5
1553 Words
“ไอ้ยอด ไอ้ยอดโว้ย มาหาฉันหน่อย” พัฒน์ตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิทเมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้
“ว่าไงครับเจ้านาย” ยอดเพิ่งโดนไล่ และจู่ๆ ก็โดนเรียกไปหาอีกรอบ ยอดถึงกับหอบแฮ่กๆ เลยทีเดียวที่ต้องวิ่งกลับไปกลับมาอยู่แบบนี้
“ทำไมมาช้า”
“ผมมาเร็วที่สุดแล้วนะครับ เจ้านายมีอะไรจะเรียกใช้ผมอีกครับ เมื่อกี้ยังไล่ผมอยู่เลย”
“ฉันจะเผด็จศึกยายตัวแสบ แกช่วยฉันคิดแผนการหน่อย”
“โหย... ความคิดชั่วๆ ในหัวผมไม่ค่อยมีเสียด้วยสิครับ”
“แกอย่าแกล้งทำเป็นคนดีนักเลย ไอ้แฟนคนปัจจุบันของแก แกฉุดเขาไปปล้ำทำเมียไม่ใช่เหรอ พ่อแม่เขาถึงได้ให้ไปจัดการสู่ขอตบแต่งกันให้เรียบร้อย นี่เขาไม่เอาปืนยิงหัวแกก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“ทำไมเจ้านายต้องชอบพูดความหลังด้วยครับ ฮันแน่! หรือไม่รู้ตัวว่าแก่ เลยชอบพูดความหลัง”
“เดี๋ยวเถอะไอ้ยอด เดี๋ยวนี้แกกล้าลามปามฉันเหรอ ไม่นับถืออะไรฉันเลยรึไง”
“เจ้านายมีอะไรให้นับถือด้วยเหรอครับ คิดได้ไงจะฉุดเด็กไปปล้ำทำเมีย”
“ไอ้ยอด!”
“ครับ!”
“ถ้าขืนยังปากดี ฉันจะปลดแกไปเป็นคนงานล้างคอกหมูแทน”
“ผมสำนึกผิดแล้วครับ” ยอดคุกเข่ายกมือขึ้นท่วมหัว
“ให้รู้บ้างว่าใครเป็นใคร ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เดี๋ยวปั๊ดตบกะโหลกแตก”
“เจ้านายน่ะชอบใช้ความรุนแรง จะฉุดก็ฉุดเย็นนี้เลยครับ เดี๋ยวผมดูต้นทางให้ พอปั๊มลูกจนท้องโย้ค่อยพามากราบคุณท่าน”
“แกสาบานว่านี่คือแผนการที่ดีที่สุดในสมองของแก”
“อย่าเลยครับ ผมกลัวตกนรก”
“แสบๆ แบบนี้ต้องเจอกับคนอย่างฉัน”
“เจ้านายก็อย่าโหดมากนะครับ” คนพูดทำท่าสยอง
“คนอย่างฉันไม่โหดหรอก แต่จะจับยายเด็กนั้นตีก้นเสียให้เข็ด”
“เจ้านายจะจับเด็กตีก้นเหรอครับ น่าจะโรแมนติกหน่อยนะ”
“แกดูหน้าฉันสิ”
“หน้าเจ้านายทำไมครับ”
“ฉันเอ็นดูเด็กงั้นสิ”
“ก็ไม่นะครับ ลูกหลานคนงานวิ่งหนีเจ้านายจนป่าราบ”
“เฮ้ย! จริงดิ” เขาทำหน้าเหลอหลา
“เปล่าครับ ผมล้อเล่น เจ้านายใจดี เอาขนมมาหลอกล่อเด็กทุกวัน เด็กในไร่รักเจ้านายกันทั้งนั้นแหละ”
“ทำไมแกต้องพูดให้ฉันพูดชั่วขนาดนี้ด้วยว่ะ เหมือนฉันหลอกเด็กอย่างนั้นแหละ”
“เจ้านายรักเด็กจะตายไปครับ” ยอดรีบยิ้มแฉ่งให้กำลังใจเจ้านายหนุ่ม
“เจอยายตัวแสบเมื่อไหร่ ฉันจะจัดการปล้ำทำเมียซะวันนี้เลย”
“เจ้านายวางแผนเถอะครับ เรื่องชั่วๆ ผมไม่ถนัดเลยจริงๆ”
“ฉันขอสั่งให้แกไปล้างขี้หมูที่ฟาร์ม”
“โธ่... เจ้านาย”
“เตือนไม่ฟัง ฉันเตือนแกแล้วนะ แกไปทำตามเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ทำฉันไล่แกออก แผนการฉันคิดเองได้”
