รักหวานของประธานจอมโหด

ตอนที่ 1 อันตรายจากความไว้ใจ Taxi คันหนึ่ง เลี้ยวเขามาจอดบริเวณ หน้าไนต์คลับ ไนติงเกล ซึ่งเป็นไนต์คลับที่บรรดาเหล่าไฮโซและผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นเท่านั้นที่จะเข้ามาเยือนในที่แห่งนี้ได้ บริเวณ ไนต์คลับ จะเชื่อมต่อกับโรงแรมระดับห้าดาว ชั้นนำของเอเชีย ซึ่งจัดโซนแยกอย่างหรูหรา มิริน หญิงสาวร่างเล็ก ดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตา ผมสีดำเงางามของเธอยาวสลายไปยังกลางหลัง เธอก้าวขาลงมาจาก Taxi คันนั้น กระโปรงสีขาว พัดปลิวเบาๆ ไปกับสายลมอ่อนที่โชยเข้ามา ทว่าสีหน้าของเธอกลับไม่ค่อยสู้ดีนัก มือเธอยังควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าถือ ก่อนหยิบมันออกมากดไปยังเบอร์ที่คุ้นเคย “ลิญา เธออยู่ไหน พี่มาถึงแล้ว วัฒน์ เขา..เขายังอยู่ข้างใน กับผู้หญิงคนนั้นไหม" เสียงหวานใสของเธอเอ่ยออกมาแต่แฝงไปด้วยความกังวล เธอคือ มิริน หรือ มารินา ลูกสาวคนโต ของตระกูล เศตากุล ขณะที่เธอกำลังเดินเล่นอยู่ที่สวนภายในบ้าน เธอได้รับโทรศัพท์จาก ลิญา หรือ ลลิญา น้องสาวต่างมารดา ว่า พบคู่หมั้นของเธอที่กำลังจะแต่งงานในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้ กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับอยู่สาวเซ็กซี่ ที่ไนต์คลับของโรงแรมแห่งนี้ มิริน พยายามโทรหา วัฒน์ คู่หมั้น แต่ทว่าเขาปิดโทรศัพท์ เธอจึงรีบเดินทางมาที่ผับแห่งนี้ เพื่อพิสูจน์ด้วยตาตนเอง ในขณะที่เธอยังยืนละล้าละลัง อยู่ ลิญา น้องสาวคนสวยของเธอ ในชุดแซกสีดำรัดรูป ได้เดินตรงเข้ามาหา “พี่ริน ทำไมมาช้าจัง ญาเฝ้าให้อยู่ตั้งนานแล้ว พี่รินมาช้ามากกก ดูสิเหมือนพี่วัฒน์จะรู้ตัว เขาพากันกอดยัยนั่น เดินออกไปแล้ว” ลิญามองใบหน้าสวยของพี่สาว ที่ปราศจากรอยยิ้ม เธอทำท่าลังเลไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปดีหรือไม่ “พูดมาเถอะลิญา พี่รับได้” “แน่ใจนะ” “อืม พูดมาเถอะ” “คือญาแอบสะกดรอยตามไป เห็นพี่วัฒน์ควงยัยนั่นเข้าไปในโรงแรม นี่ไงญาถ่ายรูปเอาไว้ด้วย แต่ถ้าพี่อยากจะดูให้เห็นกับตา ญาจะพาไป ญารู้ว่าเขาพักห้องไหน” ลิญา ส่งรูปในโทรศัพท์ที่เป็นรูปชายหนุ่มหญิงสาว คู่หนึ่งเดินโอบกอดกันอยู่ ในล็อบบี้โรงแรม ดวงตากลมโตของมิริน เอ่อแดงราวกับจะมีน้ำตาเธอเม้มปากแน่น ประหนึ่งจะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล “ญา ช่วยพาพี่ไปดูให้เห็นกับตา ... ได้ไหม” มิรินพูดเสียงพร่าไหว “ได้สิพี่ริน แต่พี่เข้ามาในผับนี่ก่อนนะ ขอญาเข้าไปเคลียร์บิลก่อน ตอนญาออกมาเพื่อนๆ ยังรอญาอยู่ พอดีญาบอกจะเลี้ยงเพื่อนๆ เดี๋ยวเสียหน้าอะ” ลิญาพูดยิ้มๆ ก่อนจะลากแขน มิริน เข้าไปข้างใน “พี่รอข้างนอกดีกว่า พี่ไม่ชอบเสียงดัง” มิรินขืนตัว ที่น้องสาวของเธอจับแขนไว้ “น่า แปปเดียว ไม่ถึง 5 นาทีหรอก” ว่าแล้วลิญาก็ดึงแขนมิริน