3 ครั้งนี้ถือว่ารอดตัวไป

1319 Words

@Mar.L Club ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” แอดด ยูริเปิดประตูห้องพักส่วนตัวของมาร์ลิกซ์เข้ามาอย่างกล้าๆ กลัวๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเข้ามาในสถานที่ส่วนตัวของเจ้านายหนุ่ม ตั้งแต่รู้ว่าเขาคือเจ้าหนี้ของพ่อ มันก็ทำให้เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาอีกเลย มาร์ลิกซ์ไม่ได้เข้ามาที่นี่หลายวัน นี่เป็นสัปดาห์แรกที่เขาเข้ามาตรวจงาน และเธอรับหน้าที่เป็นคนนำเครื่องดื่มมาให้ทุกครั้งที่เขามาที่นี่ ตึกตัก ตึกตัก เสียงเต้นของหัวใจดังสะท้านภายในอกซ้ายจนแทบจะหลุดออกมา เธอก้มหน้าเดินตรงไปยังจุดที่มาร์ลิกซ์นั่ง ซึ่งเขากำลังสูบบุหรี่อยู่ด้วย “เครื่องดื่มค่ะคุณมาร์ลิกซ์” “…” ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้านายหนุ่ม มือเล็กหยิบขวดแอลกอฮอล์วางลงโต๊ะกระจกลายหินอ่อนสีดำตามด้วยแก้วเปล่า ระหว่างกำลังปฏิบัติหน้าที่ ก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองมาร์ลิกซ์ และความเงียบของเขาพลอยทำให้เธอรู้สึก…อึดอัด “ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกยูริได้ตลอดเลยนะคะ” “เทเหล้าให้ฉัน” “ได้ค่ะ” เธอกลับมานั่งคุกเข่าลงพื้นอีกครั้ง หยิบน้ำแข็งก้อนที่เป็นวงกลมใส่แก้วหนึ่งก้อน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำสีเหลืองอำพันมาเปิดแล้วเทลงแก้วอย่างระมัดระวัง เพราะเหล้าขวดนี้…ราคาหลักแสน “เรียบร้อยแล้วค่ะ” “ส่งมา” เธอยื่นแก้วให้มาร์ลิกซ์ ในจังหวะเขาเอื้อมมือมาจับแก้วน้ำเมา มือของเขาได้สัมผัสลงมาที่มือของเธอจนพลอยทำให้หัวใจเธอกระตุกวูบขึ้นมา “ถ้าหมดธุระแล้ว ขอตัวไปทำงานต่อนะคะ” “ดื่มกับฉันสักแก้วก่อนสิ” “เอ่อ…มะ…ไม่เป็นไรค่ะ” “ฉันสั่ง” น้ำเสียงมาร์ลิกซ์เปลี่ยนไปจากเดิม จนพลอยทำให้ยูริเสียวสันหลังวาบ หญิงสาวจำใจทำตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่มอย่างเลี่ยงไม่ได้ นอกจากคนๆ นี้จะอยู่ในสถานะ ‘เจ้านาย’ แล้ว เขายังเป็น…เจ้าหนี้ของพ่อเธอด้วย อะไรยอมได้ก็ยอมไปก่อน “ก็ได้ค่ะ” “นั่งสิ…นั่งลงข้างๆ ฉัน” “จะดีเหรอคะ?” ไม่มีเสียงโต้ตอบจากปากมาเฟียหนุ่ม มีเพียงแววตาคมเข้มที่กำลังจ้องมองนิ่งๆ จนยูริต้องเดินเข้าไปนั่งลงข้างกายมาร์ลิกซ์ด้วยความกล้าๆ กลัวๆ ภาพเหตุการณ์อาทิตย์ก่อนยังคงติดตาจนถึงวันนี้ พอรู้มาบ้างว่ามาร์ลิกซ์ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เพราะตระกูลเขาสืบเชื้อสายมาจากมาเฟียเก่าแก่ แล้วยิ่งวันนั้นเขาสั่งลูกน้อง ‘รุมกระทืบ’ พ่อเธอ มันยิ่งทำให้เธอ…กลัวจนไม่อยากเข้าใกล้เขา “คิดออกรึยังว่าจะหาเงินสองล้านเก้ามาจ่ายฉันยังไง?” “คิดมาแล้วค่ะ คุณมาร์ลิกซ์จะว่าอะไรไหม ถ้ายูริอยากขอผ่อนจ่าย หมายถึง ผ่อนจ่ายหนี้เป็นก้อน” “หึ ต่อรองเก่งเหลือเกินนะ” “แล้วได้รึเปล่าล่ะคะ?” “ไม่ได้” หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบอีกครั้ง เมื่อมาร์ลิกซ์บอกว่าไม่ให้เธอผ่อนจ่าย ตอนนี้เหลือเวลาแค่สองอาทิตย์เท่านั้น เธอจะหาเงินสองล้านเก้ามาจ่ายเขาหมดภายในระยะเวลาแค่นี้ได้ยังไง หากเขาไม่ยืดเวลาออกไปให้เธออีก แค่คิดก็เครียดแล้ว… “ฉันอาจจะใจดีที่เลื่อนเวลาจากสองอาทิตย์มาเป็นสามอาทิตย์ให้เธอหาเงินมาจ่ายหนี้ และอย่าคิดว่าฉันจะใจดีกับเธออีกครั้ง” “แต่ว่า…” “เมื่อกี้เธอรินเหล้าให้ฉัน เดี๋ยวรอบนี้จะฉันรินเหล้าให้เธอเอง” เขาหยิบขวดเหล้าตรงหน้ามาเทลงแก้วหลังจากหยิบก้อนน้ำแข็งใส่ลงแก้วแล้วเรียบร้อย กลิ่นหอมหวานจากตัวยูริทำเขาแทบเป็นบ้า ทุกครั้งที่เผลอสูดดมเข้ามา กลางกายก็พลอยรู้สึกปวดหนึบตามไปด้วย ผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลต่อความรู้สึกปรารถนาของเขามากไม่น้อย