“แล้วก่อนหน้าเมื่อวาน...เวลานี้คุณทำอะไร” เจสันเลิกคิ้วกับคำถามของหนูมุก...
“นั้นสิ!...ไม่เคยจำได้เลย...จำได้แค่วันเดียวคือเมื่อวานนี้...และแพลนเวลานี้ของวันพรุ่งนี้ไว้แล้วด้วย” เจสันตอบกลับพร้อมส่งสายตากลับอย่างแพรวพราวตามสไตล์หนุ่มเจ้าเสน่ห์
“คุณก็หน้าตาดีนะ!...แต่มาช้าไปยี่สิบปี...เพราะฉันมีคู่หมั้นแล้ว” หนูมุกเอ่ยบอกอย่างตัดบท เจสันหุบยิ้มโดยทันที และเปลี่ยนเป็นหนูมุกที่ยิ้มให้ชายตรงหน้าเป็นครั้งแรกอย่าง สะใจ!
“ก็แค่คู่หมั้น!...ไม่ใช่สามีสักหน่อย...หมั้นได้ก็ถอนได้” หนูมุกหุบยิ้มทันควัน กับความหน้าด้านของชายตรงหน้า คราวนี้เจสันกลับเป็นฝ่ายมีรอยยิ้มแทน ‘ถูกใจ’ ‘ตรงไปตรงมา’ หญิงสาวตรงหน้าคือคนที่เขาตามหามาโดยตลอด ไม่คิดว่าจะได้เจอ เจสันแอบคิดในใจ
“ผู้หญิงในลอนดอนนี้หมดแล้วเหรอ...คนอย่างคุณถึงต้องมาแย่งชิงคนอื่นเขา”
“ผู้หญิงไม่หมดหรอกครับ...แต่หาที่ ‘ใช่’ ไม่เคยเจอ...แต่ตอนนี้เจอแ
