ภรรยาที่คุณอาไม่รัก

พร้อมหรือยัง

มินดาออกมาเดินเล่นในสวนหลังจากทานข้าวเย็นเสร็จแล้ว ร่างเพรียวในชุดเดรสสายเดี่ยวยาวสีพื้นผ้าไหมอิตาลี่ชายระบายด้านหลังแต่งผูกโบว์ผมที่ยาวสยายถูกผูกเป็นหางม้าหลวมๆ ไว้

"คุณมินดา!"

"ป้านวลมารดน้ำต้นไม้เหรอคะ ให้มินดาช่วยมั้ย?"

"ไม่ต้องค่าา เดี๋ยวป้าโดนคุณเค้าเอ็ดเอา"

"อื้อ..บางทีอยู่เฉยๆ มินดาก็เบื่อๆ นะคะ..เรียนเภสัจมาก็ไม่ได้ทำงาน...โดนคุณพ่อสั่งห้าม"

มินดาเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิวเพราะรู้สึกเสียดายวิชาที่ร่ำเรียนมา

"คุณพ่อของคุณมินดาคงจะหวังดีน่ะค่ะ อย่าโกรธท่านเลยนะคะ...มาดูดอกกุหลาบตรงนี้สิคะงามมาก"

ป้านวลชี้ให้มินดาดูซุ้มกุหลาบหลากสีที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง

"สวยจังค่ะ...ใครเป็นคนปลูกคะ..เก่งจังเลย"

"คุณธนินค่ะ..."

"คุณอามีฝีมือปลูกอะไรแบบนี้ด้วยเหรอคะ?"

มินดาเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะผู้ชายเย็นเชียบแบบนั้นไม่คิดว่าจะมีมุมแบบนี้ด้วย

"ว่าไม่ได้นะคะ...คุณธนินมีไร่สวนดอกไม้ที่ต่างจังหวัดด้วยค่ะ..คุณมินดาโชคดีมากเลยนะคะที่ได้แต่งงานกับคุณธนิน..ทั้งหล่อทั้งเก่ง"

"ป้าคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอคะ?"

หญิงสาวถามย้ำอีกครั้งเพื่อให้ป้านวลคิดอีกที เพราะที่เธอสัมผัสมาวันนี้มินดาว่ามินดาค่อนข้างจะโชคร้ายเสียมากกว่า พูดไปก็ไม่อยากให้ค่ำไวๆ เลยกลัวคุณอาธนินจะเข้ามาทำอะไรอย่างที่เอ่ยไว้จริง

"ทั้งแต่ป้ามาทำงานที่นี่ก็ไม่เคยเห็นคุณธนินแกมีใครนะคะ...นอกจาก.."

"นอกจากอะไรคะป้า?"

"มะ..ไม่มีอะไรค่ะ..มาตัดกุหลาบไปใส่แจกันกันมั้ยคะ?"

เมื่อเห็นว่าตนเองกำลังจะพูดมากเกินไปป้านวลเลยหยุดพูดทันที เพราะมันเป็นเรื่องในอดีตที่ไม่สมควรพูดออกมา ทั้งคู่ชมดอกไม้กันไปหัวเราะกันไปเสียงดังคิกคัก จนธนินที่ยืนกอดอกมองอยู่จากชั้นบนของบ้านเผลอยิ้มออกมาที่เห็นความน่ารักสดใสของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียเด็กของเขาถึงจะมีอายุน้อยกว่าเขาหลายปีแต่เขาสัมผัสได้ว่ามินดาเป็นเด็กที่มีความเป็นผู้ใหญ่สูงมาก เพราะเธอถูกเลี้ยงดูมาให้อยู่ในกรอบตลอดเวลา ไม่งั้นเขาคงไม่ตกลงรับเธอมาเป็นภรรยาหรอกถ้าหากเธอมีข่าวเสียหายที่ไม่ดี

แต่จากการสืบประวัติมาแรมเดือนหลังจากที่เขากลับมาอยู่ไทยถาวรหลังจากไปๆมาๆเพราะประจำอยู่ที่บริษัทสาขาในประเทศสิงคโปร์มา4-5ปี สมัยก่อนเขาเคยเจอมินดาตอนเป็นเด็กน้อยแก้มยุ้ยน่ารัก แต่ไม่เคยรู้จักเธอตอนโตเป็นสาวเลยต้องสืบกันเยอะหน่อย พบว่าประวัติของเธอแทบจะไม่มีอะไรด่างพร้อยเลยทางสังคม แต่ในความเป็นจริงนั้นก็รู้ๆ กันอยู่ว่าครอบครัวของเธอนั้นหยัดเยียดเธอมาให้เขาทำไม

20:00

มินดารีบอาบน้ำใหม่อีกครั้งเพราะไปคลุกอยู่ในสวนอยู่นานหลังจากมื้ออาหารเย็น เธอรีบเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้วรีบปิดไฟเพื่อเตรียมตัวเข้านอนทันทีเนื่องจากว่ากลัวอาธนินจะเข้ามาทำมิดีมิร้ายกับเธอ แต่ด้วยความเหนื่อยอ่อนทำเอามินดาถึงกับหลับไปจริงๆ

มินดารู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีไม่รู้ตอนไหนแต่รู้สึกได้ว่าได้ยินเสียงลมหายใจของอีกคนนอนอยู่ข้างๆ ด้วยสัญชาตญาณทำให้เธอตกใจลุกหนีทันที

"คุณอา..."

