Chapter 10.2
“SIGE na, hawakan mo na, huwag ka nang mahiya pa, Victor. Tayong dalawa lang naman ang nandito ngayon.”
Napatingala siya sa akin. Nakatayo ako isang hakbang ang layo mula sa kinauupuan niya. Natatakpan siya nang aninag ng aking anino. Hawak hawak niya pa rin ang sagwan pero hindi na talaga niya ‘to ginagamit pa. Huminto na ang balsa namin dito sa gitna’t dahil kasalukuyan mahina’t tila patay ang hangin sa banda rito’t hindi na pumakikilos pa ang balsa.
“May—lagnat ka ba ngayon, doc?” Tanong niya’t kapansin-pansin na hindi niya maiwasang hindi mapatingin sa nakabukas na zipper ng aking suot na pantalon kung saan pumadudungaw ang nakabakat pakaliwa na hindi naman talaga katigasan na t**i ko.
“Mainit ang panahon—napakainit ng sikat ng araw. Hindi mo ba nararamdaman sa b
