ผู้ชายขายรัก

เสาไฟฟ้ากับหลักกิโล

หญิงสาวกระชับมันเอาไว้ในมือและเปิดประตูรถออกไปทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่หมอนั่นถอดหมวกกันน็อคออกมา แม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นเขา แต่พอได้เห็นหน้าหล่อ ๆ นั่นชัด ๆ เธอก็อดที่จะตื่นกลัวมากขึ้นไม่ได้

“ นายต้องการอะไร !? ” เธอตวาดออกไปอย่างเอาเรื่อง ในมือกระชับร่มเอาไว้มั่น

เขาหันมามองเธอแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

“ อะไรนะ ? ”

“ ฉันถามว่านายต้องการอะไร ตามฉันมาทำไม ! ” เธอตวาดดังขึ้น คราวนี้นายนั่นหันมาประจันหน้ากับเธอตรง ๆ แล้วสาวเท้าเข้ามาใกล้หนึ่งก้าว เธอถอยหลังอัตโนมัติตามสัญชาตญาณ เพราะหากเขาพุ่งเข้ามาทำร้ายในระยะใกล้ เธอคงสู้เขาไม่ได้แหง ๆ ก็เขาตัวใหญ่อย่างกับยักษ์วัดแจ้ง เธอเองตัวกระจิ๋วแค่เมตรห้าสิบห้า เทียบกันก็เหมือนเสาไฟฟ้ากับหลักกิโลนั่นแหละ

“ อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ถ้าเข้ามาฉันจะร้องให้คนช่วยจริง ๆ ด้วย แล้วก็ฟาดหน้านายด้วยร่มนี่ ! ”

“ แล้วทำไมผมจะต้องตามคุณด้วย ผมจำได้แค่ว่า คุณเป็นครูพิเศษ แต่ชื่ออะไรผมยังไม่รู้เลย เอาสมองส่วนไหนคิดว่าผมตาม ประสาท ! ” เขากระแทกเสียงอย่างรำคาญใจ

“ ไม่ต้องมาทำไขสือ นายรู้จักฉันแน่ ๆ ไม่งั้นคงไม่ตามฉันไปทุกที่หรอก ” เขาเหลือบตามองบนอย่างเบื่อ ๆ

“ คิดว่าตัวเองเป็นดาราสาวสวยผู้โด่งดังจนมีสตอกเกอร์แอบตามงั้นเหรอ ขอโทษนะ ถ้าผมคิดจะตามใครสักคนเพราะพิศวาสขาดใจก็คงเลือกตามสาวสวยเอ็กเซ็กซี่ ไม่ใช่ผู้หญิง ตัวเท่าหมากระเป๋าแบบนี้หรอก ” คำสบประมาทนั่นทำให้เธออารมณ์ขึ้น

“ หน็อย โรคจิตแล้วยังปากดีอีกนะนายคิมหันต์ ! ”

นั่นทำให้เขาประหลาดใจ

“ เดี๋ยวนะ สรุปแล้วใครแอบตามใครกันแน่ คุณรู้จัก ชื่อผม ทั้งที่ผมไม่เคยรู้จักคุณเลย ”

“ นายรู้จักฉันแน่ ๆ ” เธอเถียงคำไม่ตกฟากอย่าง น่ารำคาญ เขาพรูลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

และอย่างไม่ทันตั้งตัวเขาพุ่งพรวดเข้ามากระชากหน้ากากอนามัยสีดำออกจากใบหน้าของเธอทันที !

หญิงสาวตกใจสะดุ้งเฮือก พอเรียกสติกลับมาได้ก็ ถอยหลังกรูด พยายามฟาดร่มไปที่ตัวเขาแต่อีกฝ่ายถอยออกไปได้ทัน

เมื่อเห็นใบหน้าของเธอเต็ม ๆ ดวงตาคมก็ฉายประกายบางอย่างออกมาวูบหนึ่งว่าจำได้

ขวัญของคิมนั่นเอง ผู้หญิงในคืนนั้นที่สลบคาดุ้นเขา !

“ คุณนั่นเอง ” เขาพูดยิ้ม ๆ เธอตวาดกลับ

“ ไม่ต้องมาทำเป็นพูด ฉันรู้ว่านายแอบตามตั้งแต่ เมื่อเช้าแล้ว จะเอายังไงก็บอกมา ”

“ จะเอายังไงอะไร ผมไม่ได้จะเอาอะไรทั้งนั้น ”

“ ไม่เอาแล้วตามฉันไปทุกที่ทำไม ทั้งวิทยาลัย ทั้งห้าง แล้วก็ตามฉันมาที่บ้านอีกเนี่ย หรือเปลี่ยนใจอยากจะเอาเงินจากฉัน ” คำพูดนั้นของเธอลบรอยยิ้มนิด ๆ ออกจากใบหน้าเขาให้กลายเป็นเครียดขรึม คิมหันต์หน้าชาวูบ

เขาเกลียดเวลาที่มีคนสบประมาทดูถูกเสมอ ถึงแม้เขาจะเป็นแค่สินค้า แต่ก็มีศักดิ์ศรี..

“ คนอย่างผม ไม่เอาก็คือไม่เอา ผมรักษาคำพูด ”

“ แล้วนายตามฉันทำไม ”

“ ผมไม่ได้ตามคุณ ผมเรียนอยู่ ปวช. ปีสามที่วิทยาลัยนั่น แล้วนี่ก็บ้านผม ผมอยู่มาปีกว่าแล้ว ”

คำตอบของเขาเล่นเอาเธอหน้าชาบ้าง

“ งะ.. งั้นเหรอ ”

“ เออดิ ! ”

เขากระแทกเสียงใส่แล้วไขกุญแจเปิดประตูบ้านก่อนจะเข็นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เข้าไปในนั้นแล้วปิดล็อคประตูบ้านโดยไม่มองหน้าเธอแม้แต่นิด ทิ้งให้บางคนหน้าแตกหมอไม่รับเย็บอยู่ตรงนั้น

เมื่อเรียกสติกลับมาได้เธอก็รีบเปิดประตูขับรถเข้าบ้านไปเช่นเดียวกันแล้วล็อคมันอย่างดิบดี ก่อนจะนั่งจุ้มปุ๊ก หัวใจเต้นตึ้กตั้กอยู่บนเตียงนอนเพียงลำพัง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้แอบตามเธออย่างที่คิด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเท่าไรเลย ก็เขาเป็นผู้ชายคนที่เธอไม่อยากจะพบเจออีกครั้งที่สุดในโลก ไม่สิ รองลงมาจากท่านเมธี ผู้มีฐานะเป็นสามีในนามของเธอในตอนนี้ แต่ยังไม่เกิดผลทางพฤตินัย

ทำไมน่ะเหรอ?

เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อห้าวันที่แล้ว..