ยอดได้ยินดังนั้นก็รีบเผ่นหนีโดยไว เพราะว่าถ้าหากยังอิดออดอยู่อีก อาจจะโดนเพิ่มงานอีกก็เป็นได้
พัฒน์รู้ว่าเด็กสาวรู้ทันเขา จึงหลบหลีกพาตัวเองไปอยู่กับคุณยายของเขาแทบจะตลอดเวลา เขาจึงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ปล่อยให้เธอได้ใจไปก่อน แล้วเสืออย่างเขาจะรอตะครุบเหยื่อที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งดอกลาเวนเดอร์ตอนเผลอไผล แต่ตอนนี้เขาไม่ควรแหวกหญ้าให้งูตื่น
“ลุงพัฒน์จะทำอะไรน่ะ” เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นเขาถือโทรศัพท์ของเธออยู่ในมือ หญิงสาวมองตาปริบๆ เขาเอาโทรศัพท์ของเธอไปได้ยังไงนะ แล้วเอาไปตอนไหน
“คลิปแบล็กเมล์ของฉันอยู่ในนี้ใช่ไหม มีตั้งสองคลิปแน่ะ”
“ไม่อยู่หรอกค่ะ หนูดาวเก็บเอาไว้ในที่ปลอดภัยแล้ว”
“อย่างนั้นเหรอ” เขาลองคลิ๊กเปิดดู
“เอามานี่นะคะ แต่เธอคว้าโทรศัพท์เอามาไม่ได้ เนื่องด้วยเขาตัวสูงกว่ามาก เธอก็ได้แต่กระโดดอยู่ข้างๆ เขา แถมยังโดนหนีบเอาไว้กับรักแร้ของเขาอีก” เธอไม่ได้ล็อกโทรศัพท์น่ะสิ เขาเลยเปิดได้สบายเลย
“ลุงพัฒน์ปล่อยหนูดาวนะคะ”
“หึหึ! เสร็จแน่ยายเด็กแสบ”
“ปล่อยหนูดาวนะคะ” หลังจากลบคลิปชวนสยิวกิ้วของเขาที่โดนเธอจับแก้ผ้าออกไปเรียบร้อยแล้ว เขาก็จัดการอุ้มร่างเธอขึ้นพาดบ่า
“โอ๊ย! ลุงพัฒน์ปล่อยนะคะ โอ๊ย! ตีก้นหนูดาวทำไม โอ๊ย! มึนหัว” เธอร้องประท้วงเสียงหลงเมื่อเขาจับเธอยกขึ้นอุ้มพาดบ่า แล้วฟาดก้นเธอเธอแรงๆ
“เจ็บนะลุงพัฒน์”
“ปลอดคน คุณยายไม่อยู่ ออกไปหาเพื่อน ทุกอย่างช่างเป็นใจ หึหึ” เขาแกล้งพูดแหย่เธอ
“ลุงพัฒน์จะทำอะไร”
“จับเธอปล้ำทำเมีย”
“ปล่อยหนูดาวนะ หนูดาวไม่อยากมีผัวแก่ โอ๊ย! เจ็บนะ ตีก้นหนูดาวทำไม”
“ก็เธอดื้อ หาว่าฉันแก่ด้วย”
“ก็ลุงพัฒน์แก่แล้ว หนูดาวไม่อยากมีผัวแก่ โอ๊ย!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อโดนกดลงบนที่นอนหนานุ่ม
“ไม่เอานะคะ ไม่เอาแบบนี้”
“เสร็จแน่ๆ หน็อย... ยายเด็กแสบ แกล้งฉันดีนัก”
“ก็ลุงพัฒน์ชอบทำหน้าดุใส่หนูดาวทำไมล่ะ”
“ก็เธอชอบอ่อย ชอบยั่ว” เหลือเชื่อ เธอตาโตกับข้อกล่าวหาของเขา ก่อนจะตกใจเมื่อเขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเธอออก พัฒน์เห็นทัดดาวก็นึกเอ็นดูไม่น้อย เขาไม่ได้คิดจะล่วงเกินเธอจริงๆ จังๆ หรอกนะ แค่จะแกล้งเหมือนที่เธอแกล้งเขา ปากดีกับลูกน้องอย่างยอดไปเท่านั้นเองว่าจะจับปล้ำทำเมีย
“ปล่อยหนูดาวนะ”
“ทำอะไรน่ะตาพัฒน์ ตายแล้ว ตาเถร! อกอีแป้นจะแตก” เสียงของคุณยายพิมพ์บงกชทำให้พัฒน์ตกใจ ในขณะที่ทัดดาวรีบรวบเสื้อผ้าหนีไปหลบอยู่ทางด้านหลังของพัฒน์ในทันที
“เราทำอะไรของเรา”
“ผมเอ่อ... ปล้ำทัดดาวทำเมียครับ”
“ตายแล้ว”
“ยังไม่ตายครับ”
“ยายอยากจะหยิกเราเสียให้เนื้อเขียวนัก”
