EP.19
“พี่อาร์ต! ไม่นะคะ ไม่นะคะ... อื้อ...”
ฝ่ามือที่เคลื่อนไปผลักดันใบหน้าหล่อเหลาถูกตรึงออกยึดไว้กับที่นอนนุ่มก่อนที่ใบหน้าของเขาจะฉกวาบลงมา ปลายรุ้งผวาเฮือกก่อนจะกรีดร้องเล็กๆ เมื่อถูกจุมพิตจากนั้นความฉ่ำชื้นอุ่นจัดก็ละเลงไปทั่ว แม้จะมีผ้ากางกั้นแต่ก็บางเสียจนหล่อนจะขาดใจ
“พี่อาร์ต... อื้อ... พี่อาร์ต... อื้อ...”
ดอกไม้งามที่เห็นได้รำไรภายใต้เนื้อผ้าบางเบาฉ่ำเยิ้มทำให้อนวัทย์ไม่รั้งรอที่จะกำจัด นิ้วยาวเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในตัวจิ๋วก่อนจะรูดผ่านพ้นสะโพกอวบลงไปตามเรียวขา และหล่อนที่หยัดกายขึ้นก็ช่วยอำนวยความสะดวกเต็มที่
อนวัทย์ชะงักกับสิ่งที่เห็น ดอกไม้สีชมพูมีกลีบบอบบางแนบชิดที่เห็นอยู่ตรงหน้ามองรู้ว่าไม่เคยมีใครได้ผ่านเข้ามา เขาเป็นคนแรก
“พี่อาร์ต...”
และเสียงร้องคล้ายจะประท้วงกับท่อนขาที่ขยับแนบชิดก็ทำให้เขาต้องรั้งไว้ ดวงตาคมตวัดมองเจ้าของดอกไม้ที่มองมาที่เขาอย่างอึ้งๆ เช่นกัน
