แผนลวงบ่วงรัก

Chapter 3

จียืนแดนซ์สนุกสนานอยู่กับพวกน้องๆเกือบสี่ทุ่มและมันเป็นเวลาที่พี่ของเธอจะต้องโทรศัพท์มาตามให้กลับคอนโดเพราะถ้าเธอไม่กลับถึงบ้านก่อนห้าทุ่ม เธอจะถูกส่งกลับไปนอนที่บ้านทันทีซึ่งเธอไม่โอเคมากๆจริงๆ

"เจ๊จีได้เวลากลับบ้านใช่ป่ะ"

น้องๆเอ่ยแซวเธอขำๆ ทุกคนรู้ ลูกน้องรู้ดีว่าตัวเธอนั้นถูกกักบริเวณแต่ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นใครรู้แค่ว่าเธอตั้งใจทำงานมากและสามารถทำให้พวกเขาได้โบนัสประจำปีเยอะแค่นั้น

"ก็ใช่นะสิพ่อดุนะ "

"พ่อหรือแฟนเอาดีๆ"

"นี่!! ฉันยังซิงนะยะรอคนมาเจาะไข่แดงอยู่แต่ชาตินี้มันคงไม่มีละหายากสุดๆ"

พวกลูกน้องของเธอหัวเราะร่าใครบ้างจะไม่อยากได้เจ๊จีของพวกเธอเป็นแฟนแต่เจ้าตัวเองต่างหากที่เอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาหาใครและไม่มีใครกล้าเข้าหาคงเพราะคิดว่าเธอไม่โสดแล้วล่ะมั่ง

"เจ๊จี.. ถ้าลดสเปคลงหน่อยมีหลายคนเลยแหละ อย่างเช่นพวกผมอ่ะ"

"ไม่เอาอ่ะพวกนาย นาย นาย ฉันรู้สันดานหมดละไม่เอามาทำผัวหรอกกลับละ บายยยยย"

จีหยิบกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะเดินออกไปเลยทิ้งให้พวกลูกน้องของเธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวดกับคำพูดของเธอ

"โอ๊ะ!! อกหักวะ!!"

"แม่ด่าแรงมากโคตรจุกเลย "

"สมน้ำหน้าพวกแกแหละไอ้พวกเจ้าชู้ เจ๊จีนะพูดถูกแล้ว"

ชายหนุ่มสามคนนิ่งหน้าอย่างงงๆ เค้าไม่ได้เรียกว่าเจ้าชู้ซะหน่อยเขาเรียกว่าอัธยาศัยดีเฟ้ย...

จีเดินออกมาข้างนอกมองหาเด็กในร้านเพราะเธอขี้เกียจไปเอารถเองคงต้องเป็นพวกเขาเช่นเคยที่ไปเอารถมาให้และอีกอย่างถึงเธอจะเมานิดหน่อยแต่ปลอดภัยเชื่อมั้ยว่าลูกน้องของพ่อและพี่ชายของเธอตามไม่ห่างแน่นอน

"พี่อาร์ทไปเอารถให้ทีดิ"

"ครับคุณจีรอตรงนี้นะ"

"อือ"

จีส่งกุญแจรถให้เขาก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาผู้ชายที่เธอเจอเมื่อตอนเย็น เขาหล่อมากและการแต่งตัวดูเป็นคนรวยมากๆอ่ะ แต่ทำไมเธอถึงไม่เคยเห็นเขามาก่อนหรือเพราะว่าเธอไม่ค่อยสนใจพวกข่าวไฮโซไรงี้ป่ะ

"กลับแล้วเหรอครับ :)"

จีตกใจแทบจะผงะถอยหลังเธอหันไปมองหน้าเขาชายสุดหล่อที่ตอนนี้พยุงเธอไว้เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะล้มลงได้

"คุณ.. ยังไม่กลับเหรอคะ"

"ยังครับว่าแต่ทำไมคุณรีบกลับจัง :)"

"จีจะต้องทำงานเช้านะคะมีนัดคุยกับลูกค้า แล้วคุณจะไปห้องน้ำเหรอคะบังเอิญเจอกันอีกแล้ว ^///^"

เขาปล่อยให้เธอเป็นอิสระก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์สุดๆ

"ไม่มีคำว่าบังเอิญสำหรับผม ผมตั้งใจมาหาคุณ"

