'ลูกไม้'มาเฟีย

ความบาดหมาง

“ซา...บี....น่า” อลันพยายามเปล่งเสียงและรีบเอามือออกมาจากกระเป๋ากางเกงทันที แต่ก็ยังช้ากว่าที่ใจคิดเพราะหนูมุกเดินออกมาจากทางออกของห้องน้ำ เห็นภาพนั้นอย่างจังและมุมที่เธอยืนอยู่ประกอบกับแสงไฟสลัวๆ มือของ อลันที่ยกขึ้นมาเพื่อที่จะดึงร่างของซาบีน่าออกนั้น กลายเป็นว่าหนูมุกเห็นเป็นการโอบซะงั้น!!! หนูมุกมองภาพนั้นด้วยหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และเธอก็ไม่เข้าใจ หนูมุกหันหลังกลับไปในห้องน้ำอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว และเหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่างและเมื่อหาได้และจัดการตามต้องการ

หนูมุกเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งเพียงเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีพร้อมของที่อยู่ในมือ และวิ่งตรงไปยังหนุ่มสาวที่กำลังพัลวันอย่างไม่ทันรู้ตัว

“สาดดดด...../...กรี๊ดดดดดดด/....เฮ้ย!.....” เสียงทั้งสามดังออกมาในเวลาไล่เลี่ยกันตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและได้ประสบ “โครม!.....” และหนูมุกก็โยนถังน้ำที่เหลือแต่ถังใส่อลันอย่างไม่พอใจ แต่ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากหนูมุก และเธอก็ก้าวเท้ากำลังจะเดินผ่านสองคนนั้นไป

“แก!.........โอ้ย!......” แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือซาบีน่า คว้าแขนหนูมุกไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างเงื้อมมือหมายจะสั่งสอนเด็กสาวชาวเอเชียคนนี้ที่บังอาจเอาน้ำผสมแป้งมาสาดใส่เธอกับอลัน แต่กลับเป็นซาบีน่าที่ต้องร้องออกมาอย่างคาดไม่ถึง เมื่อชายที่เธอต้องผละจูบออกมาจากการกระทำของเด็กสาวเอเชียคนนี้ กลับคว้าข้อมือข้างที่เงื้อมจะจัดการเด็กตรงหน้า และมองเธออย่างสายตาเหี้ยมเกรียม

“เธอคิดจะทำอะไร...ซา...บี...น่า” พร้อมเสียงที่เยือกเย็นทำให้คนที่ได้ยินหนาวจับขั้วหัวใจ และมือหนานั้นก็บีบข้อมือของซาบีน่า จนเธอต้องร้องออกมา

“ปล่อยมือเธอออกมาเดี๋ยวนี้” อลันออกคำสั่งและเหลือบตาไปมองมืออีกข้างของซาบีน่าที่ยังคงจับแขนของหนูมุกไว้ ซาบีน่ามองตามและทำตามนั้นทันที เพราะอลันเพิ่มน้ำหนักการรัดข้อมือเธอมากขึ้น

“อลัน...ซาบีน่า....เจ็บ...เจ็บนะคะ” ซาบีน่าร้องออกมาและเอามืออีกข้างมาแกะมืออลันออกจากการรัดข้อมือเธอทันที หลังจากปล่อยแขนหนูมุกให้เป็นอิสระ

ปิ่นมุกเมื่อได้อิสระด้วยอาการที่นิ่งไม่แสดงความรู้สึกและพูดอะไรออกมาสักคำ ขยับก้าวเท้าออกจากตรงนั้นปลายทางคือโต๊ะที่จากมา อลันก็ไม่ได้ทักท้วงห้ามปรามใดๆ แต่ส่งสายตาไปที่การ์ดที่ยืนดูเหตุการณ์และรอคำสั่ง ให้ตามปิ่นมุกไป ทั้งสองคนน้อมรับและเดินไปทิศทางเดียวกับปิ่นมุก

