ตอนที่ 1
1159 Words
นิยายเซตนี้กระกอบด้วยสองเรื่องคือ โคแก่กับหญ้าอ่อนร้อนสวาท และ คุณอาสุดเสน่หา
(โคแก่กับหญ้าอ่อนร้อนสวาท)
“เจน… วันนี้แกอยู่บ้านใช่ไหม”
‘ยูริ’ สาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ผิวขาว ผมยาว ใบหน้าสะสวยสะดุดตา ทรวดทรงเซ็กซี่กระตุกหัวใจของผู้ชายทุกคนที่ได้เห็น ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นแนบหู โทรถาม ‘เจนจิรา’ เพื่อนรัก ภายหลังลงจากแท็กซี่ที่เหมามาจากมาจากสนามบินสุวรรณภูมิ ให้มาส่งยังฟาร์มแห่งหนึ่งย่านวังน้ำเขียว
“เปล่า… ช่วงนี้ฉันไม่ได้อยู่บ้าน นี่แกอยู่ไหน… ยูริ ฉันคิดถึงแกจัง เมื่อไรแกจะกลับเมืองไทยล่ะเพื่อน”
เจนจิราดีใจที่เพื่อนรักโทรมาหา
“อะไรนะ… เวรละ… ”
ยูริอุทานออกมา ถ้าวันนี้เจนจิราไม่อยู่บ้านก็ผิดแผนอย่างจัง ความหวังที่จะเซอร์ไพรส์เพื่อนรักดับวูบลงทันใด
“มีอะไรหรือยูริ… ”
เจนจิราตกใจกับเสียงอุทานของยูริ
“โธ่… ก็ตอนนี้ฉันกลับมาเมืองไทยแล้ว… และกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านแกน่ะสิ”
ยูริบอกสิ่งที่ทำให้เจนจิราตกใจยิ่งกว่า
“เฮ้ย… เวรละ ยัยบ้า… จะมาแกทำไมไม่บอกฉันก่อน”
“ก็อยากเซอร์ไพรส์แกน่ะสิ”
ยูริตอบเสียงเศร้า
“บ้าจริง… ตอนนี้ฉันอยู่ฮ่องกงว่ะ กว่าจะกลับก็อีกสามวัน”
เจนจิรากล่าวด้วยน้ำเสียงสุดแสนเสียดาย นานแล้วที่หล่อนกับยูริไม่ได้เจอกัน
“ไม่เป็นไร… เดี๋ยวฉันไปนอนโรงแรมสักสามคืน รอแกกลับมาแล้วเราค่อยมาเจอกัน”
ยูริจำต้องเปลี่ยนแผนกะทันหัน
“เฮ้ย… ไม่ต้องไปพักโรงแรม แกพักที่บ้านฉันนะ… คุณพ่ออยู่… แกรอฉันกลับนะ”
เจนจิราอยากเจอเพื่อนรักใจจะขาด
“จะดีหรือ”
ยูริลังเล
“ดีสิ… พ่อฉันใจดีที่สุดในโลก เดี๋ยวฉันจะบอกให้คุณพ่อดูแลแกอย่างดี”
ครู่ต่อมา
ภายหลังจากเจนจิราโทรหาบิดา ก็มีคนรับใช้เดินออกมาเปิดประตูรับหญิงสาว ยูริก้าวเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางเนินหญ้าสีเขียวขจี พื้นที่รอบๆ บ้านโอบล้อมไปด้วยฟาร์มโคนมและไร่ข้าวโพดสีกว้างขวาง
“เข้ามาเลยจ้ะหนูยูริ”
‘โจนาธาน’ ชายร่างสูงใหญ่วัยสี่สิบห้า เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้าม ใบหน้าลูกครึ่งสเปนหล่อเหลาสะดุดตา เดินออกมาต้อนรับหญิงสาวที่ก้าวเข้ามาถึงเทอเรสหน้าบ้าน มีสาวใช้ลากกระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ตามมาข้างหลัง
“สวัสดีค่ะคุณลุง… ”
หญิงสาวยกมือไหว้ โอ้แม่เจ้า! ก็ใครจะคิดว่าพ่อเพื่อนจะหล่อเหลาสะเทือนตับไตไส้พุงสาวๆ ได้ขนาดนี้
ยูริเคยได้ยินเจนจิราพูดถึงบิดาคนนี้บ่อยๆ เคยเห็นรูปถ่ายในมือถือก็รู้ว่าหล่อ แต่พอมาเจอตัวจริงต้องบอกว่าโคตรหล่อ หล่อวัวตายควายล้ม
“ช่างบังเอิญจัง… หนูมาตอนที่ยัยเจนไม่อยู่พอดี อีกสามวันจะกลับจากญี่ปุ่น”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง… ตอนแรกหนูจะกลับ แต่เจนบอกให้หนูรอ อันที่จริงเป็นเพราะหนูเองที่ไม่รอบคอบในการวางแผนการเดินทาง ก็เพราะอยากเซอร์ไพรส์เพื่อนน่ะค่ะ เลยไม่ได้บอกยัยเจนล่วงหน้า”
ยูริกล่าวโทษตัวเอง
“ไม่เป็นไรจ้ะ… ไหนๆ ก็มาแล้ว ช่วงนี้ลุงว่าง เดี๋ยวลุงพาเที่ยวเอง”
โจนาธานรีบเสนอตัวอย่างออกนอกหน้า รู้สึกถูกชะตากับลูกสาวเพื่อนตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้พบหน้า
ในเวลาต่อมา
ตอนใกล้ค่ำ ที่สระว่ายน้ำหลังบ้านของโจนาธาน
“ลุงโจขา… รบกวนถ่ายรูปให้หนูสักภาพได้ไหมคะ เดี๋ยวจะแชร์อวดเพื่อนในเฟสค่ะ สระว่ายน้ำบ้านคุณลุงสวยมากค่ะเลย”
เสียงหวานไม่ต่างจากใบหน้า กล่าวพลางทอดสายตามองไปยังสระน้ำสีคราม ทุกด้านโอบล้อมไว้ด้วยต้นลีลาวดีพันธุ์สีขาวพวง อวดดอกสีขาวสะพรั่งไปทั้งสระน้ำ
“โอ้ว… ถ้าหนูแชร์ภาพใส่ชุดว่ายน้ำลงเฟส แบบนี้ ลุงเชื่อว่าหนุ่มๆ ต้องเข้ามากดไลค์”
คนถูกไหว้วานให้ช่วยถ่ายภาพ กล่าวขณะสายตาทอดมองเรือนร่างอรชรของหญิงสาวในชุดว่ายน้ำแบบทูพีชอวดสรีระสาวอะร้าอร่าม สีแดงเพลิงตัดกับผิวขาวผ่องน่ามอง หล่อนถือโทรศัพท์เดินตรงมาหาโจนาธาน เรียกชื่อเขาสั้นๆ ว่า ‘ลุงโจ’ ตอนนั้นโจนาธารกำลังถือสายยางรดน้ำต้นไม้ เดินเลียบๆ เคียงๆ มาใกล้สระว่ายน้ำ
ทั้งที่ปกติโจนาธานแทบไม่เคยเดินออกมารดน้ำต้นไม้ด้วยเอง เพราะว่าในบ้านมีคนงานและคนรับใช้หลายคน
ทว่าวันนี้ต่างไปจากทุกวัน สาเหตุที่หนุ่มใหญ่เจ้าของบ้านลงทุนออกมาเดินลับๆ ล่อๆ รดน้ำต้นไม้ใกล้สระว่ายน้ำ ก็เพราะว่ามีสาวน้อยเพื่อนของลูกสาวผู้มีเรือนร่างเซ็กซี่สะดุดตา กำลังแหวกว่ายราวกับเงือกน้อย เริงร่าท่ามกลางผืนน้ำสีคราม ในชุดบิกินี่แบบทูพีชสุดเซ็กซี่ อวดเรือนร่างเอิบอิ่มเย้ายวน ตูดเป็นตูดนมเป็นนม ทำเอาคนมองอย่างโจนาธานเลือดกำเดาแทบสาดออกมา
“รบกวนด้วยนะคะคุณลุง”
สาวน้อยยื่นโทรศัพท์มาให้เจ้าของบ้าน
“ได้สิ… ด้วยความยินดี”
โจนาธานรีบวางมือจากงานที่ทำ เดินไปปิดก๊อกน้ำด้วยท่าทางกระตือรือร้นแล้วกลับมารับมือถือจากยูริ จากนั้นก็กดชัตเตอร์รัวๆ ขณะหญิงสาวยืนโพสต์ท่า เดินนวยนาดไปมารอบสระว่ายน้ำให้เขาบันทึกภาพด้วยโทรศัพท์มือถืออยู่ครู่ใหญ่ๆ
“หนูยูริสวยจัง… หุ่นงี้ยังกับนางแบบ ผิวก็ขาวเนียนสุดๆ”
โจนาธานอดชมไม่ได้ หลังจากได้มองสัดส่วนเย้ายวนผ่านจอมือถือ ทำเอาใจเต้นระทึก มือสั่น ใจสั่น
โจนาธานชอบสาวๆ นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เห็นเนื้อขาวๆ ของสาวน้อยอายุรุ่นคราวลูกอย่างยูริ ด้วยรูปร่างหน้าตาของลูกครึ่งญี่ปุ่นและทรวดทรงเข้าตำราตัวเล็กนมใหญ่ ใช่เลย… นี่แหละสเปคที่โจนาธานฝันไว้ว่าอยากจะเจอสักครั้ง
ในระหว่างที่โจนาธานกำลังคุยกับเพื่อนลูกสาว อย่างออกรสชาติ จู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาที่ดังขึ้นขัดจังหวะ ก็ทำให้เจ้าของบ้านต้องแยกตัวออกมา
“ลุงขอตัวสักครู่นะครับ… ตามสบายนะยูริ คิดเสียว่าเป็นบ้านของหนูเองก็แล้วกัน”
โจนาธานกล่าว
“ขอบคุณค่ะ… คุณลุงน่ารักจัง”
ยูริยิ้มอ่อน มองหน้าเขา
“ชมว่าลุงน่ารัก… แล้วรักหรือป่ะล่ะ”
โจนาธานถามยิ้มๆ มองสู้ตายูริ ทำเอาหล่อนเขิน
- Writer
