“เลือกเอา จะออกไปเฉยๆ หรือจะชดใช้เงินที่เอาไป คืนให้พนักงานทั้งหมด สองเท่า ไม่สิ เธอต้องค*****นพวกนั้นให้พนักงานทุกคนเป็นจำนวนสามเท่าของเงินที่เอาไป”
ภิภพใช้สายตาคู่คมที่อยู่ภายใต้แว่นตามองกดดันนิ่งๆ ให้คนทำผิดยอมจำนน
“แต่ดิฉันไม่ได้ทำคนเดียวนะคะ” เกตุกมลลนลาน จะให้เธอรับผิดชอบคนเดียวได้ไง ในเมื่อเธอไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้ตั้งแต่ทีแรก เพราะยัยนั่นแท้ๆเธอถึงต้องตกอยู่ในสภาพนี้
“โทรตามมา! ไม่งั้นก็ไปกินข้าวแดงในคุกคนเดียว”
น้ำเสียงเย็นจัด ทำให้คนในห้องกลืนน้ำลายฟืดเคืองลงคอแทบจะทุกคน ส่วนคนที่มีความผิดในครั้งนี้ก็รีบหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมากดโทรออกด้วยใบหน้านองน้ำตาทันที
“ไม่ต้องพูดอะไร บอกให้เธอรีบเข้ามา แล้วผมจะจัดการเอง”
ภิภพสั่งคนที่กำลังถือโทรศัพท์ด้วยมือสั่นเทา เธอพยักหน้าคลอน้ำตาขึ้นลงช้าๆ เมื่อปลายสายกดรับก็รีบพูดทันที
“เธออยู่ไหน รีบ รีบมาที่ห้องประชุมเดี๋ยวนี้เลยนะ”
เกตุกมลพูดด้ว