“อลัน...นี้มันอะไรกัน...” ทันทีที่หญิงสาวเอเชียเดินจากไป และอลันปล่อยข้อมือ เธอร้องถามทั้งที่น้ำตาคลอดวงตาและนวดข้อมือที่เจ็บของตัวเองอย่างไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และไหนเนื้อตัวเธอก็เปียกไปด้วยน้ำและคราบแป้ง ซึ่งไม่แตกต่างจากชายตรงหน้าในชุดทักซิโด้ แต่คราบน้ำคราบแป้งก็ไม่ได้ทำให้ความดูดีในตัวเขาลดน้อยลงเลย

“ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกัน...อย่าทำแบบนี้อีก...” อลันพูดเพียงแค่นั้นและเดินจากมา ทิ้งให้ซาบีน่ายืนอ้าปากค้างและมองตามชายตรงหน้าเดินจากไปอย่างไม่เข้าใจ “อย่าทำแบบนี้อีก” ของเขาคือหมายรวมทุกเหตุการณ์เหรอเปล่า แต่ ซาบีน่าก็ไม่ได้เดินตามเขาไป เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นสีหน้าแบบนี้ของเพื่อนท้องชนกัน ยอมรับว่าเธอค่อนข้างกลัวเขาเหมือนกันแบบไม่ทันตั้งตัว

เมื่ออลันเดินกลับมาที่โต๊ะในเวลาห่างจากหนูมุกเพียงไม่กี่นาที ในสภาพที่ทั้งเปียกและเลอะเทอะ อลันทำเพียงถอดเสื้อตัวนอกออกและส่งให้กับคนของเขาและนั่งลงข้างๆหนูมุก ทุกคนต่างเงียบกันโดยปริยาย และสร้างความแปลกใจให้กับทุกคน เพราะล้วนแล้วแต่มองออกว่าสองคนนี้ต้องมีปัญหากันแน่นอน และคงเป็นบุญตาของทุกคนเลยว่าได้เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่ อลัน กับ หนูมุก มีปัญหา เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาของทั้งสองคนไม่เคยสักครั้งที่จะมีปัญหากัน

ทุกคนเลือกที่จะเงียบปล่อยให้ทั้งสองคนจัดการและแก้ปัญหากันเอง และเมื่อมาถึงเวลาสิ้นสุดของDinner ปีเตอร์กับหนูนาเดินทางกลับด้วยรถส่วนตัวที่ปีเตอร์มักจะชอบขับเองจนถึงปัจจุบันนี้ ส่วนอดัมที่กลับด้วยรถอีกคันไปตามทิศทางเดียวกับพ่อและแม่ ส่วนอลันกับหนูมุกและพ่อแม่ทูนหัวเดินทางกลับด้วยรถตู้ มุ่งหน้าไปยังบ้านของอลัน และการ์ดของแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองว่าเข้าสังกัดใครก็ไปตามทิศทางนั้น

เมื่อรถตู้มาถึงบ้านของอลัน หนูมุกก็ลงจากรถที่นั่งอยู่ข้างๆอลันมาตลอดทางแต่ไม่แม้แต่จะชายตามองอลันเลย เดินนำหน้าเข้าบ้านไปพร้อมกับแม่บ้านออกมาคอยต้อนรับ เผื่อนายๆที่พึ่งกลับมาจะต้องการอะไร หนูมุกเดินเข้าไปหา เฮเลน สาวร่างใหญ่ชาวอเมริกัน

“เฮเลนขา...ช่วยจัดห้องนอนแขกให้หนูมุกหน่อยนะคะ...และให้ใครไปย้ายของของหนูมุกมาไว้ที่ห้องนอนแขกด้วยนะคะ” เสียงคำสั่งแกมขอร้องของ หนูมุกมักจะไว้ใช้เสมอกับเฮเลนเมื่อเธออ้อนขออะไรกับสาวร่างใหญ่คนนี้ และทุกคำพูดได้ยินเข้าหูของอลันทันที ที่ตั้งใจเดินตามเธอเข้ามาเพื่อที่จะปรับความเข้าใจ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรหนูมุกก็เดินผ่านเขาไปหาแอล

“เดี๋ยวก่อนคะพี่แอล...” หนูมุกกลับเรียกแอลที่กำลังแยกตัวออกไป จึงต้องหยุดชะงัก ตามเสียงเรียกนั้น