ปัญหาไม่ใช่ว่าหล่อนมีคนรัก หรือแต่งงานใหม่ ปัญหาที่สาวเจ้าไม่ยอมกลับมาหาเขา...คือตัวเขาเอง
อลันนั่งลงที่พื้นพิงแผ่นหลังที่บานประตูห้องนอน ส่วนโยษิตาเธอนั่งอยู่ภายในห้องรับแขก เธอยกขาทั้งสองข้างขึ้นตั้งบนโซฟา กอดเข่าพลางร้องไห้ออกมาอย่างเงียบ ๆ
เครียด กลัวว่าตัวเองจะติดคุก เธอไว้ใจอลัน คิดว่าเขาจะช่วยเธอได้ ขณะเดียวกันก็กลัวด้วยความที่คดีนี้มันเหมือนกับถูกวางแผนไว้หมดแล้ว ถ้าเกิดคนที่ตายนั้นไม่ใช่ภูวดล และเขาต้องการให้เธอกลายเป็นแพะรับบาปแทน ก็เท่ากับว่า...เขาได้วางแผนทุกอย่างไว้หมดแล้วจริง ๆ
...แล้วถ้าอลันช่วยไม่ได้
จะทำยังไง
สุดท้ายแล้วก็ทนความเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี ชายหนุ่มออกมาทำกับข้าวให้เธอกิน เป็นข้าวไข่เจียวง่าย ๆ สองจานสำหรับเธอและตัวเขาเอง
“กินหน่อยสิ” เขาดันจานให้เธอเล็กน้อย แต่สาวเจ้าก็เบือนหน้าหนี “ไม่กินแล้วจะตายเอาได้นะ”
“ไม่ตายหรอกนา ตอนหย่ากับนายฉันไม่ได้กินข้าวสองอา
