ทะลุนิยายไปเป็นนางร้ายของพระรอง

หลังจากตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นอีกคนไปแล้ว

จากเหตุการณ์เหลือเชื่อนีรชาได้เข้ามาอยู่ในร่างพราวดนางร้ายในนิยายของตัวเองโดยที่เธอยังไม่รู้ชะตากรรม

ย้อนกลับไปยังมิติที่นีรชาอยู่ ก่อนพายุฝนจะกระหน่ำลงมาเธอกำลังแต่งนิยายถึงตอนที่นางร้ายขับรถตามพระเอกจนนำไปสู่อุบัติเหตุไม่คาดฝัน ฝนตกหนักเป็นเหตุการณ์ที่ถูกดึงเข้ามาให้เนื้อเรื่องน่าติดตามมากขึ้น นีรชาให้นางร้ายไม่คุ้นชินกับเส้นทางบวกกับเป็นเวลากลางคืนการขับรถเสียหลักพุ่งชนข้างทางจึงใช้เป็นเหตุผลรองรับอุบัติครั้งใหญ่ และเธอได้ให้จุดที่นางร้ายประสบอุบัติเหตุอยู่ใกล้กับจุดที่พระรองในเรื่องยืนอกหักอยู่นางร้ายเลยถูกช่วยชีวิตเอาไว้ได้ทันเพราะพระรองของเรื่องมีอาชีพเป็นหมอ นอกจากนี้นีรชายังใช้ประโยชน์จากการที่พระรองเป็นศัลยแพทย์ช่วยชีวิตนางร้ายเอาไว้ โดยเธอไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์สำคัญของเรื่องจะเกิดในเวลาคาบเกี่ยวที่สองมิติได้เชื่อมถึงกัน เป็นเหตุให้แม่นักเขียนถูกดึงเข้ามาในนิยายของตัวเอง

หลังจากได้รับการช่วยเหลือร่างซึ่งไร้ดวงจิตเจ้าของเดิมถูกนำส่งโรงพยาบาลได้ทันเวลา จากผลการตรวจร่างกายเบื้องต้นพบว่าศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก ขาซ้ายได้รับแรงกระแทกจากประตูรถ คาดว่าอาจทำให้กระดูกร้าวหรือหัก นอกนั้นเป็นเพียงบาดแผลเล็กน้อยจึงถือเป็นความโชคดีเพราะอย่างน้อย ๆ นีรชาก็ไม่ได้ตื่นมาอยู่ในร่างของคนพิการ

ในอีกมิติหนึ่งนีรชาไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกต่อไป ส่วนโลกนิยายที่เธอเป็นคนสร้างขึ้นขณะนี้คนในวงการบันเทิงและคนในสังคมต่างก็พูดถึงประเด็นข่าวที่พราวดาวประสบอุบัติเหตุ ข่าวล่ามาไวไม่อาจพ้นหูตาสับปะรดนักข่าวทั้งหลายแหล่ เวลานี้นักข่าวทุกสำนักพากันปักหลักอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อทำข่าวตั้งแต่วันแรกแต่การที่นีรชาขยันให้นางร้ายของเธอมีข่าวฉาวไม่เว้นแต่ละวันส่งผลให้อุบัติเหตุคราวนี้ทำให้ภาพลักษณ์ของพราวดาวแย่ลงกว่าเดิม

ดูเหมือนว่าผู้คนหรือสิ่งมีชีวิตในโลกนิยายไม่ได้แตกต่างจากโลกที่นีรชาอยู่แม้แต่น้อย เวลามีข่าวเกี่ยวกับดาราดังคนในสังคมก็มักจะพุ่งเป้าไปที่เรื่องฉาวโฉ่ก่อนเสมอ หัวข้อที่ทุกคนพูดถึงกันอย่างสนุกปากเห็นจะไม่พ้นกระตั้งคำถามเหล่านี้

พราวดาวไปที่นั่นทำไม

ผู้หญิงที่อยู่บนรถมีความเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าของบริษัท เมธากรุ๊ป เพื่อชายคนสนิทที่พึ่งมีข่าวว่าย่องเข้าโรงแรมกับดาราสาวก่อนหน้านี้

