3
835 Words
ไม่ว่าวันนี้ผลการแข่งขันจะออกมาเป็นอย่างไร แต่การที่ดาริกาก้าวข้ามความกลัวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของรายการแข่งขัน ก็ถือว่าชนะใจคนในครอบครัว ภูดิศเลือกร้านอาหารในโรงแรมเป็นสถานที่สำหรับเลี้ยงฉลอง บนโต๊ะทรงกลมมีหลากหลายเมนู จะจานละกี่พันก็สั่งตามสบาย เขาไม่งกเงิน เชื่อว่าน้องสาวภรรยาสามารถกินหมด ดาริการักการกินเป็นชีวิตจิตใจโดยเฉพาะของฟรียิ่งรักเป็นพิเศษ หล่อนกินทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่ได้มูมมามน่าเกลียดเพียง แค่กินเรื่อยๆ และไม่ยอมคุยกับใครจนกว่าจะอิ่ม ไม่อยากเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ภูมินทร์ น้องชายของเขาน่าจะเพิ่งเห็นครั้งแรกถึงอ้าปากค้าง อาหารบนจานมันมีนิดเดียว กินแค่นี้ก็จะไม่หมด ต่างจากปฐวี เพื่อนสนิทของเขาที่เคยเดทดาริกาในร้านอาหาร มันมองนิ่งๆ คอยเรียกพนักงานมาเติมน้ำ เผื่อว่าอาหารติดคอจะได้มีน้ำในแก้วไว้ให้กินไม่ต้องไปแย่งน้ำในถ้วยซุป
ถ้าจะให้แจกแต้มระหว่างสองคนนี้ ไม่ได้เต็มใจให้ แต่ภูดิศมองว่าปฐวีดีกว่าน้องชายตัวเอง
ภูมินทร์จะออกแนวบ้านรวยทุกคนต้องคอยพะเน้าพะนอเอาใจ ไม่เอาโล้ไม่เอาพาย งานการไม่ทำวันๆ คอยตามจีบสาว เรื่องผู้หญิงมันขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง
ปฐวี ฐานะมันไม่เท่าครอบครัว แต่ก็ใช่ว่าจะกระจอก ลักษณะงานของปฐวีค่อนข้างอยู่ไม่เป็นที่ทาง อยู่ไทยหนึ่งเดือนสลับไปประจำไซต์งานที่ลาวบ้างพม่าบ้าง หรือไกลกว่านั้นตามหัวหน้าจะมอบหมายงานให้ ภูดิศกลัวว่าหากอยู่ไกลกันมันอาจจะนอกใจดาริกา เพราะปฐวีก็ใช่ย่อยปากหมาไปหน่อยแต่มีผู้หญิงมาชอบเยอะ โดยเฉพาะไซต์ที่พม่าได้ยินว่ามีผู้หญิงมาติดมัน!
“ดรีม กินเยอะระวังจะปวดท้องนะ พี่ไม่ได้อยู่ด้วยเจ็บป่วยมาจะลำบาก”
ดรุณีทักน้องสาวที่กำลังจะตักข้าวอีกครั้ง คนอื่นยังไม่เติมเลยสักครั้ง แต่ดาริกากลับกินเอากินเอาไม่สนใจคุยกับใคร
“อะไรกันคะพี่ดา ดรีมเพิ่งกินไปได้นิดเดียวเอง”
“จริง น้องดรีมเพิ่งกินนิดเดียวเอง”
ปฐวีพูดแทรก ได้รับสายตาอาฆาตจากดาริกาเป็นรางวัล
“คุณวีไม่กินบ้างเหรอคะ ดาเห็นกินนิดเดียว”
“พี่เรียบร้อยมาแล้วครับ แอบออกไปกินตอนน้องดรีมแข่ง”
“แต่ถึงยังไม่กินก็น่าจะอิ่มความรักแล้วมั้ง เห็นมองน้องตาไม่กะพริบ” ภูดิศเหน็บ
“พูดอีกก็ถูกอีก” ปฐวีหัวเราะชอบใจ
“แหวะ! ถ้าความรักหน้าตาแบบนี้ กระโดดลงถนนให้รถชนตายดีกว่า” ภูมินทร์เย้ย จากนั้นเร่งทำคะแนน
“วันนี้น้องดรีมใช้แรงหมดเยอะ พรุ่งนี้จะมีแรงทำขนมไหม ให้พี่มีนไปช่วยนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ร้านดรีมมีพนักงานหลายคน”
“นับรวมพี่เข้าไปด้วย จะได้เยอะกว่าเดิมไงน้องดรีม”
“มีน ถ้าว่างมากเข้าบริษัทบ้างก็ได้นะ” ภูดิศปรามน้องชาย ไม่อยากให้ไปร้านขนมบ่อย กลัวดาริกาจะรำคาญ แต่ภูมินทร์กลับไม่แคร์ ตวัดสายตาเบื่อหน่ายมาอย่างออกนอกหน้า
“บริษัทเรามีพี่หมอกดูแลอยู่ทั้งคน ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก แต่ร้านขนมของน้องดรีมเนี่ยสิ มีน้องดรีมเป็นเสาหลักคนเดียว”
“พรุ่งนี้คุณมีนเข้าบริษัทก็ดีเหมือนกันนะคะ จะมีสัมภาษณ์เลขาฯ คนใหม่ เผื่อว่าคุณมีนอยากเลือกด้วยตัวเอง” ดรุณีเสริม
“เลขาฯ คนไหนก็เหมือนกันนั่นแหละไม่เห็นต้องเลือกเลย”
ภูมินทร์ประท้วงตามประสาคนไม่เอาการเอางาน หากคุณแก้วกัลยาผู้เป็นมารดาไม่ขู่จะอายัดบัตรเครดิต จ้างให้เขาก็ไม่กลับเมืองไทย ใช้ชีวิตอยู่อังกฤษสบายกว่าเยอะ
ก่อนจะหูผึ่งเมื่อได้ยินเสียงแว่วๆ จากปฐวี
“ถ้าคนอื่นเลือกให้นายจะได้เลขาเก่งอย่างเดียว แต่ถ้านายเลือกเองก็จะได้เก่งด้วยสวยด้วยไง”
“เออ ใช่ ถูกของไอ้วี แม่ไม่มีทางเลือกคนสวย เพราะกลัวนายจะไปฟาดเขามาทำเมีย” ภูดิศหัวเราะ จับทางภูมินทร์ได้ว่าต่อให้จีบดาริกา แต่มันก็ไม่มีทางทิ้งลายความเจ้าชู้
“ฮ้า! ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ เห็นผมเป็นอะไร ผมมีน้องดรีมอยู่แล้ว สวย น่ารัก แถมยังเก่ง แล้วผมจะอยากได้คนสวยเพิ่มทำไม”
ปฏิเสธเรียกคะแนนความนิยม ถึงแม้ว่าภูมินทร์จะเริ่มสนใจอยากเข้าบริษัทแล้วก็ตาม ชำเรืองสายตามองไปทางดาริกาอยากรู้ว่าหล่อนจะมีอารมณ์หึงหวงหรือเปล่าทว่าต้องเสียความรู้สึก เพราะหล่อนไม่สนใจจะมองเขาเลยด้วยซ้ำ
- Writer
