Chapter.22
พิมรภาตื่นมาในตอนเช้าก็ไม่พบเขาแล้ว มีเพียงโน้ตติดไว้แทน
‘ผมทำแซนวิสไว้ให้บนโต๊ะ ถ้ายังอยากอยู่ต่อก็ได้นะ มีแม่บ้านเข้ามาดูแลแล้วมือถืออยู่ตรงหัวเตียงเผื่อคุณต้องใช้ ถ้าอยากกลับเลยมีเรือรอคุณอยู่ ถึงห้องแล้วโทรหาผมทันทีนะ รัก.. ’
“ชิ กลับก่อนจนได้” พิมรภายิ้มมุมปากในความรอบคอบของเขา
ที่นี่ดูเงียบเหงาชอบกล ถ้าไม่มีเขาอยู่เธอจะอยู่คนเดียวได้ไง คงเหงาแย่
พิมรภาตัดสินใจกลับทันที ป่านนี้มลชนกคงชะเง้อรอเธอแย่ แล้วไหนจะพ่อแม่เธออีก ยังดีที่ช่วงนี้พ่อแม่เธอคงเข้าใจว่างานยุ่ง
ราฟาเอลมาถึงก็รีบมาเคลียร์งานที่ค้างมากมายจนแทบจะไม่มีเวลาโทรหาเธอ เขาสั่งพักลูกน้องเรื่องติดตามพิมรภาสักพักก่อน เพราะเชื่อว่า ตอนนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว เพราะเชื่อใจ
ก๊อก ก๊อก
“โอ๊ยย กำลังจะไปเปิดแล้วจ้า” มลชนก รู้ดีว่าคนที่มาเคาะประตูห้องจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพิมรภา เพื่อนสาวตัวแสบของเธอ ที่เล่นหายไปนาน