ผู้หญิงปริศนาคนนั้นเป็นสาเหตุให้พราวดาวประสบอุบัติหรือไม่

คิดจะแย่งของคนอื่นก็สมควรแล้วที่ต้องเจอแบบนี้

วงการบันเทิงในโลกของนีรชาเป็นเช่นไรวงการบันเทิงในนิยายเรื่องนี้ก็เป็นในทำนองเดียวกัน มักจะเล่นข่าวเพื่อเรียกเรตติ้งคนดูมากกว่าจะขายประเด็นสำคัญอย่างเช่นตอนนี้อาการของดาราสาวเป็นตายร้ายดียังไง

หากจะกล่าวถึงความเป็นมาของนิยายที่นีรชายังแต่งไม่ทันจบก็เกิดเรื่องเหลือเชื่อขึ้นซะก่อนนั้น เรื่องมีอยู่ว่า

พระรองของชื่อ พายุ เขารู้จักกับน้ำค้างหรือนางเอกก่อนจะไปสมัครเป็นเลขาบริษัทของพระเอก ในช่วงแรก ๆ นีรชาให้พระเอกไม่ชอบหน้านางเอกจนหาสารพัดวิธีมากลั่นแกล้งเพื่อให้ลาออกไปเอง แต่นางเอกมีนิสัยดื้อรั้นและชอบเอาชนะสุดท้ายพระเอกเลยมองนางเอกเปลี่ยนไป ความใกล้ชิดได้โยงเข้ามาเป็นก่อเกิดแห่งความรักระหว่างบอสหนุ่มกับเลขาสาวหน้าห้องจนในที่สุดพวกเขาก็ตกลงคบกัน จากนั้นนีรชาวางเนื้อเรื่องให้เข้าสู่ปมดราม่าด้วยการให้พระเอกไม่เคยรู้มาก่อนว่าผู้หญิงที่เขารักกับผู้หญิงที่เพื่อนสนิทมีใจให้เป็นคนเดียวกัน และเพื่อนสนิทคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหากแต่เป็นพระรองของเรื่องนั่นเอง

ดูเหมือนจะเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วและอาจจะขัดใจคนอ่านหลายคนแต่นิยายแทบจะทุกเรื่องพอถึงตอนพระนางกำลังหวานชื่นคนแต่งมักจะหาอุปสรรคมาเป็นตัวขัดขวางซึ่งนีรชาก็เป็นหนึ่งในนั้นเพราะเธอชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอ่าน

เมื่อถึงตอนพระเอกนางเอกมีปากเสียงกันเพราะเรื่องเข้าใจผิดนีรชาใส่ความยุ่งเหยิงเข้าไปโดยให้พระรองเปิดเผยความรู้สึกแล้วพานางเอกไปหลบรักษาแผลใจจนเกิดเหตุการณ์รักสามเศร้าและนำมาสู่เรื่องเหลือเชื่อที่พึ่งเกิดขึ้นกับเธอ

ภายในห้องพักผู้ป่วยพิเศษร่างบางของพราวดาวนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงหากแต่ความจริงคือนีรชาที่มาจากอีกมิติเป็นคนครอบครองร่างกาย ตั้งแต่ออกมาจากห้องผ่าตัดกระทั่งผ่านไปหนึ่งวันเต็ม ๆ คนอาศัยร่างก็ยังไม่ได้สติ ใบหน้าดาราสาวซีดเซียวหายใจแผ่วเบาเป็นจังหวะช้า ๆ โดยมีผู้จัดการส่วนตัวนั่งเฝ้าอยู่ตลอดเวลา

จังหวะผู้จัดการสาวหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วหันกลับมานิ้วมือพราวดาวก็ขยับเบาเปลือกตาซีดเผือดค่อย ๆ ลืมขึ้นอย่างอิดโรย

