ตอนที่ 17 : คนเอาแต่ใจ
เขมนิจสะดุ้งตื่นในตอนเช้าของอีกวันบนเตียงนอนหนานุ่มที่คุ้นเคย แต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกปวดระบมไปทั่วร่างกาย และมีรอยแดงเป็นจ้ำๆกระจายอยู่แทบจะทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างงดงามของเธอ
‘บ้าชะมัดเลย!’
หญิงสาวสบถกับตัวเองในใจด้วยความรู้สึกเจ็บใจตัวเอง ทั้งที่บอกกับตัวเองให้เลิกยุ่งกับเขา แต่เมื่อคืนนี้ร่างกายของเธอกลับทรยศครั้งแล้วครั้งเล่า บ่งบอกชัดว่าเธอพ่ายแพ้เสน่ห์ของเขาอย่างราบคาบ และยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนหยดน้ำใสๆก็ร่วงหล่นลงมาจากดวงตาคู่สวยด้วยความรู้สึกเสียใจอย่างไม่อาจกลั้นมันเอาไว้ได้อีกต่อไป
เรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของเขา เพราะถ้าร่างกายของเธอไม่ยินยอมตามเขาไปยังไงเสียเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้อยู่ดี เพราะฉะนั้นเธอไม่ควรโวยวาย หรือต่อว่าเขา
“เป็นไงบ้างเขม”
เสียงทุ้มนุ่มที่ดังมาจากร่างสูงสง่า ซึ่งกำลังยืนพิงกับพนังห้อง คอยส
