"พี่ทัพครับ น้องเหนือครับ ตื่นได้แล้วค่ะ"เสียงหวานเอ่ยเรียก มือบางแตะแขนเล็กเพื่อปลุกให้เด็กแฝดทั้งสองคนรู้สึกตัวตื่น
"อื้อ...อย่ามากวน!" นำทัพเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจทั้งที่ยังไม่ลืมตา
"อย่ากวนนะ!"ทิศเหนือเองก็เอื้อนเอ่ยอย่างหงุดหงิดไม่แพ้กัน
"โอเคค่ะ งั้นพี่อัญไม่กวนก็ได้ พี่อัญกลับบ้านแล้วนะ"
"พี่อัญ?....คนสวย~ เหนือ..เหนือตื่นเร็วเหนือ คนสวยมาแล้ว"
ทิศเหนือดันตัวลุกขึ้นนั่งข้างพี่ชายฝาแฝด มือป้อมยกขึ้นขยี้ตาพลางมองคนตรงหน้าและเอ่ยออกมาด้วยความดีใจต่างจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง"คนสวย~พวกเราคิดถึง"
"ลุกไปอาบน้ำกันค่ะ จะได้ลงไปทานมื้อเช้าพี่อัญหิวจะแย่แล้ว" เสียงหวานเอ่ยบอกมือบางลูบวนบนหน้าท้องแบนราบ บ่งบอกว่าเธอนั้นหิวมากแล้วจริงๆ
"ครับ/ครับ" นำทัพกับทิศเหนือรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวสวมชุดใหม่ด้วยตัวเอง
"นี่!... นี่!เธอตื่นได้แล้วเด็กๆออกไปกันหมดแล้ว"
"แล้วเธอเป็นใครมาสั่งฉัน" อ้
