“โอ๊ะ!!!...” หนูมุกร้องออกมา เมื่อเธอที่กำลังเร่งฝีเท้าเพื่อกลับไปยังรถ เธอต้องชนจนหงายหลังล้มไปกับพื้นทางเดินในขณะที่เธอกำลังเลี้ยวซ้ายตรงมุมตึก
“คุณเป็นอะไรมั้ย?” เสียงสิ่งมีชีวิตที่หนูมุกเดินชนดังขึ้น ไถ่ถามเธออย่างตกใจเล็กน้อย
“ไม่!...” หนูมุกตอบสั้นๆ เงยหน้ามองสุภาพบุรุษที่ย่อเข่าลงมาช่วยให้เธอยืนขึ้น นี้มันอะไรกันนักกันหนา เธอไม่ใช่นางเอกในละครที่ต้องเที่ยวไปชนผู้ชายคนโน้นคนนี้ อยู่เรื่อยๆ
“คุณ...คุณ...” หนูมุกเร่งฝีเท้าเดินหนีสุภาพบุรุษที่เธอเป็นฝ่ายชนทันทีที่เธอลุกยืนได้แล้ว
“ขอโทษ!...ขอโทษ!...ฉันขอโทษคุณแล้วนะ...จบนะ” หนูมุกหันไปพูดๆ และหันหลังกลับเดินต่อทันที โดยที่เธอไม่มองหน้าสุภาพบุรุษที่ตามเธอมาทันทีเช่นกัน
“คุณ...” หนูมุกหยุดเดินและตัดสินใจหันหลังกลับอีกครั้ง เมื่อสุภาพบุรุษคนดังกล่าวไม่ยอมหยุดตาม และเรียกเธอ
“อะไร!...” หนูมุกที่อารมณ์ไม่คงที่ตอบกลับ เพราะตอนนี้เธอกล
