EP.12
ในห้องทำงานของอนวัทย์ ดวงตาคมเข้มจ้องมองโทรศัพท์ที่จะต่อไปหาคุณฝ้ายพลางมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง
‘20 นาที’ แล้วปลายรุ้งก็ยังไม่ขึ้นมาหา เขาแน่ใจว่าฝ้ายจะต้องบอกทางโน้นว่าเขารีบ แม้เขาจะไม่ได้พูดออกมาก็ตาม เพราะน้ำเสียงร้อนแรงตามอารมณ์ที่เขากรอกลงไปสั่งการมันบ่งบอกอยู่แล้วว่าเร่งรีบแค่ไหน แต่ทำไมนานแล้วถึงยังไม่มา
“คุณฝ้ายเช็กดูซิ ป่านนี้ทำไมปลายรุ้งไม่มาอีก”
ใจคงไวกว่าความคิด พอรู้ตัวอีกทีเขาก็คว้าโทรศัพท์แล้วกรอกเสียงห้วนลงไปแล้ว
“ผมให้เวลาห้านาที ปลายรุ้งต้องถึงห้องผม”
เพราะไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรให้ปลายรุ้งมาให้เร็ว การเร่งเร้าฝ้ายคือสิ่งที่ควรทำที่สุด
อนวัทย์เอนตัวพิงเก้าอี้ผู้บริหารตัวใหญ่หมุนหันมองออกไปยังทิวทัศน์นอกกระจกซึ่งเป็นลำน้ำเจ้าพระยาทั้งสาย ปกติแล้วเวลาหงุดหงิดหรือมีเรื่องไม่สบายใจเขาก็จะหันมามองแม่น้ำเจ้าพระยาเสมอ เพราะแม่เจ้าพระยาที่พัดผ่านทำให้ใจเขาเย็นลงได้
