เมื่อต่อจิ๊กซอตัวสำคัญครบหญิงสาวในร่างเพรียวบางจึงก้าวขาเรียวไปต้อนรับแขกไม่ได้รับเชิญ ทัศวรรณอยู่ในเครื่องแต่งกายธรรมดาไม่ได้มีราคาอย่างคุณหญิงคุณนายทั่วไปทว่าตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนยังคงดูภูมิฐานสมกับที่เคยมีคนนับหน้าถือตา ด้านนิสัยแม้นักเขียนจินตนาการให้ทัศวรรณในนิยายเป็นคนพูดน้อยแต่น่ากริ่งเกรงเสียจนหัวหน้าครอบครัวอย่างทรงยศยังต้องให้ความเกรงใจ
"จะมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อนล่ะคะ" ถ้าตอนนี้แม่นักเขียนเรียงร้อยถ้อยคำผ่านตัวหนังสือประโยคถามไถ่เมื่อครู่เป็นต้องหลุดออกจากปากคนเป็นลูกอย่างแน่นอน ทัศวรรณไม่ได้เอะใจว่าคนที่หย่อนก้นนั่งลงยังโซฟาอีกตัวไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้้อไขเพราะไม่ว่าจะสายตาสีหน้าหรือแม้แต่คำพูดคำจานีรชาก็แสดงออกได้ใกล้เคียงกับลูกหัวรั้นเหมือนเป็นคน ๆ เดียวกัน
"ฉันไม่ได้เติมเงินโทรศัพท์แล้วแกเป็นไงบ้าง" ทัศวรรณถามถึงอุบัติเหตุด้วยสีหน้าเก็บซ่อนความเป็นห่วงเพรา