“ฟื้นแล้วเหรอ” น้ำเสียงไม่คุ้นหูทำให้นีรชาเพ่งมองเบื้องหน้าด้วยความงุนงง อีกฝ่ายดูจะดีใจมากที่เห็นว่าเธอปลอดภัยดีแต่เธอคนนี้เป็นใครกัน แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

“ที่นี่คือ”

“โรงพยาบาลไง"

"โรงพยาบาล" คิ้วสวยขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยแต่ไม่ทันจะพูดอะไรต่ออีกฝ่ายก็ชิงพูดขึ้น

"ก็โรงพยาบาลน่ะสิรอดมาได้ก็ถือว่าบุญแล้วนะ นี่รู้ไหมว่าตอนที่โรงพยาบาลโทรไปบอกพี่ตกใจแค่ไหน” ยิ่งได้ฟังอีกฝ่ายอธิบายนีรชาก็ยิ่งงุนงงเข้าไปใหญ่ ผู้หญิงคนนี้ดูสนิทสนมกับเธอเกินกว่าจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด เธอค่อย ๆ ปะติดปะต่อเรื่องราว ความทรงจำครั้งสุดท้ายเหมือนเธอจะติดอยู่ในรถที่ไหนสักแห่งเธอยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดี ความรู้สึกที่เหมือนคนใกล้จะหมดลมหายใจ

พอนึกมาถึงตรงนี้นีรชาก็กลับมาสงสัยอีกครั้งว่าจู่ ๆ ทำไมเธอถึงไปโผล่ที่นั่นได้ เธอควรจะอยู่ที่บ้านของเธอไม่ใช่หรือไงกัน

“แล้วนี่คิดยังไงถึงขับรถทางไกลไปคนเดียว พี่ก็เคยเตือนแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งกับผู้ชายแบบนั้นสักที คิดดูถ้าเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะตอบพ่อกับแม่พราวว่ายังไง” ด้วยความเป็นห่วงผู้จัดส่วนตัวจึงใส่ไปชุดโดยไม่รู้ว่าคนที่ตนกำลังต่อว่าต่อขานอยู่ไม่ใช่พราวดาวอย่างที่เข้าใจ นีรชากำลังจะเปิดปากเถียงว่าเธออาศัยอยู่กับพ่อแค่สองคนไม่มีแม่แต่พอนึกดี ๆ ชื่อที่ผู้หญิงแปลกหน้าเรียกเธอเมื่อครู่นี้มันไม่ใช่ชื่อของเธอนี่

"เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไรนะคะ" นีรชาถามออกไปทันที

"ก็พราวไงทำไมอย่าบอกนะว่าจำชื่อตัวเองไม่ได้"ผู้จัดการสาวถามด้วยความตกใจ หรือว่าอุบัติเหตุจะทำให้เธอความจำเสื่อมขึ้นมา

"อะไรนะคะพราว....เหรอคะ" เธอย้ำคำถามเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฟังผิด

"อย่ามาล้อเล่นนะพี่ไม่สนุก ไม่ได้การแล้วเดี๋ยวพี่ไปตามคุณหมอมาดูอาการดีกว่า" ว่าจบผู้จัดการสาวก็ลุกขึ้นแต่ในตอนนั้นมีคนเปิดประตูเข้ามาพอดี

เมื่อประตูห้องเปิดออกก็มีชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนหน้าตาราวกับพระเอกซีรีส์ต่างประเทศเดินเข้ามาในห้องและเขาคนนี้ก็คือ เหนือเมฆ พระเอกในนิยายรักโรแมนติกของนีรชานั่นเอง ชายหนุ่มดูความร้อนใจเดินตรงไปยังเตียงคนป่วยด้วยสีหน้าเป็นห่วง ที่สำคัญเขาไม่ได้ผิดแปลกไปจากมนุษย์คนหนึ่ง เขามีเนื้อหนัง มีรูปร่างจับต้องได้ มีเลือดเนื้อ มีความรู้สึกนึกคิดและดูเหมือนว่าเขาใช้ชีวิตเหมือนกับมนุษย์บนโลกทุกอย่าง ราวกับว่ามิติที่นีรชาหลุดเข้ามาคือโลกอีกใบหนึ่งอย่างไงอย่างงั้น

