“ไม่ยอมหรอก ครั้งนี้กวางไม่ยอม” กวินตราเริ่มเปลี่ยนจูบเป็นกัดเบาๆไปตามลาดไหล่ เรื่องอะไรเธอต้องยอมให้คนรักมีคนอื่น แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
“อย่ามาโง่นะกวาง ฉันไม่มีอะไรเลยนะ แล้วสภาพที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ จะเอาอะไรมารับประกันว่าเธอจะอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต” กัลยาพูดด้วยน้ำเสียงเกี้ยวโกรธ แต่คนฟังกลับรู้ดีกว่าใครว่ามันแฝงไปด้วยความเศร้ามากมายจนคาดไม่ถึง
“กวางไม่ทิ้งพี่หรอก เราอยู่กันแบบนี้ก็ได้ ถึงพ่อแม่กวางไม่ยอมรับก็ช่าง เดี๋ยวกวางออกมาอยู่กับพี่เอง” กวินตราดึงคนรักให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับตัวเอง เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยอย่างเบามือ ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปเบาๆเพื่อปลอบประโลม
“คิดอะไรโง่ๆอีกแล้ว ชีวิตเธอสุขสบายดีอยู่แล้ว จะมาตกระกำลำบากกับฉันทำไม นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะรอดจากคุกรึเปล่า” กัลยาผลักคนที่กำลังจูบไล้ตามซอกคอของตัวเองออกไปเบาๆ พูดเตือนสติคนตรงหน้าอีกครั้ง ให้เธอเลือกทางเดินชีวิตที่ดี
