8
1129 Words
เรียกอีกครั้งเจ้าของบ้านถึงยอมมานั่งด้วย แต่เว้นระยะห่างนั่งคนละฟาก ไม่เป็นไร แค่หล่อนอยู่ในระยะสายตาปฐวีก็มีความสุขมากแล้ว คุ้มค่า ที่ลงทุนลงแรงปีนกำแพงเข้ามาในเขตหวงห้าม ปฐวีไม่รีบ เขารอได้ อายุปูนนี้แล้วถ้ารีบก็คงเลือกจีบผู้หญิงวัยเดียวกันไม่มาสนใจเด็กเพิ่งเรียนจบอย่างดาริกา เชื่อสิ ว่ารักจริงหวังแต่ง ขอแค่หล่อนยอมเปิดใจสักนิดจะพาแม่มาดูตัวอย่างเร็ว
“ถ้ามีเวลาหนึ่งสัปดาห์ก็เหลือเฟือเลยแหละ เที่ยวแบบสบายๆ ไม่ต้องรีบมาก อยากเที่ยวเมืองไหนบ้าง จะแพลนให้”
“อยากไปขึ้นบอลลูนที่พุกาม แต่เท่าที่เช็ดราคา แพงมาก”
“เคยขึ้นมาแล้ว บรรยากาศดีมาก ลองดรีมได้ขึ้นสักครั้งจะไม่คิดเสียดายเงิน แข่งทำขนมในย่างกุ้งใช่ไหม หลังจบการแข่งก็เที่ยวแถวนั้นก่อน ไปขอพรเทพทันใจ เดินเที่ยวชเวดากอง แล้วค่อยไปต่อที่เมืองพุกาม ไปขึ้นบอลลูนชมทะเลเจดีย์ ปั่นจักรยานหรือเช่ารถเที่ยวชมเมืองสักสองสามวันก็ย้ายไปเที่ยวเมืองมัณฑะเลย์ ที่เที่ยวหลักของเมืองนี้จะเป็นพระราชวัง ถ้าดรีมชอบเรียนรู้ประวัติศาสตร์น่าจะเพลิน เมืองนี้ก็อยู่สักสองสามวันค่อยกลับไทย”
“ก็น่าสนุกอยู่หรอกแต่ใครจะไปกล้า พม่านะ ไม่ใช่สิงคโปร์หรือฮ่องกงที่เที่ยวง่ายด้วยรถไฟฟ้า” เกือบเคลิ้มตามแล้วไหมล่ะ ถึงจะแมนๆ คุยกันแต่ภายในก็ยังขี้กลัวเหมือนผู้หญิงทั่วไป จะให้แบกเป้ตะลอนเที่ยวคนเดียวก็ดูจะใจกล้าบ้าบิ่นเกินไป
“ขับรถเที่ยวสบายกว่ารถไฟฟ้าเยอะ พี่พาไปเอง เป็นไกด์นำเที่ยวได้สบายๆ ไปกับพี่วีรับรองไม่มีหลง มีแต่จะฟิน”
“แหวะ ฟินคนเดียวเถอะ ดรีมไม่ไปกับคุณหรอก” ดาริกากลั้นขำ เขาเป็นเจ้าของบ่อน้ำเน่าหรือเปล่าถึงขยันปล่อยออกมานัก
คนสองคนต่างเพศไม่ได้เป็นอะไรกัน คงไม่เหมาะที่จะท่องเที่ยวนอนค้างอ้างแรมด้วยกันในต่างประเทศ ดาริกายังเคลือบแคลงใจการงานของเขา หล่อนไม่สนใจว่าฐานะเขาจะอยู่ในระดับไหน ไม่สนใจหน้าตา และไม่สนใจอายุที่ค่อนข้างห่างกันมาก ถ้าหากเขายังต้องเดินทางไปอยู่ต่างประเทศนานๆ หล่อนก็จะไม่ใจอ่อน
บ้านเล็กเงียบสงบในเวลาค่ำคืน ดาริกาเงียบ ปฐวีเองก็เงียบไปนานกว่าจะชวนคุย
“บ้านเกิดคุณปู่ของคุณปู่หลายรุ่นก่อนหน้าอยู่ที่นั่น”
“คะ?” ดาริกาหันมา ไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไร
“พี่หมายถึงต้นตระกูลของคุณปู่พี่อยู่ที่ย่างกุ้ง”
“จริงเหรอ งั้นคุณก็มีเชื้อสายทางนั้นด้วยสิ”
“มี แต่ไม่มาก ผ่านมาสองสามชั่วอายุคนแล้วนี่เนอะ”
“ไม่เคยรู้เลย คุณมีญาติทางนั้นไหม”
“ถ้านับจากนามสกุลก็มี แต่ถามว่าได้ไปมาหาสู่กันไหม ก็ไม่ค่อย เป็นฝ่ายผู้ใหญ่มากกว่าที่รู้จักกัน บ้านช่องที่นู้นก็ไม่มีแล้ว ครอบครัวของพี่มีแค่คุณพ่อ คุณแม่ คุณย่า แล้วก็น้องสาว น้องสาวแต่งงานไปเมื่อหลายปีก่อน มีหลานสองคน คนโตผู้ชาย คนเล็กผู้หญิง แต่ละคนซนมาก”