"มีอะไรมินดา?"

ธนินเอ่ยถามขึ้นด้วยความงัวเงียที่อยู่ๆถูกปลุกให้ตื่นกะทันหัน

"ทำไมมานอนห้องนี้คะ?"

"ห้องนี้มันห้องนอนของชั้น...และชั้นก็เป็นสามีของเธอ..ผัวจะมานอนกับเมียมันผิดเหรอ?"

"แต่ว่าเมื่อคืน.."

"เมื่อคืนชั้นแค่อยากให้เธอชินกับสถานที่ แต่คืนนี้ชั้นก็กลับมานอนแล้วนี่ไง...นอนลงเถอะ..มานั่งจ้องอยู่แบบนั้นจะหลับลงได้ยังไง"

มินดาค่อยๆนอนลงไปอย่างกล้าๆกลัวและก็นอนหันหลังให้กับอาธนินด้วยหัวใจที่สั่นระรัว อาธนินในวัย38ไม่ได้ดูแก่ลงไปแม้แต่นิดเดียวแถมดูเด็กกว่าอายุอีกทั้งความหล่อเหลาของอาธนินก็ทำให้ใจเธอหวั่นไหวอยู่เสมอ แถมเหตุการณ์ในวันนี้อีกคิดได้แบบนั้นแก้มของเธอก็แดงปลั่งขึ้นมาทันที

"ทำไมต้องนอนตัวเกร็งขนาดนั้น?"

"ปละ เปล่าค่ะ"

อาธนินตวัดเอวบางของมินดาเข้าไปประชิดกับอกกว้าง อาธนินกอดเธอไว้อยู่ในอ้อมกอดแกร่งมินดาหลับตาอย่างรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดอ้อมกอดแบบนี้คืออ้อมกอดที่เธอโหยหามันอบอุ่นและมีความสุขมากๆ หัวใจมินดาเต้นรัวอย่างไม่เคยรู้สึกมีความสุขแบบนี้มานานมากแล้ว ลมหายใจอุ่นๆของอาธนินลดมาตรงซอกคอยิ่งทำให้มินดารู้สึกตื่นเต้นพาให้นอนไม่หลับ

"ยังไม่หลับเหรอ?"

มือของอาธนินเริ่มอยู่ไม่นิ่ง แต่ว่ามินดารู้สึกว่าตอนนี้ตัวเธอกำลังจะอ่อนปวกเปียกไปหมดไร้ทางขัดขืนใด อาธนินลุกขึ้นมาคร่อมบนร่างของมินดา สายตาของอาธนินฉายวายชัดเจนว่าต้องการอะไรบนเรือนร่างของเธอตอนนี้

"พร้อมเป็นเมียของอาหรือยัง?"

"คุณอา..."

อาธนินก้มลงมาประกบริมฝีปากของมินดาจูบอย่างอ่อนหวานแต่เพิ่มความเร่าร้อนเข้ามามินดาให้ความร่วมมือทุกอย่างไม่มีความขัดขืนอะไรอีกแล้วในตอนนี้มินดาต้องการเพียงไม่อยากให้อาธนินหยุดจูบเธอ อยากให้อาธนินพาเธอไปให้ถึงฝั่งจริงๆสักทีไม่ใช่ทิ้งเธอไว้กลางทางอย่างเช่นวันนี้

"สรุปเป็นเมียอาได้หรือยัง"

เสียงสั่นพร่านั้นถามออกมาเบาๆในขณะที่กำลังจูบซุกไซ้ที่ซอกคอและขบติ่งหูเธอเบาๆ เล้าโลมเธอถึงขนาดนี้ทำไมต้องมาถามอีกว่าเธอเป็นเมียเขาได้หรือยัง มินดาไม่กล้าตอบหรอก แต่ก็กลัวถ้าไม่ตอบแล้วอาธนินจะหยุดไม่ทำต่อ

"พะ..พร้อมค่ะ...มินดาพร้อม"

"ก็แค่นั้นเอง"

เสียงทุ้มพร่าเบาหวิวที่เอ่ยออกมานั้นดั่งแฝงไปด้วยมนต์สะกดหลอกล่อใจให้มินดาต้องหลงไปกับน้ำเสียงเซ็กส์ซี่ของอาธนินที่ปลุกอารมณ์เปลี่ยวของเธอให้ออกมาเต็มที่