เจ้านายติดยาเสพติด

บทที่ 5

　　ทันทีที่เธอทำงานเสร็จในตอนบ่าย แชนด์เลอร์ก็ตรงไปที่บ้านพักคนชราในแถบชานเมือง

　　เมื่อเธอไปถึงบ้านพักคนชรา ข้างนอกก็มืดแล้ว

　　เมื่อปู่ของเธอยังเด็ก เขาเป็นทหารและเคยรับใช้ชาติในกองทัพ ดังนั้นเขาจึงสามารถเพลิดเพลินกับการปฏิบัติต่อทหารผ่านศึก เป็นผลให้เขาสามารถอาศัยอยู่ในบ้านพักคนชราได้

　　คุณปู่อายุเกือบ 90 ปีและต้องนอนบนเตียงมาเป็นเวลากว่าสิบปี แชนด์เลอร์จึงไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา เธอมาที่นี่เพื่อความสบายใจเท่านั้น

　　ทันทีที่เธอเข้าไปในวอร์ด แชนด์เลอร์เห็นอาพี่กับป้าของเธอร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อหน้าปู่ของเธอซึ่งนอนอยู่บนเตียง

　　“แชนด์เลอร์มาแล้ว!” คุณป้าเห็นแชนด์เลอร์ก่อน เธอลุกขึ้นและเดินเข้ามา

　　“ปู่เป็นยังไงบ้าง” แชนด์เลอร์มองชายชราร่างผอมอยู่บนเตียงและรู้สึกอารมณ์เสียมาก

　　“เขาได้รับแจ้งสภาพวิกฤตแล้ว เขาจะหายไปในหนึ่งหรือสองวัน” คุณลุงตอบอย่างเศร้าๆ

　　เมื่อได้ยินดังนั้น แชนด์เลอร์ก็ตาแดง และเมื่อเธอพยายามปลอบโยนว่า “คุณลุง คุณดูแลคุณปู่มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณพยายามอย่างเต็มที่แล้ว”

　　“ผม...” คุณลุงกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

　　ในเวลานี้ก็มีเสียงข้างนอกประตูดังขึ้น

　　ต่อมา คุณพ่อนอกใจของแชนด์เลอร์ นายหญิง และลูกติดของเขาก็เดินเข้ามา

　　Lizz Hu เป็นชื่อของนายหญิง และผู้คนเรียกเธอว่าจิ้งจอก ยกเว้นตอนนี้เธอเป็นจิ้งจอกแก่ ขอบเสื้อผู้หญิงตอนหน้าอกของเธอต่ำมากและเธอแต่งหน้ามากจนแป้งหยุดตกไม่ได้และถึงแม้จะปกปิดริ้วรอยบนใบหน้าของเธอไม่ได้

　　เพนนี หูลูกเลี้ยงมีตาโต จมูกโด่ง หน้ายาว หน้าอกใหญ่ เอวเรียว ก้นยั่วยวน แชนด์เลอร์สงสัยว่าร่างกายของเธอทุกนิ้วถูกสร้างขึ้นใหม่ นอกจากนี้ เธอแต่งหน้าจัดหนัก และไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอเลย

　　ทันทีที่ลิซเข้ามา เธอร้องว่า "โอ้! พ่อแก่ ทำไมคุณถึงตัดสินใจไปแบบนี้ อย่างน้อยก็ฝากข้อความถึงเราและบอกเราเกี่ยวกับความตั้งใจของคุณ เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดระหว่างสองพี่น้อง"

　　ทันทีที่เธอมา วอร์ดที่เงียบสงบก็อยู่ในความโกลาหลวุ่นวาย แชนด์เลอร์ขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่สนใจความเจ็บป่วยของคุณปู่มาหลายปีแล้ว ตอนนี้พวกเขามาที่นี่เพื่อมาติดตามทรัพย์สินของเขาเท่านั้น

　　“ช่วงสุดท้ายของชีวิตพ่อ ปล่อยเขาไปเงียบๆ หน่อยไม่ได้เหรอ?” เสียงของพี่ใหญ่เต็มไปด้วยความโกรธ

　　ในเวลานี้ ลิซหยุดร้องไห้ทันทีและพูดอย่างดุเดือดว่า “พี่ใหญ่ ชายชรากำลังจะตาย คุณไม่คิดเหรอว่าเราควรหาบ้านของพ่อและเงินงานศพที่ประเทศมอบให้ตอนนี้?”

　　“พ่อยังไม่ตาย นอกจากนี้ ค่างานศพจะจ่ายโดยประเทศเมื่อคนตายเท่านั้น” ลุงเป็นคนซื่อสัตย์ ในแง่ของการรบกวน เขาไม่คู่ควรกับจอห์นสัน ซูและลิซ

　　ในเวลานี้ พ่อนอกใจของแชนด์เลอร์กล่าวว่า "พี่ใหญ่ คุณเอาเงินทั้งหมดไปเองไม่ได้ เพราะพ่อมีลูกชายสองคน"

　　“คุณ...” ลุงผู้เฒ่าโกรธจนหน้าซีดเมื่อชี้ไปที่จอห์นสัน

　　ป้าคนโตรีบเข้าไปจับตัวเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณมีอาการหัวใจวายหรือเปล่า”

　　“ใช่แล้ว ครอบครัวของลูกชายคนที่สองก็มีสิทธิได้รับเงินส่วนหนึ่งของคุณปู่ด้วยเช่นกัน!” เพนนี ลูกสาวเลี้ยงเสริมด้วย

