Karma Ng Pagnanasa

KABANATA 5

THIRD PERSON POV

Sa dining room ng mansyon ng mga Mondragon...

Emilio: Tawagin niyo na ang Senyora Ysabelle niyo, Yaya Luna.

Luna: Masusunod ho, Senyor.

Napuna ni Emilio ang malungkot na mukha ng anak na si Cecilia.

Emilio: Cecilia, bakit ka nakasimangot?

Nag-angat ng paningin sa kanyang ama si Cecilia.

Cecilia: Wala ho ito, Papa. May kaunting hindi pagkakaintindihan lang kami ni Rigo, pero mababaw lang naman.

Tumango si Don Emilio.

Emilio: Kung anuman iyon ay sana maayos niyo agad.

Tiningnan ni Don Emilio si Rigo.

Rigo: Huwag ho kayong mag-alala, Papa. Magiging okay na po si Cecilia mamaya.

Palihim na tiningnan ng masama ni Cecilia ang asawa.

Emilio: Ikaw, Lavinia? Anong oras ang pasok ninyo ni Justin?

Lavinia: Wala pong klase si Justin ngayon, Papa. Alas otso po ang klase ko.

Emilio: Ganoon ba? So, kumusta naman ang project mo, hija, na pinagtulungan niyo ni Justin kagabi?

Biglang namula ang mukha nina Lavinia at Justin.

Lavinia: Ahm... O-okay naman po, Papa. Mukhang mataas naman po ang makukuha kong marka.

Emilio: Mabuti naman kung ganoon.

Tiningnan ni Don Emilio si Justin na nanatiling nakayuko.

Emilio: Adriana, hija, papasok ka ba sa shop mo ngayon?

Adriana: Opo, Papa. Nag-leave ang assistant kong si Rannicia at ang isa naman ay nagkaroon ng emergency. Walang tatao sa shop.

Emilio: Sige. Sumabay ka na sa paghatid ni Jacob kina Lavinia at Justin sa campus. Sasabay din ako.

Adriana: Hindi ba at ngayon ang unang araw ng duty ng bago nating driver, Papa? Bakit si Jacob pa rin ang maghahatid sa inyo?

Emilio: Oo, Adriana. Pero orientation lamang ang agenda namin ngayon. Ayokong isabak agad siya sa trabaho. Sinabihan ko rin siyang pwede siyang pumasok ng alas otso. Pero simula bukas ay gigising na siya ng alas sais.

Adriana: Sa tingin niyo ba ay okay talaga itong bagong driver natin, Papa? I mean, wala ba siyang criminal records?

Emilio: Kumpleto ang mga pinasa niyang requirements kahapon. Wala siyang criminal record kung 'yan ang ikinatatakot mo.

Ilang sandali lang ay nakababa na si Donya Ysabelle.

Ysabelle: Good morning, everyone.

Lavinia: Mukhang maganda ang gising mo ngayon, Mama.

Tumawa ng mabini si Donya Ysabelle.

Ysabelle: Maganda lamang ang view na nakita ko ngayong umaga. Nakagaganda ng araw, hija.

Emilio: Kumain na tayo.

----------

Sa loob ng servant's quarter para sa driver, security guard, at hardinero...

Jacob: Bakit mo ko hinila rito, Marta?

Biglang hinila pababa ni Marta ang boxer shorts na suot ni Jacob. Bumulaga ang malaking ari nito. Napatakip ng kanyang bibig si Marta.

Marta: Oh my... Grabe naman ang laki ng kargada mo, Jacob.

Inis na hinila pataas ni Jacob ang kanyang boxer shorts. Muling natakpan ang malaking sawa ng security guard.

Jacob: Anong ginagawa mo, Marta?

Marta: Jacob, pagbigyan mo na ko. Talagang kating-kati na ang hiyas ko. Kailangan ko na ng sundot.

Jacob: Naloloka ka na ba? May asawa na ko, Marta. Kung gusto mo, kay Mang Baldo ka magpakamot.

Marta: Ang arte mo. Palay na nga ang lumalapit sa iyo ay choosy ka pa.

Jacob: May. Asawa. Na. Ako.

Lumabas na ng servant's quarter si Jacob at iniwan sa loob si Marta na nakanganga sa mga nangyari.

Marta: Argh! Nakakainis!

----------

RAUL's POV

Hay naku! Nasiraan pa 'tong jeep na sinasakyan ko. Kung mamalasin ka nga naman! Lakarin ko na lang hanggang sa subdivision ng Mondragon. Malapit na rin naman.

Beep! Beep!

Ako ba ang binubusinaan niyon. Hindi naman siguro. Makapaglakad na nga ulit.

Beep! Beep!

Ako nga. Sandali. Sino ba 'tong driver ng kotse na 'to? Hmmm... Babae. Lapitan ko nga.

Binaba naman agad ng babae ang bintana malapit sa driver seat nang katukin ko ito.

Ooh-la-la... Ang ganda niya. Ang pupula ng mga labi na kaysarap halikan. Mapang-akit ang mga mata.

Hindi naman ako manyak pero dumiretso sa dibdib niya ang paningin ko. Ang laki kasi. Ito lang ang masasabi ko. Kainan na!