ไม่เคยอยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนแล้วมีอารมณ์ง่ายขนาดนี้มาก่อน แม้กำลังมีความคิดชั่วร้าย แต่ก็ต้องข่มเอาไว้ เพราะมันยังไม่ถึงเวลา แต่ก็ไม่รู้จะทนได้นานแค่ไหนเพราะผู้หญิงคนนี้…ช่างน่ากินเหลือเกิน เธอตรงสเปกเขาทุกอย่าง “ของเธอ” พรึ่บ! จังหวะยูริเอื้อมมือไปหมายจะรับแก้วเหล้ามา มาร์ลิกซ์ก็ชักมือข้างที่ถือแก้วอยู่กลับและกระดกหนึ่งอึก จากนั้น… หมับ! “อ๊ะ!” เธอร้องเสียงหลง มาร์ลิกซ์ผลักเธอให้นอนราบลงเบาะโซฟาโดยไม่ทันตั้งตัว และเขากำลังคร่อมเธออยู่บนตัวเธอ หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งกับการกระทำอุกอาจ สองมือพยายามดันไหล่เขาออกแต่ทำไม่สำเร็จ เพราะเขารวบแขนทั้งสองข้างของเธอขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ และพันธนาการไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา “คุณจะทำ…อื๊อ!!!” ริมฝีปากหยักได้รูปประกบลงปากสีระเรื่อ ของเหลวเย็นฉ่ำไหลซึมไปในโพรงปากของหญิงสาว และไหลลงสู่ลำคอในที่สุด กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ตีตื้นขึ้นมาบวกกับแรงบดคลึงของจูบจากคนเป็น ‘เจ้านาย’ พานทำหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง มาร์ลิกซ์จูบคนใต้ร่างอย่างดูดดื่มพลางสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวน กลางกายปวดหนึบเพราะกลิ่นตัวที่หอมน่าหลงใหลจากยูริ มือหนาอีกข้างเลื่อนขึ้นมาบีบหน้าอกขนาดพอดีมือ ตอนนี้คนตัวโตไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว เริ่มไหลไปตามความรู้สึกปรารถนาที่กำลังครอบงำจิตใจ “อื๊อ!” เธอพยายามดิ้นไปมาเพื่อให้เขาปล่อย ทว่ากลับไม่เป็นผล นี่เป็นจูบแรกที่ได้จากผู้ชาย มาร์ลิกซ์จูบเก่งราวกับผู้เชี่ยวชาญ แต่คงไม่แปลก ระดับเขาคงผ่านเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน และการจูบก็เช่นกัน… จูบแสนร้อนแรงจากเขาทำสติเธอหลุดลอยไปไหนต่อไหนแล้วไม่รู้ สมองขาวโพลนไปหมด จากเคยต่อต้าน ตอนนี้กลับค่อยๆ สงบนิ่งลงและเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา มือที่กำลังบีบหน้าอกปลุกปั่นอารมณ์ที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนขึ้นมา มันรู้สึกดีมาก เธอรู้สึกเสียววูบวาบบริเวณท้องน้อย วินาทีที่มาร์ลิกซ์เลื่อนใบหน้าลงมายังลำคอ เธอสะดุ้งเฮือกขึ้นมาราวกับถูกกระแสไฟฟ้าวิ่งเข้าร่างกาย เผลอส่งเสียงดังอืออึงในลำคอออกมาโดยไม่รู้ตัวพลางกัดริมฝีปากไว้แน่นเพื่อระบายอารมณ์ต่างๆ ที่วิ่งประเดประดังเข้ามาเล่นงาน ในขณะคนที่เธอเรียกว่า ‘เจ้านาย’ กำลังใช้ลิ้นสากเลียไปมาตรงคอ ลากขึ้นสูงมาจนถึงใบหูพร้อมกัดเบาๆ จนเธอรู้สึกจั๊กจี้ และสยิวในเวลาเดียวกัน “อื้อ~” ยูริเริ่มเคลิ้มตามสัมผัสจากมาร์ลิกซ์ ยิ่งคนตัวโตได้ลิ้มลองอาหารอันโอชะมากเท่าไร ยิ่งรู้สึกติดใจ จนไม่อยากหยุด ริมฝีปากหยักได้รูปเลื่อนมาขบเม้มลำคอระหงอีกครั้ง กลิ่นหอมจากตัวเธอทำเขาแทบบ้าคลั่ง ไม่เคยอยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนแล้วมีอารมณ์มากขนาดนี้มาก่อน ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำมาร์ลิกซ์หัวเสียเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาหันขวับไปมองประตู ก่อนจะหันกลับมาสนใจยูริต่อ ก๊อก ก๊อก! “นายครับ แย่แล้วครับ!” เสียงลูกน้องคนสนิทดังผ่านประตูเข้ามาพร้อมกับประโยคที่พูดเหมือนเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น จึงทำให้มาร์ลิกซ์ยอมหยุดการกระทำของตนเองลง “เธอไปได้แล้ว” เขากระซิบบอกยูริข้างใบหู แม้จะรู้สึกเสียดาย แต่ก็ต้องจำใจปล่อยเธอไป สายตาคมเข้มมองตามร่างบางที่รีบออกไป “หึ ถือว่าครั้งนี้เธอรอดตัวไปนะ…ยูริ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more