“โอ๊ะ!!!...ว้าย!!!” เสียงร้องของหนูมุกดังออกมาพร้อมกับที่เธอล้มก้นจ้ำอ้าวไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอชนบางอย่างจนเสียหลัก
“คุณ!...” เสียงร้องออกมาอย่าง ตกใจ! เมื่อเจสันที่ยืนหันหลังอยู่ถูกบางอย่างชนและล้มลงไปตรงหน้าเขาโดยที่เขารั้งไว้ไม่ทัน ยามที่หันหน้ากลับมามอง
เจสันย่อเข่าลงไปนั่งชันเข่า มองร่างเล็กของหญิงสาวที่พยายามลุกนั่งและเก็บหนังสือที่เกลือนกระจาย
“ขอโทษนะคะ!...ฉันไม่ระวังเอง...คุณไม่เป็นไรก็ดีแล้ว...ฉันขอตัวก่อนนะคะ” หนูมุกที่เงยหน้ามองคนที่เธอเดินชนเพียงเสี้ยววินาที และรีบกล่าวขอโทษออกไป เมื่อเธอพูดจบก็รีบลุกยืนและเดินต่อไปทันทีโดยทิ้งผู้ประสบภัยที่ทำหน้าเหรอหรา...เจสันก้มมองพื้นบริเวณแถวนั้นเมื่อเขาเห็นกระดาษเอสี่ล่วงหล่นอยู่ เจสันหยิบขึ้นมาพร้อมลุกยืน คิ้วหนาเลิกขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อเพราะมันคือตารางเรียนของนักศึกษาปีสี่ชื่อ ปิ่นมุก อัครถาวรกุล แต่ที่เขาแปลกใจตารางเรียนของเธอแน่น
