I Like You The Most พี่ชอบหนูที่สุดเลย

I Like You The Most 06 ทางผ่าน

เวลาต่อมา... ห้องนอนทิวลิป ปัง!! ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ประตูห้องของฉันก็ถูกเปิดออกอย่างแรงด้วยฝีมือของพี่ตะวันไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าใครมา "ได้ข่าวว่าแกจะยอมสอบเข้าหมอเพื่อออกไปอยู่หอเหรอ?" นั่นไงว่าแล้วเชียว "ใช่" "แกอยากออกจากนี้ละแต่ก็ดีนะเพราะว่าแกจะได้ไม่ต้องมาอยู่ขวางหูขวางตาฉันและฉันจะได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่พายุมากขึ้นด้วย" พี่ตะวันอยู่และยืนข้างฉันมองออกไปข้างบ้าน "หวังว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์ได้นะ" ฉันพูดไปอย่างไม่ใส่ใจ "แน่นอนก็เพราะว่าฉันสวยนิ" "ถ้าสวยแล้วทำไมไม่เอาของไปให้เองละมาใช้ทิวทำไม?" ฉันถามออกไปโดยสายตาก็ยังคงอ่านหนังสือต่อไปแม้ว่ามันจะไม่ได้เข้าหัวก็ตามเถอะ จะรอดไหมวะเนี่ย?! "ฉันกำลังทำตัวไม่ให้น่าเกลียดอยู่ไงต่อไปนี้แกก็เอาของไปให้พี่พายุนะแล้วบอกว่าฉันฝากให้เอามาให้" "อีกแล้ว?" คิดว่าจะเลิกแล้วซะอีกนะ "ใช่ไง ถ้ามีค่าก็ต้องเล่นตัวหน่อย" "ถ้าพี่พายุจะชอบพี่อะเขาคงจะมาพูดอะไรกับสักอย่างตั้งแต่ที่ทิวบอกว่าพี่ชอบไปแล้วแต่นี้...ไม่ใช่มีอะไรเกิดขึ้นเลย" ฉันเท้าคางและมองพี่ตะวัน "นี่! แกจะบอกว่าพี่พายุไม่สนใจฉันเหรอฮะ?" "พี่พูดเองนะทิวยังไม่ได้พูดอะไรเลยเพราะงั้นอย่าร้อนตัวสิ ออกไปได้แล้วทิวจะอ่านหนังสือ" ฉันไล่พี่ตะวัน "ขอให้แกสอบได้นะเพราะว่าจะได้ไปให้พ้นจากสายตาฉัน!!" ปัง!! และพี่ตะวันก็กระทืบเท้าเดินออกไป เฮ้อออออ~~~ ฉันก็จะทั้งสวดมนต์ทั้งภาวนาและอ่านหนังสือเยอะ ๆ เพื่อเข้าคณะแพทย์ให้ได้!! ฉันจะได้ออกไปจากบ้านหลังนี้สักที "เบื่อโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!" วันต่อมา... บ้านพายุ ติ๊งน่อง~ ติ๊งน่อง~ ปริ้น ๆ ฉันกำลังยืนกดออดหน้าบ้านของพี่พายุก็ได้ยินเสียงของแตรรถดังขึ้น ฉันหันไปก็พบว่าเป็นพี่พายุนั่นเองที่กำลังเข้าบ้านพอดี ฉันมาวันนี้ก็เพราะว่าเอาขนมจากพี่ตะวันมาให้ แต่อย่าเรียกว่าขนมพี่ตะวันเลยเพราะว่าฉันเป็นคนซื้อคนเลือกทั้งหมดพี่ตะวันไม่ได้จ่ายสักบาทแล้วบอกว่าชอบพี่พายุฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เหอะ ๆ "มาทำไรทิวลิป?" พี่พายุลดกระจกลงและถามฉัน "พี่ตะวันให้เอาขนมมาให้ค่ะ" ฉันส่งเข้าไปในรถ "ตะวันเหรอ?" "ใช่ค่ะ พี่ตะวันให้เอามาให้ทานให้อร่อยนะคะ" เงินของฉันเอง -_- "ฝากขอบคุณตะวันด้วยนะ แล้วก็ฝากบอกว่าไม่ต้องเอามาให้แล้วเพราะว่าพี่ไม่อยากได้" "ก็ไปบอกเองสิคะ" ฉันให้ขนมเรียบร้อยก็กำลังเดินกลับบ้าน "เงินตัวเองแต่จะบอกว่าเป็นของตะวันได้ยังไงเด็กน้อย" ปึก! พี่พายุลงจากรถและมาหาฉัน กึก! แต่ว่าเขารู้เรื่องนั้นได้ยังไงกันนะ? "?" ฉันเลยหันกลับไปมองหน้าของพี่พายุอย่าง งง ๆ "ไม่ต้องทำหน้างงหรอกพี่เห็นตอนเรากำลังซื้อของอยู่...ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย?" "ทำอะไรคะ?" ฉันถามกลับไป "ก็บอกว่าตะวันเป็นคนเอามาให้ทั้งที่เป็นทิวลิปไง" "ก็พี่ตะวันให้ทิวเอามาให้จริง ๆ ส่วนขนมนั่นทิวซื้อก็จริงแต่มันเป็นเงินของพี่ตะวัน ส่วนพี่ตะวันเขาชอบพี่..." "...." "เลยฝากมาให้ทิวมันก็แค่ทางผ่านเท่านั้นแหละ" "เฮ้อออ~ ช่างเถอะจะใครให้พี่ก็อยากบอกว่าไม่ต้องเอามาให้หรอกเกรงใจ" เกรงใจหรือรังเกียจกันแน่ "ทิวจะบอกพี่ตะวันให้แล้วกัน" หมับ! ฉันกำลังจะกลับพี่พายุก็คว้ามือฉันเอาไว้ก่อน "เมื่อวานเห็นเลยไม่ได้ไปโรงเรียนเหรอ?" "ค่ะ พอดีว่าไม่สบายนิดหน่อยเลยไปไม่ไหวน่ะ" แปะ! พี่พายุเอามือมาแตะที่หน้าผากของฉัน "ท่าทางจะหายแล้วตัวไม่ร้อน" พรึ่บ! ฉันรีบถอยตัวห่างทันทีเพราะกลัวว่าพี่ตะวันจะมองอยู่ตรงไหนสักแห่ง "ก็ทิวเป็นเมื่อวานไม่ใช่วันนี้สักหน่อย กลับก่อนนะทิวต้องไปอ่านหนังสือ!" คราวนี้ฉันวิ่ง!!เลยเพราะเดี๋ยวโดนกักตัวอีก หลายวันต่อมา... โรงเรียน TR "สรุปต้องเรียนหมอเพื่อให้ได้ออกจากบ้านหลังนั้น เออเริ่ดเนอะ" ฉันเล่าเรียนที่เกิดขึ้นให้ฟังซึ่งเพื่อนฉันก็ตอบกลับอย่างนั้นแหละ "มันเป็นทางเดียวนิฉันไม่อยากทะเลาะกับพ่อแม่และเถียงกับพี่ให้โดนจิกกัดตลอดนิ เพราะงั้นการออกมาอยู่ข้างนอกมันก็คือทางรอดเดียวและอีกอย่างฉันไม่ได้มีเงินอะไรมากมายฉันยังต้องพึ่งเงินพ่อแม่อยู่การเรียนหมอเลยเป็นคำตอบที่ดีที่สุดจะเรียนรอดไหมไม่รู้ตอนนี้ขอแค่สอบเข้าให้ได้ก่อนแล้วกัน" ฉันพูดแผนการกับเพื่อนไป "เอาไงเอากันขอให้แกหลุดพ้นโว้ย!" หมับ! อาสาจับไหล่ของฉันเชิงให้กำลังใจ "เอ่อ ลองไปดูที่มหาวิทลัย U ป่ะได้ข่าวว่าจะมีงานโอเพนท์เฮ้าท์อะและก็มีคณะแพทย์ด้วยไปลองดูกันไหม?" หยกถามขึ้นมา "วันไหนอะ?" ฉันถามขึ้นแต่นั่นมันมหาวิทยาลัยเดียวกันกับพี่พายุเลยนิ "พรุ่งนี้อะ" "ไปสิฉันเองก็อยากหาคณะเรียนเหมือนกันจะสอบปลายภาคแล้วเนี่ยยังไม่ได้เลย" อาสามันบ่นเพราะว่ามันยังไม่รู้เลยว่าจะเข้าเรียนอะไรดีพ่อแม่มันก็ถามทุกวัน "แล้วแกจะเตรียมตัวทันเหรอทิวลิปการจะเรียนแพทย์อะมันต้องเตรียมตัวนานมากเลยนะแต่นี่เวลาไม่กี่เดือนเองอะ" แก้วถามฉันและทำสีหน้าเป็นห่วง "ก็ต้องลองดูสักตั้งอะเพื่ออิสระ^^" "ดีที่ไอ้ทิวมันผลการเรียนดีอะ กีฬาก็เล่นกิจกรรมก็ทำที่เหลือก็ต้องดูว่าจะสอบได้ไหม?" หยกพูด "ถ้าอ่านเยอะ ๆ ก็คงจะดีขึ้นละมั้งอย่างน้อยไม่ได้เต็มแค่ผ่านแบบเส้นยาแดงผ่าแปดก็พอ" อาสาพูด "เฮ้อออ!" ฉันถอนหายใจออกมา วันต่อมา... มหาวิทยาลัย U "มหาลัยโคตรใหญ่อะ!!" หยกมองไปรอบ ๆ และพูดขึ้นมาวันนี้เรามางานโอเพ้นเฮ้าท์ของมหาวิทยาลัยกันซึ่งทางโรงเรียนเราก็อนุญาตเพราะว่าเราต้องหาเส้นทางในอนาคตวันนี้ที่นี่เลยมีเด็กมากมายเพราะว่าที่นี่ใคร ๆ ก็อยากเข้าเรียนทั้งนั้น "ทำเป็นบ้านนอกไปได้ไปกันเถอะอยากรู้แล้วว่าข้างในมีอะไรสวย ๆ หรือเปล่าน้าาา~~" อาสาเดินนำไป "อาสาอย่ามีเรื่องอีกละ!!" แก้วตะโกนบอกและเราก็เข้ามาในสถานที่จัดงานซึ่งก็มีคณะต่าง ๆ มากมายมาจัดบูธมีการแสดงดนตรี ละครด้วยนะเพื่อเป็นการนำเสนอคณะให้เด็ก ๆ ที่มาดูสนใจ "ไปตรงไหนก่อนดีวะ?" "เอ่อ ฉันขอแยกไปดูคณะครูนะเพราะฉันสนใจเรื่องนั้นอะ" แก้วบอก "ฉันขอไปแพทย์แล้วกัน" เพราะฉันไปดูอย่างอื่นไปก็ไม่ได้อะไรหรอก "อ้าว...เหลือแกกับฉัน?" อาสากับหยกมองหน้ากัน "ไปเรื่อย ๆ แล้วกันเราาา~~" และทั้งสองคนก็กอดคอกันไป "เจอกันนะว่าที่คุณครูและว่าที่คุณหมออออออ~~~~" เฮ้อออ~~ คุณหมอเหรอตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลย "งั้นฉันไปก่อนนะทิว" "อืม ฉันเองก็ไปเหมือนกัน" ฉันเดินแยกกับแก้วและมองหาบูธของคณะแพทย์ไปเรื่อย ๆ "สนใจคณะไหนลองเข้ามาดูก่อนได้นะคะ~~~~" "น้องคะพี่ฝากโบชัวร์หน่อยนะ" หมับ! ฉันรับมาอย่างงง ๆ เพราะว่าตลอดทางมีรุ่นพี่ตะโกนและแจกของมากมาย "น้องคะสนใจคณะไหนถามได้น้าาาาาา~~~~" "คณะดนตรีรับเยอะ!!!สนใจสอบถามก่อนได้นะครับบบบบ~~~" กึก! เสียงเรียกของคณะนั้นมันเข้ามาให้หูฉันเลยหันไปมองหน่อยแต่ก็ไม่ได้เข้าไปหรอกเพราะว่าฉัน...เรียนมันไม่ได้แล้ว หมับ!! "จะไปไหน?" ฉันกำลังเดินต่อแต่ว่าพี่พายุกลับมาคว้ามือของฉันเอาไว้ "พี่พายุ" "อยากเข้าดนตรีไม่ใช่เหรอทำไมไม่ลองเข้าไปดูก่อนละ??" เขาถามฉัน "ก็...ตอนนี้ทิวอยากเข้าแพทย์แล้วเพราะงั้นเลยไม่ต้องดูก็ได้" "มาดูก่อนได้พี่อยู่คณะนี้^^" และพี่พายุก็ลากฉันเข้าไปในบูธคณะของเขา "ว้าววว~~ น้องคนนี้ใครกันนะน่ารักจังสนใจเข้าคณะพี่เหรอครับน้องคนสวย???" พี่เขายื่นหน้ามาหาฉัน "เอาหน้าสกปรกของมึงออกไปจากเด็กกู" ขวับ!! พี่เขาหมายถึงใคร?! ฉันเหร๊อ?!