Pero hanggang tingin lang naman ako. May asawa na ko.

Raul: Miss, ako bang binubusinaan mo?

Tumango siya na kagat-kagat ang ibabang labi. Nagpakilala siyang Judy.

Judy: Sinundan kita noong mapansin kong tinatahak mo ang daan papuntang Sommerville Subdivision. Doon din ang punta ko. Gusto sana kitang isabay na para hindi naman ako ma-bore rito sa sasakyan. Don't worry. Hindi ako masamang tao.

Napakamot ng ulo si Raul.

Raul: Ah. Huwag na, Miss. Kaya ko namang lakarin.

Judy: I insist. Please.

Nag-puppy eyes pa ang babaeng ito. Malambot talaga ang puso ko sa mga babae kaya pagbibigyan ko siya. Sabagay mas okay nang nakasakay ako sa sasakyan para hindi ako mapagod. Mainit pa naman. Malamang pagpapawisan ako.

Raul: Okay. Buksan mo ang pinto.

Judy: Yay!

Umikot ako sa passenger seat at sumakay matapos niyang i-open ang lock ng pinto. Malamig sa loob ng sasakyan niya. Pagkaupo ko ay kitang-kita ko ang maikling shorts niya na halos kita na ang buong pang-upo niya at tanging hiyas na lang niya ang natatakpan. Kitang-kita ko ang maputi at makinis niyang singit. Wala siyang buhok sa bahaging alam niyo na. Malamang nag-aahit.

Judy: Ang hot mo pala sa malapitan.

Tumawa ako at itinaas ang kaliwang kamay.

Raul: Married.

Tumawa rin siya.

Judy: Oops!

Nagsimula na siyang paandarin ang kotse. Ilang minuto kaming nagkwentuhan tungkol sa pamilya. Ulila na pala siya at tinulungan lamang ng mga kamag-anak sa side ng father niya. Dito rin daw nakatira sa Sommerville Subdivision ang mga kamag-anak niya.

Nang makarating kami sa tapat ng mansyon ng mga Mondragon ay hindi niya binuksan agad ang lock ng kotse.

Raul: Miss, sabi ko ay dito na ko bababa.

Judy: Not that fast, Raul. Souvenir muna kung gusto mong makababa agad.

Raul: Anong souvenir?

Judy: Ikaw ang mag-isip. Mas gusto ko sana kung halik. Kaso...may asawa ka na, 'di ba?

Nang-aasar ang tono niya. Hindi ko gusto ang nangyayari. Siya itong pinilit akong isabay sa kotse niya, pero parang ako ang nanghihingi ng pabor.

Ano kaya ang pwede kong gawin sa kanya?

Aha! Alam ko na.

Hinubad ko ang aking suot na T-shirt. Kitang-kita ko ang panlalaki ng kanyang mga mata. Sunod kong hinubad ay ang aking maong pants. Kitang-kita ko ang paglunok niya ng laway. Tanging manipis na black boxer briefs na lang ang suot ko.

Kinuha ko ang tuwalya ko sa dala kong malaking duffel bag. Itinapis ko ito sa aking baywang. Kitang-kita ko ang pagsunod ng mga mata niya sa bawat galaw ko. Hinubad ko ang aking black boxer briefs ng dahan-dahan. Iwinagayway sa kanyang harap at inihagis sa kanyang mukha. Sapul sa kanyang ilong.

Raul: Magsawa ka sa amoy. Ngayon, buksan mo na ang kotse!

Kitang-kita ko ang gigil sa kanyang mga mata. Pero binuksan din naman niya ang lock ng kotse.

Judy: Baba!

Pinulot ko ang aking T-shirt, pantalon, at duffel bag. Bumaba ako ng kotse na nakatapis ng tuwalya. Pagkababa ko ay kumaripas ng takbo ang kotse.

Bitbit ko sa aking kanang kamay ang duffel bag at sa kaliwang kamay ang aking T-shirt at pantalon habang naglalakad patungo sa gate ng mga Mondragon.

Ibinaba ko sa semento ang duffel bag at ipinatong ang T-shirt at pantalon ko sa bag. Kumuha ako mula sa bag ng isang manipis na black boxer briefs.

Dahan-dahan kong isinuot ang masikip na boxer briefs habang nakatapis ang tuwalya sa baywang ko. Nang maisuot ko ang manipis na tela ay tinanggal ko ang tuwalya sa pagkakatapis sa aking katawan. Bahala na kung sinuman ang makakakita sa akin. Maganda naman ang view kapag nakita nila ako. Akmang isusuot ko na ang pantalon nang bumukas ang gate ng mga Mondragon.

Sakto! Kitang-kita nila ang bagong driver nila na nasa tapat ng mansyon nila na tanging manipis na boxer briefs lamang ang suot. Bakat na bakat ang malaking ari at kitang-kita ang mabuhok na parte sa ibabaw ng hem ng kapirasong saplot.

Matutuwa ba sila nito o sisante agad ako?

Buti na lang talaga at pagtingin ko sa mga nakasakay ng palabas na van ay hindi sila sa kalsada nakatingin kundi sa ipinagmamalaki kong malaking kargada.

----------

itutuloy...