ทันทีที่รู้ข่าวว่าพราวดาวประสบอุบัติเหตุเหนือเมฆก็รีบตีรถกลับมาแต่กว่าจะหลบหูตาของนักข่าวได้ก็เล่นเอาเขาแทบแย่อยู่เหมือนกันเพราะสาเหตุการเกิดอุบัติเหตุคราวนี้ดันมีเขาเอี่ยวอยู่ด้วย

“พราวฟื้นนานหรือยังครับ” ชายหนุ่มเสียงเข้มเอ่ยถามขึ้นและเขาก็รู้สึกโล่งใจที่เห็นพราวดาวปลอดภัยดี

แต่สำหรับแม่นักเขียนการปรากฏตัวของเหนือเมฆมันเหมือนเวลาแฟนคลับเจอดาราที่ตัวเองชื่นชอบ ไม่ว่าจะรูปร่าง หน้าตา ส่วนสูง ชายหนุ่มก็ดูดีจนเธอคิดว่าถ้าเขาไม่ใช่ดาราแถวหน้าของต่างประเทศคงต้องเป็นเทพบุตรแปลงกายลงมาแล้วล่ะถึงได้หล่อลากดินขนาดนี้

“พึ่งฟื้นเมื่อกี้ค่ะ” ผู้จัดการสาวเอ่ยตอบแต่ก็เป็นเพียงการตอบไปตามมารยาทเท่านั้น

ก่อนหน้านี้เนตรนภาเคยบอกให้พราวดาวเลิกยุ่งกับเหนือเมฆเพราะไม่อยากให้พราวดาวเสียใจ ยิ่งมารู้ว่าสาเหตุที่ทำให้ดาราในความดูแลเกือบเอาชีวิตไม่รอดเลยยิ่งไม่ชอบขี้หน้าเข้าไปใหญ่

“เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” คนเอ่ยถามนั่งลงข้างเตียงก่อนจะเอื้อมมือไปอังหน้าผากนูนเล็กด้วยสายตาเป็นห่วง

“ไข้ลดแล้วนี่ค่อยยังชั่ว” การกระทำของชายหนุ่มแปลกหน้าทำให้นีรชารู้สึกประหลาดใจ

อะไรกัน แค่ได้เห็นรอยยิ้ม รับรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นห่วงเป็นใยหัวใจดวงน้อย ๆ ก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

“เป็นอะไรให้ฉันไปตามหมอให้ไหม” เมื่อเห็นนีรชาหรือในความเข้าใจของเหนือเมฆว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาคือพราวดาวทำสีหน้าแปลก ๆ ก็เอ่ยถาม

“ก็น่าจะไม่ปกติหรอกเมื่อกี้ก็จำชื่อตัวเองไม่ได้” ผู้จัดการสาวตอบแทน

“เธอจำชื่อตัวเองไม่ได้เหรอ” คำถามจากอีกฝ่ายทำให้นีรชาเริ่มแน่ใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอจะต้องไม่ปกติอย่างแน่นอน

“เรียกฉันว่าอะไรนะคะ” นีรชาแกล้งถามออกไปเพราะต้องการยืนยันเรื่องที่เธอกำลังสงสัยอยู่ตอนนี้

“ก็พราวไง พราวดาว จิรวราพงษ์ เป็นไงฉันแถมนามสกุลให้ด้วย” หลังได้ฟังคำตอบเต็มสองหูเธอก็เริ่มแน่ใจว่าคนแปลกหน้าสองคนนี้กำลังเข้าใจว่าเธอคือผู้หญิงอีกคน

แต่เดี๋ยวก่อนนะ! ทำไมชื่อกับนามสกุลของผู้หญิงคนนั้นถึงได้ดูคุ้น ๆ

พราวดาว จิรวราพงษ์

ไม่จริงน่า…นี่มันชื่อนางร้ายในนิยายของเธอไม่ใช่เหรอแถมชื่อเล่นยังเหมือนกันอีกด้วย

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!