Chapter 10

1312 Words
จีเดินเข้ามาอยู่ในร่มเดียวกับคุณธาดาเขายื่นมือไปโอบเอวเธอเล็กน้อยก่อนจะพาเดินออกไปขึ้นรถ แดดแทบจะไม่โดนเธอเลยไม่ใช่สิไม่มีแดดด้วยซ้ำเธอว่าเขาดูกังวลมากไปหน่อยนะ "เชิญครับ" ลูกน้องของคุณธาดาเปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปนั่งข้างหลังเธอขึ้นไปก่อนที่คุณธาดาจะตามขึ้นมาอีกฝั่ง "ลูกน้องคุณเหรอคะ" "ใช่ครับคุณน่าจะเจอหลายครั้งแล้วนะ" "แต่ยังไม่รู้ชื่อเลยค่ะ" "อ่อ เขาชื่อกรนะ" "อ่า ค่ะ ^///^" จีร้องอ่อออกมาพยักหน้ายิ้มๆ ธาดาเอาสมุดมาพัดให้จีเพราะเหงื่อเธอซึมออกมาถึงแม้ว่าแอร์จะเย็นแล้วก็เถอะ "ร้อนมากมั้ยครับ" จีมองธาดาที่แสดงออกว่าเป็นห่วงเธอจนออกนอกหน้าสุดๆจนเธออดยิ้มไม่ได้ ก็คนมันไม่เคยมีใครมาปฎิบัติใส่เอาใจแบบนี้นี่นา "ดีขึ้นแล้วค่ะแอร์รถเย็นดีนะคะ" "ผมกลัวคุณร้อนก็เลยให้กรเปิดทิ้งไว้นะ " "เทคแคร์ผู้หญิงเก่งจังนะคะคุณธาดาเนี้ย " จีเอ่ยแซวยิ้มๆเขามองหน้าเธอก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ "ผมทำแบบนี้เฉพาะกับคนพิเศษเท่านั้น :)" จีอมยิ้มมองหน้าเขาก่อนจะชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยทั้งสองคนใช้เวลาในการนั่งอยู่ในรถนานเกือบชั่วโมงก่อนจะมาถึงห้างสรรพสินค้าของตระกูพิพัฒน์นิรันกุล เขาเดินลงมาพร้อมกับเดินมาเปิดประตูให้หญิงสาวด้วยตัวเอง "เชิญครับ" "ขอบคุณค่ะ" จีเดินลงมาตรงประตูหน้าห้างพอดีเป็น VIP มันดีแบบนี้นี่เองสินะไม่ต้องเดินไกลด้วย "มาครับจับมือผมไว้ดีกว่าเดี๋ยวคุณจะหลงนะ :)" "หลงห้างเนี้ยเหรอคะ?" "หลงผมต่างหาก :)" จียิ้มพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปอีกทางทำไมช่างหยอดเสียจริงแล้วเธอก็นะหลงกลเขาตลอดแหละ  "มาเถอะครับผมจับมือเฉยๆเอง" จีหันไปมองหน้าเขาก่อนนะส่งมือไปให้เขา ธาดากุมมือเธอไว้ก่อนจะมองหน้าเธออย่างอ่อนโยนแล้วพาเธอเดินเข้าไปภายในห้าง "สวัสดีครับคุณธาดา" "สวัสดีครับ สถานการณ์เรียบร้อยดีมั้ย" "เรียบร้อยดีครับตอนนี้ส่งให้ตำรวจจัดการแล้วครับ" "ตกลงว่ามีปัญหาเรื่องโจรเข้ามาปล้นร้านทองใช่มั้ยมีใครเป็นอะไรรึเปล่า?" "ใช่ครับ แต่ระบบความปลอดภัยของเราแน่นหนาคนร้ายไม่ได้พกปืนมาเพราะเครื่องของเราไม่ให้ผ่านอยู่แล้ว คนร้ายไปซื้อมีดในห้างแล้วมาจี้ทองตรงชั้นหนึ่งใกล้ทางออกดีที่ว่ารปภของเราถูกฝึกมาอย่างดีการต่อสู้เลยไม่มีใครได้รับบาดเจ็บคนร้ายโดนยาสลบไปก่อนครับ" จีมองเขาสองคนคุยกันอย่างงงๆ เกิดเหตุการณ์ปล้นร้านทองภายในห้างด้วยเหรอมิน่าละเขาถึงรีบมาทำงานที่นี่ "มีคนปล้นร้านทองเหรอคะ" "ใช่ครับ แต่ว่าเหตุเกิดตรงใกล้ทางออกคนร้ายคงวางแผนมาแล้วอย่างดีเห็นว่ากล้องย้อนหลังสามวันเขามาดูทางหนีทีไล่ทุกวันด้วย " "แปลกดีนะคะไม่มีข่าวเลย" "เหตุเกิดชั้นหนึ่งแล้วก็มันเป็นเวลาที่ลูกค้าไม่ค่อยมีนะก็เลยไม่เป็นข่าว อีกอย่างพอจับคนร้ายได้ทางพนักงานและรปภเขาก็รีบเคลียร์พื้นที่กันลูกค้าชั้นอื่นเดินลงมาแล้วตกใจ ผมว่าการจัดการที่สาขานี้ดีพอสมควรเลยล่ะผมควรจะมาให้กำลังใจพวกเขาสักหน่อยคุณว่าผมทำถูกมั้ย" จีพยักหน้ายิ้มๆอย่างเห็นด้วย เมื่อสถานการณ์ร้ายแรงสิ่งหนึ่งที่ทำให้พวกลูกน้องหายตกใจได้นั้นก็คือกำลังใจจากผู้เป็นนาย  "คุณทำถูกแล้วค่ะที่มา