้ำ วันนี้สนามเปิดแข่งกันไวเพราะมีข่าวว่าตำรวจจะตั้งด่านตอนสองทุ่ม
“เอาไงต่อวะมึง ไอ้สโนว์มึงจะลงแข่งปะ?”
“กูไม่ได้เอารถมา ก็ว่าจะมาดูพวกมึงแข่งแต่กินตีนซะก่อน”
“แล้วมึงมายังไง?”
“แฟนมาส่ง กูว่ากูกลับแล้วดีกว่า ปากแตกไม่พอปวดกรามฉิบหายเลยแล้วพวกมึงจะอยู่ต่อไหมล่ะ”
“ไม่แล้วว่ะ อิ่มตีน เดี๋ยวกูไปส่งไอ้สโนว์เองพวกมึงกลับไปเลย”
การล่ำลาของพวกผมไม่ได้อ้อยอิ่งอะไรแค่สื่อสารกันเข้าใจคือโอเค
ไอ้บอสมาส่งผมที่คอนโดด้วยสภาพที่สะบักสะบอมเหมือนกัน มันมาส่งผมแค่หน้าคอนโดแล้วก็แยกย้ายกันไป ผมเดินผ่านล็อบบี้เข้ามาด้วยสายตาหลายสิบคู่ที่มองมายังผม คงจะเป็นเพราะสภาพผมตอนนี้ด้วยแหละนานๆจะเห็นทีนะบอกเลย ปกติผมหล่อทุกวัน
ออดดดดดด ออดดดดดดดดด
“สโนว์!! หน้านาย?”
“ให้ห้องมีที่ทำแผลไหม ทำให้หน่อย เจ็บอะ”
“เออๆเข้ามาก่อน”
ไม่แน่ใจว่าในห้องผมมีอุปกรณ์ทำแผลพวกนี้ไหมแต่มาหาเธอให้ทำแผลให้ก็ดีกว่าทำเองแหละจริงไหม? ผมก็มาหาทั้งที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอมีพวกกล่องพยาบาลหรือเปล่า
“เธอทำแผลเป็นแน่นะ”
“เป็นสิ แล้วนายไปกัดกับหมาที่ไหนมา”
ผมไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่มองคนตรงหน้าที่ขมวดคิ้วแล้วแตะสำลีลงที่มุมปากผมอย่างเบามือ เธออยู่ในชุดนอนปิกาจูสีเหลือง มวยผมขึ้นลวกๆโชว์ลำคอขาว เธออยู่ในลุคที่สบายๆแบบนี้มันน่ามองดีนะ
“นี่!! นายจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันทำไมนักหนา”
“เอ่อ..ก็รีบๆทำเข้าสิ”
เป็นเด็กอนามัยไปหรือเปล่าทำไมอาบน้ำนอนไวจัง นี่ยังไม่ดึกเลยเธอใส่ชุดนอนเตรียมนอนซะแล้ว
“เสร็จแล้ว ตามตัวมีแผลตรงไหนอีกไหม”
ผมจัดการถอดเสื้อออกทันดีด้วยสกิลการอ่อยของผมเอง..
“ไม่รู้เหมือนกันเธอดูให้หน่อยสิแต่มันปวดไปหมดเลยนะขยับไม่ค่อยได้เลยเนี่ย ไม่รู้เป็นแผลข้างนอกหรือช้ำใน”
“ไม่มีนะสโนว์ มีแต่รอยช้ำกับแผลนิดหน่อยเองไม่ได้เยอะอะไร”
“แล้วตรงหัวนี่ล่ะ แตกหรือเปล่า”
เธอเขย่งเท้าเพื่อสำรวจหัวผม ผมเลยก้มหน้าลงเพื่อให้เธอมองเห็นแต่พอหน้าเธอใกล้เท่านั้นล่ะ
ฟอดดดด
“สโนว์!!”
“ที่หัวไม่มีอะไรหรอก แค่อยากหอม”
“ฉันทำนายได้แต่นายทำไม่ได้ ไม่สิ เป็นแฟนก็ทำได้แต่อย่าทำบ่อยนักสิวันนี้กี่รอบแล้วเนี่ย”
“เอ้า แล้วทำไมเธอทำได้แล้วฉันทำไม่ได้? เธอแฟนฉันนะ”
“ฉันชินกับการหอมคนอื่นไม่ชินกับการโดนทำเองไง”
“หิวอะ มีอะไรกินบ้าง?”
“ก็มีแหละ เดี๋ยวเอามาให้”
แปลกจริงๆด้วยผู้หญิงคนนี้ มีคนไม่ชอบให้ผมหอมด้วยเหรอ เห็นเวลาผมอยู่ใกล้ๆใครก็แทบคลั่งกันทุกคน สงสัยชอบรุกมั้งเธอน่ะงั้นผมจะเป็นฝ่ายรับเองก็ได้ เธอเดินดุ๊กดิ๊กหายเข้าไปในครัวแล้วออกมาพร้อมอาหารในจานที่ส่งกลิ่นหอมหวนชวนหิว
“ป้อนหน่อยดิ ยกแขนไม่ขึ้นเลยอะเจ็บไปหมดเลยครับแฟน”
“เจ็บหรือสำออยคะที่รัก”
เธอนั่งลงเก้าอี้ข้างผมแล้วป้อนผมทีละคำจนหมด ทำไมผมละสายตาไปจากเธอไม่ได้วะ ผมชอบผิวเธอมันสวยเนียนเหมือนผิวเด็ก ไหนจะกลิ่นแป้งเด็กที่เธอทาอีกมันยิ่งทำให้เธอดูเด็กน้อยลงไปอีก
“อิ่มแล้ว พอแล้ว”
“อะ น้ำ”
“นี่”
ผมดึงเก้าอี้ที่เธอนั่งให้มาติดตัวผมแล้วยื่นหน้าเข้าไปหาเธอ อยู่ใกล้ๆแล้วมันอยากอ่อยอยากแกล้งยังไงบอกไม่ถูก เธอถอยหนีผมจนหลังติดพนักเก้าอี้หนีไปไหนไม่รอดผมเลยยื่นหน้าเข้าไปหาจนปากเราชนกัน ไม่มีการขยับใดๆระหว่างเรา ผมเองก็ยังเจ็บแผลที่ปากอยู่ส่วนเธอก็คงจะตกใจที่ผมทำ
แบบนี้ ผมผละออกมาเล็กน้อยให้ปลายจมูกเราชนกันอย่างน่าหวาดเสียว
“ฉันขอเป็นคนเดียวที่ได้ทำกับเธอแบบนี้ได้ไหม ไม่อยากให้ใครใกล้เธอแบบนี้เลยอะ”
“อย่าทำตัวหวงก้างสโนว์ ทั้งที่นายก็ไม่ได้จริงจังกับคำว่าแฟนของเราสักเท่าไรหรอก”
“ใครจะไปรู้ ฉันกลับห้องดีกว่า”
จุ๊บ
“สโนว์!! วันนี้กี่รอบแล้วเนี่ย”
“ฝันดีนะครับคุณแฟน”
กลับมาถึงห้องผมก็คิดนะว่าระหว่างผมกับเธอมันจะเวิร์คไหมกับคำว่าแฟน แต่ก็เป็นแฟนกันง่ายๆอยู่แล้วจริงๆใครอยากเป็นแฟนผมก็ตกลงหมดแหละไม่ได้คิดอะไรมาก แต่รู้สึกว่าเธอจะพิเศษกว่าคนอื่นหน่อยเหมือนว่า
ผมเทความรู้สึกให้มากกว่าคำว่าแฟนชั่วคราว
END TALK
- Writer