　　ชั่วครู่หนึ่ง คู่สามีภรรยาที่ซื่อสัตย์ของลุงและป้าที่ซื่อสัตย์ไม่คู่ควรกับพวกเขา

　　หัวใจของแชนด์เลอร์เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง เธอไม่สามารถทนต่อใบหน้าที่ชั่วร้ายและน่ารังเกียจของพวกเขาได้อีกต่อไป นางเอื้อมมือไปเถียงกับพวกเขาว่า “กล้าดียังไงมาตามทรัพย์สินของคุณปู่ ตอนที่เขาป่วย คุณอยู่ที่ไหน พวกเขาไม่เกี่ยวโยงกับสายเลือด แต่เป็นลูกของคุณปู่ ตอนที่เขาป่วย คุณไม่ได้จ่ายด้วยซ้ำ” มาเยี่ยมเขาบ้าง สติสัมปชัญญะของเจ้าถูกสุนัขกินเสียแล้วหรือ?”

　　จอห์นสันไม่ตอบเพราะเขารู้ว่าเขาคิดผิด

　　ลิซกำลังเติมน้ำมันลงในกองไฟ “แชนด์เลอร์ เขาเป็นพ่อของคุณ คุณคงเคยถูกทุบตีจนตายเพราะดุพ่อของตัวเองแบบนี้!”

　　แชนด์เลอร์โกรธมากเมื่อเห็นลิซ ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอชี้ไปที่จมูกของแม่และดุเธอ เธอเสียใจที่ตอนนั้นเธอยังเด็ก ไม่อย่างนั้นเธอจะสู้กับเธอจนจบแน่นอน!

　　แชนด์เลอร์ยกคางและเยาะเย้ย “ในสมัยโบราณ นายหญิงอย่างเจ้าคงถูกทำโทษจมน้ำตายไปแล้ว”

　　ลิซโกรธมากกับคำพูดของแชนด์เลอร์ เธอหันไปหาจอห์นสันแล้วพูดว่า "จอห์นสัน ใครเป็นพ่อแม่ที่นี่"

　　จอห์นสันพูดอย่างโกรธจัด “แชนด์เลอร์ ขอโทษป้าคุณทันที!”

　　“ฉันผิดเหรอ เธอไม่ใช่เมียน้อยเหรอ?” เธอลุกขึ้นยืนและชี้ไปที่ลิซ

　　เป็นเวลาหลายปีที่พ่อของเธอปฏิเสธที่จะให้เงินเลี้ยงดูเธอและน้องสาวของเธอ แชนด์เลอร์จำได้ว่าตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ และเธอขอเงินจากเขา เขาไม่เพียงปฏิเสธที่จะจ่าย แต่ยังตบเธอด้วย

　　อย่างไรก็ตาม เขาได้เลี้ยงดูลูกสาวของนายหญิงด้วยความเอาใจใส่และปกป้องอย่างสุดความสามารถ ตั้งแต่นั้นมา แชนด์เลอร์แอบสัญญากับตัวเองว่าเธอจะไม่มีวันรับแม้แต่เพนนีจากเขา เธอได้เอาพ่อของเธอออกจากชีวิตตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา!

　　“จอห์นสัน ฉันไม่อยากอยู่อีกต่อไปแล้วเพราะฉันถูกลูกสาวของคุณดูถูกแบบนี้!” ลิซเริ่มร้องไห้และหอน

　　“ข้าจะทุบตีเจ้าให้ตาย!” จอห์นสันโกรธจัดและตบหน้าแชนด์เลอร์ทันที

　　แชนด์เลอร์ถูกกระแทกอย่างแรงจนเธอเห็นดวงดาวและเดินโซเซ เพนนีใช้โอกาสนี้ผลักเธอเข้าด้านหลังและทำให้เธอล้มลงบนพื้นแข็งอย่างหนัก

　　แชนด์เลอร์เหงื่อออกด้วยความเจ็บปวด เธอรีบลุกขึ้นและตะโกนซ้ำๆ “ฉันไม่ยุ่งกับเธอ!”

　　แชนด์เลอร์ขึ้นไปตบหน้าเพนนีอย่างแรง เพนนีถูกจับโดยไม่ได้เตรียมตัวไว้

　　เมื่อเห็นสิ่งนี้ จอห์นสันก็ก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะเอาชนะแชนด์เลอร์ต่อไป “ไอ้เหี้ย มาดูกันว่ากูจะดูแลมึงยังไง!”

　　ในเวลานี้ ลุงกับป้ากลัวว่าแชนด์เลอร์จะได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นพวกเขาจึงรีบลุกขึ้นแยกร่างออกจากกัน

　　“จอห์นสัน อย่ารุนแรง!” คุณลุงตะโกนอย่างโกรธจัด

　　“จอห์นสัน ทุบไอ้เจ้าสารเลวนี้ให้ตาย!” มันเป็นเสียงของลิซ

　　แชนด์เลอร์แตะที่มุมปากของเธอและมองลงไป มือของเธอเต็มไปด้วยเลือด แต่เธอรู้สึกยินดีในหัวใจของเธอ

　　ในความสับสนวุ่นวาย แชนด์เลอร์เห็นคนสองคนยืนอยู่ที่ประตูด้วยความชำเลืองมอง คนที่อยู่ข้างหน้ากำลังจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีเข้ม และอีกคนที่อยู่ข้างหลังเขากำลังถือช่อดอกไม้อยู่ในมือของเขา