"มาหาจีเหรอคะ"

"ครับ เอาของมาให้นะ"

เขาส่งกระดาษใบเล็กมาให้เธอ เธอรับมาก่อนจะดูมันเป็นนามบัตรของเขา 

'ธาดา พิพัฒน์นิรันกุล CEO ของเครือพิพัฒน์นิรันกุล '

"คุณเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าที่ดังๆระดับประเทศเหรอคะ ว้าวววว รวยจังเลย "

จียิ้มออกมาอย่างสดใส เธอมองไม่ผิดเขาคือคนรวยนี่เองตอนแรกคิดว่ารวยแต่ไม่คิดว่าจะมหาเศรษฐีขนาดนี้เลยนะ ถ้าเธอจะอ่อยเขาที่รวยขนาดนี้มันจะเหมาะสมป่ะ >///<"

จีสะบัดหน้าไล่ความแรดเกินหญิงของตัวเองออกไปก่อนจะขับรถออกไปทันที เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยโทรแล้วกันถ้าโทรคืนนี้เขาจะหาว่าเธออ่อนเขาได้

ทางด้านของธาดาเขาเดินกลับมาถึงที่โต๊ะก็หยิบเครื่องดื่มมาดื่มต่อพร้อมกับนึกถึงใบหน้าสวยของจี ผู้หญิงที่สวยจนเขาแทบไม่อยากหยุดมอง

"เป็นอะไรธาดายิ้มอยู่นั้นแหละ"

"เปล่านิ กูจะกลับแล้วนะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานเช้าอ่ะนี่กูเลี้ยงแล้วกันไว้เจอกันเพื่อน"

"อ่าว มึงจะทิ้งกันงี้เลยเหรอ"

"ค่อยเจอกันน่า"

เขารีบเดินออกมาทันทีไม่อย่างนั้นเพื่อนตัวดีจะต้องไปจ้างเด็กมานั่งด้วยและเขาจะปลีกตัวยากขึ้นไปอีก เขาไม่ใช่ผู้ชายที่เอาไม่เลือกต้องถูกใจจริงๆเท่านั้นถึงจะสานต่อความสัมพันธ์และผู้หญิงที่เขาหมายปองในตอนนี้ก็คือ จี นั้นเอง :)

เมื่อมาถึงที่บ้านเขาก็จัดการตัวเองด้วยการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเรียบร้อย เขาหยิบโทรศัพท์มากดเล่นไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะนึกขึ้นได้เดินไปหยิบนามบัตรของจีที่อยู่ในกระเป๋าเงินของเขาขึ้นมาดู เขากดโทรศัพท์ออกไปยังเบอร์ปลายสายทันทีอย่างไม่รอช้า

ตู้ดดดดดดดดดดดด

(สวัสดีค่ะ จีพูดสายค่ะ)

"สวัสดีครับคุณจี ผมธาดานะ :)"

เขากรอกเสียงไปตามสาย ปลายสายที่กำลังเป่าผมอยู่ถึงกับร้องลั่นเมื่อตกใจสายที่โทรเข้ามาจนถึงขั้นถูกไดร์ร้อนๆตกใส่ขา

(คุณธาดา โอ๊ยยยย!!!)

"เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณจี... คุณโอเคมั้ย"

(จีโอเคมากค่ะ จีตกใจนิดหน่อยไม่คิดว่าคุณจะโทรศัพท์มาหาจีเวลาแบบนี้)

"แล้วผมโทรมาเวลานี้ได้รึเปล่าครับ หรือว่าแฟนคุณอยู่ด้วยงั้นถ้าไม่สะดวกผมวางก่อนดีกว่า"

เขาลองเชิงหญิงสาวปลายสาย เพราะถ้าเธอไม่มีแฟนและยังอยากคุยกับเขาเธอจะรีบปฎิเสธกับเขาทันที

(จีอยู่คนเดียวค่ะและยังไม่มีแฟน เอ่ออ คือจีนอนดึกกว่านี้เยอะค่ะคุยได้สบายมาก ^///^)

ชายหนุ่มยิ้มออกมาทันทีนั้นเท่ากับว่าเธอกำลังให้ความหวังเขาอยู่และเขามั่นใจว่าเขาจะทำให้เธอพอใจในตัวเขาได้แน่นอน :)