‘ฉันสั่งอาหารแล้ว ไม่รู้ว่าคุณชอบอะไร ฉันเลยสั่งอาหารที่ดีที่สุดของร้านมา’
เธอหางานให้เขาแล้วไง เขาใช่ศิวะจริงๆที่ไหน ร้านนี้แพงหูฉี่ ลำพังเงินเดือนเลขาทั้งเดือน คงจ่ายได้แค่สปาเกตตี้ของที่นี่ละมั้ง แล้วเธอเล่นสั่งอาหารที่ดีที่สุดของร้านมา รู้ไหมว่าอาหารยิ่งดี ราคายิ่งแพงอะแม่คุณ
‘คุณเรียนที่เซนต์ฟรอร์ดใช่ไหม’
‘ครับ’
‘คุณไม่เคยเห็นฉันเลยเหรอ ฉันก็เรียนที่นั่น’
‘ไม่เคย’
เขาไม่เคยเจอเธอจริงๆ ถ้าเคยเขาต้องคุ้นหน้าเธอแน่ๆ แต่นี่เขาไม่คุ้นเลย หรือเพราะตอนนั้นเขาสนใจคนอื่นอยู่ จนไม่ได้สนใจรอบตัวกันแน่นะ
อาหารมาแล้ว’
ใบหน้านั่นดูผิดหวังกับคำตอบของเขา แต่ก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว ก่อนเธอจะยิ้มออกมานิดๆและวางตัวเหมือนเดิม เขาเองก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ เพราะไม่ใช่คนที่พูดเก่งอะไรอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน จึงไม่มีบทสนธนาอะไรอีกเลยตลอดมื้ออาหารที่นั่งทานกับเธอ
‘เห้อ! น่าเบื่อ!’
‘ฮ่ะ’
‘คุณมันน
