ภิภพได้แต่คิดถึงวันที่เจอเธอในร้านลองชุด วันนั้นเธอพยายามซ่อนข้อมือไว้ ตรงนั้นหรือเปล่า เธอทำมันตรงข้อมือเหรอ ทำไมต้องทำแบบนั้นเพราะเขาด้วย ทำไมต้องเจ็บปวด ทำไมถึงไม่เกลียดผู้ชายแบบเขาไปซะ ทำไมถึงเลือกทำร้ายตัวเอง ทำไม!
ภิภพขับรถมาที่บริษัทของเธอ เพื่อดูให้แน่ใจว่าศิวะพูดเล่นหรือเปล่า เมื่อเห็นว่ามันมีป้ายเบ้อเร่อติดอยู่ ก็รีบไปดูที่คอนโด ไม่เจอก็เปลี่ยนสถานที่ ไปทุกทีที่เธอเคยไป ไปทุกที่ที่เธอน่าจะอยู่ แต่ก็ไม่มีเลย แม้บ้านหลังใหญ่ของพ่อเธอที่เขาจอดรถอยู่ตอนนี้ ก็ไม่มีรถพอร์ชประจำตัวเธอจอดอยู่เลย
“นี่เธอ ขนของพวกนี้ออกไปเร็วๆสิ”
เสียงที่เขาคุ้นหู ดังมาจากบริเวณหน้ารั่วบ้านที่เขายืนมองอยู่ บ้านของเธอที่ใหญ่โตดังคฤหาสน์ เขารีบมองหาที่หลบอย่างรวดเร็ว และโชคดีที่หน้าบ้านเธอมีต้นไม้ประดับปลุกตกแต่งเต็มไปหมด และรถของเขาก็จอดทิ้งไว้หน้าปากซอยนู้น จึงไม่เป็นปัญหาเลยในการแอบมองดูคนที่เขามาคิดว่
