“ฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคุณแล้ว ขออุปกรณ์ทำแผลให้ฉันทำเองเถอะค่ะ ถ้าคุณจะกรุณาแขกที่เจ้าของบ้านไม่อยากต้อนรับอย่างฉันก็ขอความกรุณาจองตั๋วเครื่องบินกลับกรุงเทพฯ ให้ฉันที ฉันจะได้ไม่อยู่ขวางหูขวางตาของคุณ”
“บอกแล้วไง ว่ายังใช้เงินห้าล้านไม่คุ้ม”
“ฉันก็บอกแล้วว่าฉันไม่รู้เรื่อง แหวนนี่เป็นของเจ้านายฉัน” หญิงสาวหลุดปากออกมา แต่อีกคนกลับไม่เชื่อ
“แค่ลมปาก! จะพูดยังไงก็ได้”
“เจ้านายฉันกำลังจะตามมา”
“ถ้าอย่างนั้นก็อยู่รอเจ้านายที่เธอว่ามาเล่า ส่วนเธอก็อยู่ที่นี่ทำหน้าที่ของเธอต่อ ส่วนฉันก็จะทำตามหน้าที่ของฉัน”
“ฉันจะกลับ” หญิงสาวยืนยันเสียงแข็ง
ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง ขยับตัวเข้าหาอีกก้าว ย้ำเสียงหนักกว่าเดิม “คนที่บ้านของฉันยืนยันว่าแม่ของฉันจ่ายค่าสินสอดให้เธอไปแล้ว ในฐานะเจ้าหนี้ฉันจะไม่มีวันเสียเงินฟรี ในฐานะเจ้าของสินทรัพย์ฉันจะไม่มีวันให้โจรหน้าไหนขโมยทรัพย์สินของตระกูลชั้นไ
