ภูมินทร์แบมือมาตรงหน้า กระดิกนิ้วเร่ง
“ขนมของน้องดรีมล่ะ ให้ทุกคน ทำไมผมไม่ได้”
“หมดแล้ว” ตอบส่งๆ แค่พอให้ผ่านๆ ปฐวีก็เลี่ยงไปทางอื่น แต่ภูมินทร์ไม่ยอม เบี่ยงร่างกายสูงเพรียวเข้ามาขวางทางไว้
“อะไรมีน จะเป็นศัตรูกันทั้งเรื่องงานเรื่องหัวใจเลยเหรอ”
“เปล๊า” ภูมินทร์เสียงสูง “ผมไม่ได้มีนิสัยแบบนั้นสักหน่อย แค่อยากจะถามว่าคางพี่ไปโดนอะไรมา เมื่อคืนผมไม่เห็น” จะแตะปลายนิ้วบริเวณใกล้เคียงแผ่นแปะแผลลวดลายน่ารัก ชะงักกึกตอนที่ปฐวีเอนตัวไปด้านหลัง ภูมินทร์กำมือ ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะเป็นห่วงปฐวีทำไม ท่องไว้สิ ว่าอีกฝ่ายเป็นศัตรูหัวใจของตัวเอง
“อุบัติเหตุนิดหน่อย แผลเท่าแมวข่วน”
“แมวผีหรือไงพี่ ถึงแปะแผ่นใหญ่อย่างนั้น”
“ไม่ใช่แมวผี แต่เป็นแมวเหมียว น่ารักมากด้วย” ปฐวีเก็บซ่อนความสุขไว้ไม่ได้ ล้นออกมาจากใจ “จะบอกให้เอาบุญก็ได้ ว่าเมื่อคืนน้องดรีมลืมถอดกุญแจบ้าน พี่ก็เลยแอบปีนกำแพงข้ามไปบอก แต่เผ