แล้วทำไมถึงไม่เล่าก่อนคะจีจะได้รู้มาก่อนบ้าง" "ไม่ต้องเล่าหรอกกรบอกว่าสถานการณ์สงบแล้วทางสาขาจัดการอย่างรวดเร็วผมก็เลยไม่ค่อยห่วงอะไร เอางี้เดี๋ยวคุณช่วยไปเปิดกล้องย้อนหลังให้ผมดูหน่อยผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไร แล้วก็อาจจะปรับเปลี่ยนใหม่ให้สินค้าพวกที่มีราคาสูงย้ายไปขายตรงโซนปลอดภัยเพราะใกล้ทางออกมันเสี่ยงที่โจรจะปล้นสูงกว่าที่ไปคนพลุกพล่าน" "ได้ครับ งั้นเชิญคุณธาดาทางนี้เลยครับ" ธาดากุมมือจีไว้แน่นพาเธอเดินเคียงข้างเขาไปในห้องที่มีหน้าจอกล้องวงจรปิด เขาพาหญิงสาวไปนั่งเล่นตรงโซฟาเพราะเขากลัวเธอจะเบื่อ "นั่งรอผมตรงโซฟานะผมทำงานแบบหนึ่ง" "จีขอดูด้วยได้มั้ยคะ เอ่อ คือเผื่อว่าจะเอาไปเป็นแนวทางในการป้องกันของโรงแรมที่จีทำงาน" "ได้สิครับงั้นนั่งตรงนี้ดีกว่า" เขาให้กรลากเก้าอี้มาให้จีนั่งตรงหน้าจอให้เธอได้ดูอย่างสบายๆ ภาพบันทึกเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มจนถึงจุดจบการจัดการของห้างเขาถือว่าดีเยี่ยมเลยแหละ "ห้างคุณธาดานี่จัดการกันไวดีนะคะ ลูกค้าบางคนยังไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ" "เรามีซ้อมเรื่องความปลอดภัยกันบ่อยมาก ไม่ใช่แค่ความปลอดภัยของลูกค้าอย่างเดียวเราจะคำนึงถึงความปลอดภัยของพนักงานด้วย ทุกคนถูกฝึกให้พาลูกค้าที่อยู่ใกล้ๆเดินตามไปยังจุดปลอดภัยและเรามีห้องสำหรับปลอดภัยมากๆไว้รับรองลูกค้าด้วย" "น่าสนใจจริงๆ " "เอาล่ะขอบคุณมากนะคุณไปได้ละผมจะไปคุยกับพวกผู้จัดการต่อ ไปกันเถอะครับคุณจี" กรเดินออกไปเปิดประตูรอเจ้านายของเขา ส่วนธาดาก็เดินไปกุมมือจีแล้วพาเดินออกไปจากห้องนั้น เดินออกมาได้แค่นิดเดียวพนักงานตั้งแต่ระดับหัวหน้าแผนกยันถึงหัวหน้าสาขาก็มายืนรอต้อนรับเขาถึงที่ "สวัสดีครับคุณธาดาผมเพิ่งทราบจากพนักงานรักษาความปลอดภัยว่าท่านเดินทางมาถึงแล้ว ผมและน้องๆก็เลยรีบมาหาที่นี่ ยินดีต้อนรับครับ" "ไม่ต้องมีพิธีอะไรมากมายหรอกผมมาที่นี่เพราะเรื่องเมื่อเช้า แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะแก้ปัญหาได้ดีและไม่มีข่าวหลุดออกไปซึ่งผมพอใจมาก" "ทางสาขาของเรามีการซ้อมสำหรับสถานการณ์แบบนี้ตลอดทุกเดือนเมื่อเกิดเหตุทุกคนไม่แตกตื่นและมีสติมากขึ้น" "ผมจะเอาเรื่องที่สาขานี้เข้าที่ประชุมอีกที เรื่องนี้ต้องถูกพูดถึงและนำไปเป็นต้นแบบของสาขาอื่น" "ด้วยความยินดีครับมีอะไรให้ทำก็สั่งการได้เลยครับพวกเราพร้อมเสมอ ว่าแต่คุณธาดาจะเดินดูรอบๆมั้ยครับ" "ไปสิ ผมว่าจะคุยกับคุณเรื่องร้านทองตรงประตูทางออกนะ เอ่อ ..." ธาดาหันมามองหญิงสาวข้างๆเธอมองไปรอบๆสบสายตากับเขาก็ยิ้มออกมาทันที "มีอะไรคะ" "ผมกลัวคุณเบื่อจังอยากไปนั่งดื่มกาแฟมั้ย" "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะไม่ต้องคิดนั้นคิดนี่เกี่ยวกับจีเลย จีมาเพราะอยากเห็นคุณทำงานเพราะฉะนั้นเต็มที่เลยค่ะจีจะเดินเล่นไปแถวๆนี้แหละ" "งั้นผมจะคุยงานร้านกาแฟคุณเดินช็อปปิ้งได้แต่ห้ามไกลสายตาผมนะโอเคมั้ย :)" "โอเคค่ะ" จียกมือขึ้นทำท่าทางโอเคอย่างน่ารักสุดๆ เขายิ้มออกมาอย่างเอ็นดูก่อนจะยื่นมือขึ้นลูบผมหญิงสาวอย่างแผ่วเบา "งั้นไปในตัวห้างกันนะ" "ค่ะ"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD