พ่อเลี้ยงจอมเรื่องมากแทบจะคายขนมปังออกมาจากปากในทันทีหลังจากได้กลิ่นสับปะรด ทั้งที่ยังไม่ได้เคี้ยวเลยด้วยซ้ำ
“ตายจริง... ขอโทษค่ะ เดี๋ยวนวลจะรีบไปทำให้ใหม่นะคะ”
นวลพรรณทำหน้าจ๋อย
“ช่างเถอะ... ผมไม่กินแล้ว แต่คราวหลังใส่ใจให้มากกว่านี้ก็แล้วกัน”
พ่อเลี้ยงลุกขึ้นจากเก้าอี้ เมื่อหยัดร่างขึ้นเต็มความสูงก็ยิ่งทำให้เขาแลดูสง่าผ่าเผย รองเท้าบูทสีดำยาวเกือบถึงเข่ายิ่งส่งให้ร่างนั้นดูองอาจสมชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว แผงอกกว้างและปั้นไหล่ตึงเต็มอยู่ภายใต้เสื้อยีนส์สีน้ำเงินคราม หมวกหนังปีกกว้างที่เขาคว้าขึ้นมาสวมใส่ยิ่งทำให้ดูคล้ายคาวบอยในหนังฝรั่งยังไงยังงั้น
ก้องภพก้าวยาวๆ ไปที่คอกม้า โดดขึ้นขี่หลังม้าคู่ใจแล้วควบออกไปสู่ประกายแดดสีทองของยามสาย มุ่งไปยังไร่ส้มที่ทอดแนวยาวสุดหูสุดตาไปถึงตีนเขาที่ทอดทะมึนเป็นฉากหลังอยู่รางๆ
“ไม่รู้ว่า
