หญิงสาวนั่งหน้าหงอยปลายเตียงเพราะคาดเดาได้ว่าพราวตะวันต้องมีปัญหา พระเอกเรื่องนี้เวลาโกรธนั้นน่ากลัวมาก นักเขียนเคยบรรยายว่าเมฆาเป็นคนสุภาพก็จริง แต่นั่นคือเวลาปกติ ทว่าสายตาดุในวันนี้พอให้เธอเดาได้ว่า พราวตะวันต้องทะเลาะกับอีกฝ่ายหนักอย่างแน่นอน
เธอพลาดเองที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ควรให้เรื่องหย่าเสร็จเรียบร้อยเสียก่อน ลืมไปได้อย่างไรว่าคู่ของพราวตะวันกับเมฆานั้นต่างจากเธอมาก เพราะทั้งคู่จดทะเบียนสมรสกันและพราวตะวันรักสามี
ส่วนเธอกับเมฆินทร์ไม่ได้มีความรักให้กัน ทุกอย่างจึงจบลงอย่างไม่มีใครต้องเจ็บ
“พี่คินพริ้งขอโทษ พริ้งเป็นพยานได้ว่าคุณแม่ไม่ได้ทำเรื่องอะไรพวกนั้นเลย” คนเอ่ยปากชวนพราวตะวันเที่ยวบาร์โฮสนั่งทำตาปริบ ๆ
การเอาตัวรอดก่อนมันดีแล้วไม่ใช่เหรอ…
“ทำไมเธอถึงได้สร้างแต่เรื่องให้ครอบครัวฉันไม่จบไม่สิ้นพริ้งเพรา!” เมฆินทร์ดุคนตัวเล็กที่สปอยล์แม่เขาในทางที่ผิด
พริ้งเพราชอบน
