“มิวก็เลิกเสียใจอยู่นี่ไง เห็นไหมล่ะว่ามิวไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”
“โกหก แล้วรอยที่มือนั่นอะไร!” อคินจ้องมองด้วยสายตาจับผิด เมื่อน้องสาวซ่อนข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลังอย่างรวดเร็ว เขารู้จากคามิลมาว่าวันที่ผู้ชายคนนั้นจากลา น้องสาวของเขาคิดสั้นฆ่าตัวตาย แม้จะรอดมาได้และไม่มีใครรู้ยกเว้นเจ้าตัวกับคามิล แต่ใครละจะยินดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“รอยอะไร ก็แค่รอยนาฬิกามันบาด” อมิตาเถียงออกไป หลบสายตาจับผิดของพี่ชายไปอีกทาง ไอ้บ้าคามิล อุส่าห์กำชับนักหนาว่าเรื่องนี้ห้ามถึงหูเฮียเป็นอันขาด สงสัยเธอไว้ใจคามิลไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
“โกหกคนอื่นได้นะมิว แต่โกหกตัวเองไม่ได้ ถ้าหนีแล้วมันเจ็บเท่ากับการพุ่งชน เฮียแนะนำว่าพุ่งชนแม่งให้ไส้แตกไปเลยดีกว่า เฮียเอาใจช่วย”
อคินลูบผมสีชมพูสวยเบาๆ ถ้าน้องสาวเขาจะต้องเสียใจ สู้ให้พยายามจนกว่าจะสมหวังดีกว่าไหม เขาว่าผู้ชายคนนั้นต้องรู้สึกอะไรกับเธอบ้างแหละ อาจจะไม่มากเท่าท
