ทางด้านซ่งซีห่าว
เมื่อเข้ามาในห้องหนังสือชายหนุ่มก็เงียบขรึมไปพักใหญ่ก่อนจะเรียกคนสนิทที่รู้ทุกเรื่องในคฤหาสน์หลังนี้เข้ามาพบ
“สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างแม่นมหลี่คือใคร ?”
“สาวใช้คนไหนครับนายท่าน หากเป็นคนอายุน้อย ๆ ที่ชอบก้มหน้าก้มตาคนนั้น เธอคือหลานสาวของแม่บ้านหลี่ มีชื่อว่าหลี่ซีเหมย หลานสาวแม่บ้านหลี่เข้ามาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ได้สองปีแล้วครับ เนื่องจากครอบครัวเสียชีวิตในภัยพิบัติที่บ้านเดิม”
ซ่งซีห่าวได้ยินคำตอบก็ผงะไปเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าหลี่หงแม่นมของตนจะมีหลานสาวด้วย อีกทั้งหลานสาวคนนั้นยังอยู่ใต้จมูกเขามาตลอดสองปีแต่เขากลับไม่เคยรับรู้เลย
“คราวก่อนแม่บ้านหลี่มาขออนุญาตหยุดงานให้หลานสาว เรื่องนี้นายท่านก็จำไม่ได้หรือครับ” คนสนิทแซ่จางเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเรื่องแค่นี้ทำไมเจ้านายถึงจำไม่ได้
“จำได้ แต่ฉันนึกว่าหลานทั่วไป” นี่คือคำของของชายหนุ่มผู้เย็นชาและเงียบขรึม
