หลังกลับมาจากฮันนีมูน สองสามีภรรยาก็ยุ่งวายอยู่กับงานของตนเองจึงไม่ได้ใส่ใจกันและกันมากนัก จนเวลาผ่านไปเกือบสองเดือน อาการแปลก ๆ ของเฟรียาก็ปรากฏ
เริ่มจากเธอไม่อยากนอนตื่นเช้า บางคืนไม่อยากนอนคนเดียว หรือร้องไห้ง่าย ๆ กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง หนักสุดคือน้อยใจสามีที่ไม่ยอมเข้านอนและตื่นขึ้นมาพร้อมกัน
แต่เธอไม่ได้บอกเขาหรอกเพราะกลัวจะโดนด่าหาว่างี่เง่าไร้เหตุผล ทั้ง ๆ ที่สมัยก่อนเธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เฟรียานั่งคิดเงียบ ๆ ในขณะทำธุระอยู่ในห้องน้ำ
“คุณทำอะไรในห้องน้ำ ทำไมนานจัง”
“...” เธอได้ยินแต่ไม่ตอบเพราะไม่มีอารมณ์ ทำให้คนที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำเริ่มอยู่ไม่ติดเพราะเป็นห่วงหญิงสาว กลัวว่าอีกฝ่ายจะลื่นล้มหรือเป็นอะไร
“คุณตอบผมหน่อย ไม่งั้นผมพังประตูเข้าไปนะ” โลแกนตะโกนถามอีกครั้งพร้อมตั้งท่าจะถีบประตู ถ้าเมียไม่ตอบกลับมาประตูพังแน่
“ฉันสบายดี” เฟรียาตอบด้วยน้ำเสียงวีนเหวี่ยงคล้ายรำคาญ