“อยู่เชียงใหม่ใช่ไหม ดรีมเคยได้ยินจากพี่หมอก”
ปฐวีดีใจ อาจจะนับได้ว่าไม่ใช่เขาคนเดียวที่สนใจหล่อน แต่หล่อนก็สนใจเขาอยู่บ้าง ดูรายการท่องเที่ยวพลางบอกเล่าเรื่องราวของตัวเอง ขณะที่เริ่มง่วงนอน
“ใช่ พี่กลับไปเยี่ยมบ้านปีละครั้ง มากสุดก็สองครั้ง ส่วนใหญ่พ่อแม่จะเป็นฝ่ายมาเยี่ยมที่กรุงเทพ ไม่ค่อยมีเวลาไป หรือถึงมี ก็ไม่อยากไป ไปทีไรคุณแม่ชอบบ่นเรื่องบ้างาน จะจับพี่แต่งงานทุกที ไม่ชอบฟีลการถูกผู้ใหญ่บังคับให้ไปดูตัวผู้หญิง มันไม่ใช่สไตล์ จะแต่งงานทั้งทีขอแต่งกับผู้หญิงที่เลือกเองดีกว่า อย่างดรีมไง พี่เลือกดรีม สิ้นปีนี้ ถ้าว่างกลับบ้านด้วยกันไหม”
ผู้ชายถ้าไม่รักจริงจะไม่ทุ่มเท เขาถึงขั้นซื้อบ้านข้างๆ ดาริกาน่าจะรับรู้ตั้งแต่วันนั้นแล้วว่าเขาจริงจัง หล่อนเข้ามาส่องตอนที่เขากำลังควบคุมคนงานรีโนเวทบ้าน เขายังแซวอยู่เลยว่าหล่อนแอบมาดูเรือนหอ น่าเสียใจที่ถูกแซวครั้งเดียว หล่อนก็ไม่ยอมมาบ้านเขาอีกเลย
ปฐวีไม่มั่นใจว่าควรรุกหนักมากกว่านี้ไหม กลัวผิดหวัง เขามองไม่ออกว่าในหัวใจดาริกามีเขาหรือภูมินทร์กันแน่ อย่างตอนนี้ ดาริกาก็ยังวางท่าเมิน ไม่ยอมตอบรับให้ชื่นใจหรือปฏิเสธให้ทำใจ
“ดึกแล้ว กลับบ้านได้แล้วมั้ง ดรีมจะเข้านอน”
“ใจร้ายจัง เมินกันได้ลงคอ ไม่เป็นไร รอถามอีกวันหลังก็ได้”
“วันนี้ วันไหน คำตอบก็ยังเหมือนเดิมคือไม่-ไป ชัดไหม”
“แจ่มแจ้งเลยแหละ แต่ไม่สน จะถามใหม่อยู่ดี หลังจบการแข่งขัน ถ้าดรีมอยากให้พี่พาเที่ยว บอกได้นะ พี่จะพาไป”
“ดรีมอาจจะไม่ได้ไป หายไปนานๆ ร้านเจ๊งกันพอดี คุณงานยุ่งก็ทำงานไปเถอะ ไม่ต้องอยากเอาใจด้วยการลางานพาเที่ยว”
ดักทางไว้เพราะเห็นปฐวีขมวดคิ้วเหมือนกำลังคิด เขาอยากพาเที่ยวนั่นแหละหล่อนดูออก แต่ไม่จำเป็นต้องลงทุนขนาดนั้นก็ได้
ปฐวีกับดาริกาเงียบอีกรอบ มีแค่เสียงพิธีกรรายการยูทูปที่ยังคงบรรยายถึงประวัติศาสตร์ของสถานที่ท่องเที่ยว จนถึงตอนนี้ปฐวีก็ยังไม่พูดอะไร ดาริกาหันไปก็เห็นว่าดวงตาคู่นั้นหลับแล้ว เอ้า! แล้วก็ปล่อยให้รอตั้งนาน ทำหน้าหงิก รีบเข้าไปปลุก
“คุณวี! นอนตรงนี้ไม่ได้ กลับไปนอนบ้านคุณ ดรีมรู้นะว่าคุณแกล้งหลับ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยจะมานอนที่นี่ได้ยังไงใครผ่านมาเห็นเข้าได้เอาไปนินทาต่อยาวกันพอดี ลุกเดี๋ยวนี้ คุณวี! โอ๊ย เหนื่อยจะปลุกแล้วอยากโดนเตะอีกรอบหรือไง!”
เขย่าท่อนแขนแข็งแรงหนักเป็นเท่าตัว ปฐวีก็ไม่ยอมตื่นนอนกอดหมอนกรนอีกต่างหาก ดึกมากแล้ว ดาริกาเลิกล้มความตั้งใจจะประทุษร้ายปฐวีที่ไม่รู้ว่าหลับจริงหรือแกล้ง เข้าห้องนอนไปค้นหมอนผ้าห่มออกมาห่มให้ ปิดทีวีปิดไฟกลับไปขังตัวเองไว้ในห้องนอนเล็ก ลงกลอนแน่นหนาในระดับที่พังเข้ามาไม่ได้
- Writer