เข้ามาภายในจนได้ ในที่สุดมิรินก็เดินตามน้องสาวเข้ามาอย่างเสียมิได้ เสียงเพลงดังอึกทึกเร้าใจ มีหนุ่มสาวเต้นโยกย้ายกันไปมา บ้างก็กอดกันกลมอยู่ตามโต๊ะ มิริน สีหน้าไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก ก่อนลิญาจะดึงตัวพี่สาวเธอนั่งลง “นั่งก่อนพี่ริน แปปเดียว เคลียร์บิลเสร็จแล้วจะพาไปบุกเลย “ มิรินจำต้องหย่อนตัวนั่งลงที่โต๊ะของน้องสาวและเพื่อนๆของเธอ เธอโค้งศีรษะพร้อมกับยิ้มเล็กน้อยแทนการแนะนำตนเอง “นี่ทุกคน นี่พี่สาวฉันเอง" ลิญาแนะนำ “พี่สาวญาสวยจัง ยังกับตุ๊กตา แต่แหม พี่มาเที่ยวที่แบบนี้แต่งตัวเรียบร้อยจัง” “นั่นสิพี่ แต่งแบบนี้พวกเราเลยกลายเป็นนางมารร้ายกันพอดี” เพื่อนลิญาส่งเสียงเอิ๊กอ๊ากชอบใจ มิรินอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบอะไรดี ได้แต่ส่งยิ้มบางแทนคำตอบ เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ รู้สึกไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เอาซะเลย ในใจเธอเวลานี้ กังวลคิดเรื่องคู่หมั้นเธอมากกว่า “ฉันพาพี่สาวฉันมาจับกิ๊กเว้ย คุณพี่วัฒน์ว่าที่พี่เขยฉัน ท่าทางจะนอกใจพี่สาวฉัน เดี๋ยวจะรีบไปจัดการล่ะ" ลิญาชิงตัดบท ก่อนที่เพื่อนเธอจะพูดอะไรกันมากไปกว่านี้ แล้วหันไปสั่งน้ำกับบริกร “พักแป๊บนะพี่ริน เตรียมตัวให้พร้อมก่อน ลุยกัน” ลิญาส่งยิ้มหวาน “ญาเรียกพนักงานมาเช็กบิลแล้ว รอแป๊บนะคะ” “นี่พวกแก กินต่อกันเลยได้นะ เหล้ายังไม่หมด ของที่สั่งไว้ก็ยังไม่มาอีกหลายอย่าง ตามสบายเลย ฉันจ่ายเงินไว้ให้” เพื่อนๆ ลิญาส่งเสียงหัวเราะกันอย่างชอบใจ ลิญาเป็นสาวสวยสายปาร์ตี้ ด้วยความที่เธอเป็นลูกคนเล็ก ของตระกูล เศตากุล ทำให้ที่บ้านค่อนข้างจะตามใจ และใช้เงินราวกับผลิตได้เอง มิรินกับลิญา สองพี่น้องแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนพี่สวยเรียบหวาน คนน้องสวยแบบเซ็กซี่ แม่ของมิริน ได้เลิกรากับพ่อ ทำให้พ่อเธอได้แต่งงานใหม่คือแม่ของลิญา แม่เลี้ยงก็ไม่ค่อยชอบใจในตัวมิรินเท่าไหร่นัก เนื่องจากคุณศาสตรา เศตากุลผู้เป็นบิดา แลดูจะรักใคร่และห่วงใยลูกสาวคนโตมาก เพียงชั่วครู่ บริกรยกแก้วน้ำพันซ์ มาเสิร์ฟ “อ่ะ พี่ริน กินน้ำก่อน ฉันสั่งเมื่อกี้รับรองไม่มีแอลกอฮอล์ สบายใจได้” ลิญาส่งแก้วน้ำให้ มิรินรับมาดื่ม เมื่อเห็นว่าไม่มีแอลกอฮอล์ และรสชาติก็หวานๆ อ่อน เธอค่อยๆ จิบไปเรื่อยๆ จนหมดแก้ว ลิญา สังเกตว่ามิรินดื่มน้ำในแก้วจนหมดแล้ว ก่อนจะฉุดแขนพี่สาวของเธอให้ลุกขึ้น “ป่ะ พี่ริน พร้อมไหม ฉันจะพาไปจัดการพี่วัฒน์ล่ะ ดูสิถ้าหลักฐานคาตาจะเฉไฉอะไรได้อีก” “ไปก่อนนะ เพื่อนๆ เอาไว้ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือ ฉันจะโทรหาพวกแก รับสายฉันด้วยละ” ลิญาจับมือมิริน เดินออกไปด้วยสีหน้ามุ่งมั่น ในขณะที่มิริน รู้สึกแปลกๆ เหมือนจะเริ่มมีอาการวูบไหว -เธอเป็นอะไรไปนะ-