“ผมยินดีรับผิดชอบครับ”
“ยังไงเราก็ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว”
“ครับ ผมยินดีจะรับผิดชอบ แต่งงานกับทัดดาวครับ”
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะคุณยายทวด” ทัดดาวพูดด้วยใบหน้าเหลอหลา
“ไม่ได้ เราเป็นผู้หญิง เสียหายไปแล้ว ยังไงก็ต้องรับผิดชอบ” คุณยายทำเสียงดุ ทำเอาทัดดาวถึงกับอ้าปากค้าง ส่ายหน้าปฏิเสธว่าเธอไม่ได้อะไรๆ กับพัฒน์เลยสักนิด แต่ไม่มีใครฟังเธอเลย
การจัดเตรียมงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็วให้ทันใจคุณยายที่คิดว่าเธออาจจะตั้งท้อง แล้วตัวต้นเหตุอย่างพัฒน์ก็พูดกำกวมให้คุณยายเชื่อว่าเธอตกเป็นของเขาแล้ว
“แผนการของเจ้านายสุดยอดไปเลยครับ” ยอดเอ่ยชมเปาะ ไม่คิดว่าเจ้านายจะใช้แผนปล้ำทัดดาวแล้วให้คุณท่านมาเห็นแบบนี้ โดนจับแต่งงาน คราวนี้ตกเป็นเมียตามกฎหมายจะปล้ำเช้าปล้ำเย็น ปล้ำกี่รอบก็ยังได้
“เปล๊า...” พัฒน์ลากเสียงยาว
“เปล่า หมายความว่ายังไงเหรอครับเจ้านาย”
“คุณยายมาพบเอง ฉันก็เลยรับสมอ้างอยากแต่งงาน ตอนแรกจะไม่รับนะ แต่พอยายเด็กนั่นทำหน้าเหลอหลาฉันก็เลยรีบรับปากคุณยายทันที” คนพูดหัวเราะเบาๆ
“โหย... เจ้านายนี่แผนการชั่วร้ายสุดๆ ไปเลยครับ”
“แกไม่ต้องชมฉันมากก็ได้ว่าฉันชั่ว เพราะถ้ายังขืนชมฉันไม่ขาดปากแบบนี้ ฉันจะให้แกไปล้างคอกหมูเหมือนเดิม”
“ไม่ไหวแล้วครับ” ยอดหัวหด ครั้งก่อนทำเขาอ่วมไปเลยทีเดียว
หลังจากนั้นไม่กี่วันคุณยายก็จัดงานแต่งงานให้หลานชายคนเดียวในทันที เพราะอย่างไรเสียท่านจากไปวันไหน เด็กสาวอย่างทัดดาวจะได้มีคนดูแล ท่านเองก็จะได้นอนหลับสบายหายห่วงด้วย
“ลุงพัฒน์ไม่ชอบหนูดาวหรือเปล่าคะคุณยายทวด” คนเอ่ยถามมีสีหน้าเป็นกังวลไม่น้อย เพราะไร้ญาติขาดมิตร พิมพ์บงกชมีบุญคุณ เธอจึงไม่กล้าขัดใจยินยอมที่จะแต่งงานกับพัฒน์ และจริงๆ เธอเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเขาหรอก ออกจะชอบเขาเสียด้วยซ้ำ แม้ว่าเขาจะชอบทำหน้าดุใส่เธอก็ตามที
“ไม่หรอกจ้ะ ถ้าไม่รักไม่ชอบไม่ยอมแต่งงานด้วยหรอก ลุงของเราน่ะอกหักมานานหลายปีแล้ว เลยไม่คิดที่จะมีผู้หญิงคนไหนอีก ถ้าไม่อยากแต่งจริงๆ ค้านหัวชนฝาไปแล้ว” พิมพ์บงกชลูบผมของเด็กสาวไปมา
“โอเคค่ะ หนูดาวเข้าใจแล้ว” เธอเป็นคนไม่คิดมาก รักก็คือรัก ตัดสินใจแล้วก็คือตัดสินใจแล้ว ไม่ดราม่าโวยวายหรือคิดเสียใจ นอกจากว่าเธอจะไม่ยินยอมพร้อมใจจริงๆ เธอถึงปฏิเสธหัวชนฝา
การแต่งงานเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ก็เป็นไปด้วยความเรียบร้อย เด็กสาวยิ้มให้เจ้าบ่าวของเธออยู่เสมอ ทำเอาคนที่คิดแผนการจะเผด็จศึกหล่อนในค่ำคืนนี้ถึงกับใบหน้าเหลอหลาในทันที
- Writer
